اين روز بزرگ را به همه اونهايي كه چشم انتظار ناجی آخر الزمان مي باشندو در فراقش هر صبح جمعه ندبه مي كند و ظهورش را از حي سبحان طلب مي نمايند تبريك و تهنيت باد.
«ولادت منجی عالم بشریت حضرت اباصالح المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف» مبارک باد.
دلیل تولد امام زمان (علیه السلام)
مخفی :
به چه دلیل امام زمان (علیه السلام) متولد شده اند؟
عقیده به مهدویت و منجى جهانى در اسلام امرى مسلم است و در دیگر ادیان هم وجود دارد؛ اما به چه دلیل حضرت مهدى (علیه السلام) متولد شده اند، نه این كه در آخرالزمان به دنیا خواهند آمد؟
دلیل عقلى و نقلمى قطعى داریم بر این كه حضرت مهدى (علیه السلام) قبل از شهادت پدر بزرگوارشان امام حسن عسكرى (علیه السلام)، متولد شده اند:
1 ـ دلیل عقلى:
با توجه به سه مطلب ذیل عقل هر انسان منصفى حكم مى كند به این كه امام زمان (علیه السلام) متولد شده و هم اكنون زنده هستند:
الف) در علم كلام به اثبات رسیده كه هیچ گاه زمین نمى تواند از حجت الهى، خالى باشد. در روایات هم به این مطلب تصریح شده است، در روایت است که:
لو بقیت الارض بغیر امام لساخت اصول كافى، ج 1، ص 179.
اگر زمین بدون امام باشد، فرو مى رود و نابود مى شود.
ب) در علم كلام ثابت شده است كه امامان معصوم بعد از پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) دوازده نفر بیش تر نیستند و همگى از خاندان پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) مى باشند. روایات هم در این مورد فراوان است (گردآوری : انجمن ناجی)
ج) یازدهمین امام معصوم ـ حضرت امام حسن عسكرى (علیه السلام) ـ در سال 260 هجرى قمرى در شهر سامرا به شهادت رسیدند، این از مسلمات تاریخ است (گردآوری : انجمن ناجی)
نتیجه ى این سه مقدمه این است كه حضرت مهدى (علیه السلام)، قبل از شهادت امام حسن عسكرى (علیه السلام) تولد یافته و به مقام رفیع امامت رسیده اند، و گرنه زمین از حجت و امام خالى خواهند ماند.
2 ـ دلیل نقلى:
الف) روایات: در روایات آمده است كه حضرت مهدى (علیه السلام)، نهمین فرزند امام حسین (علیه السلام) است، ششمین فرزند امام جعفر صادق (علیه السلام) است، پنجمین فرزند امام موسى بن جعفر (علیه السلام) است، چهارمین فرزند امام رضا (علیه السلام) است، سومین فرزند امام محمد تقى (علیه السلام) است، و فرزند امام حسن عسكرى (علیه السلام)است (گردآوری : انجمن ناجی) مجموع این روایات بیش از 780 مورد است (گردآوری : انجمن ناجی) از مجموع این روایات استفاده مى شود كه حضرت مهدى (علیه السلام) متولد شده اند، زیرا حضرت امام حسن عسكرى (علیه السلام) در سال 260 هجرى قمرى به شهادت رسیدند.
ب) نقل تاریخى: مورخان شیعه و سنى جریان تولد حضرت مهدى (علیه السلام) و زمان و مكان آن را ضبط كرده اند. مروج الذهب، ج 4، ص 199 ـ ینابیع المودة، ج 3، ص 114.
ج) ملاقات حضرت: از زمان تولد حضرت مهدى (علیه السلام) تا این زمان، افراد زیادى حضرت را ملاقات كرده اند، مانند: حكیمه خاتون ـ عمه ى امام حسن عسكرى (علیه السلام)ـ كه شب تولد حضرت در خانه ى امام حسن عسكرى (علیه السلام) بودند و جریان تولد را شاهد بودند. ینابیع المودة، ج 3، ص 114. غیبت شیخ طوسى، ص 141.
ابو نصر خادم، حضرت مهدى (علیه السلام) را در گهواره ملاقات نموده است (گردآوری : انجمن ناجی) كشف الغمه، ج 2، ص 499 و اثبات الهداة، ج 7، ص 344. سعدبن عبدالله قمى در زمان حیات امام حسن عسكرى (علیه السلام) با جمعى براى زیارت امام حسن (علیه السلام)به سامرا رفتند، در طرف راست امام كودكى را مشاهده نمودند كه مانند ماه درخشان بود. پرسیدند: این كیست؟ فرمود: مهدى قائم آل محمد (صلى الله علیه وآله وسلم)است (گردآوری : انجمن ناجی) الزام الناصب، ج 1، ص 342.
در زمان غیبت هم افراد زیادى حضرت را ملاقات كرده اند، كه در خصوص ملاقات با حضرت كتاب هایى نوشته شده است (گردآوری : انجمن ناجی)بنابراین حضرت متولد شده اند و گرنه ملاقات با ایشان معنا نخواهد داشت.
كرامات هنگام ولادت
مخفی :
متن روايت:ولد ولي الله وحجته على عباده وخليفتي من بعدي ، مختونا ، ليلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسين ومائتين عند طلوع الفجر ، وكان أول من غسله رضوان خازن الجنان مع جمع من الملائكة المقربين بماء الكوثر والسلسبيل ، ثم غسلته عمتي حكيمة بنت محمد بن علي الرضا عليهما السلام قال ( أي محمد بن حمزة ظاهرا ) أمه مليكة التي يقال لها بعض الأيام سوسن ، وفي بعضها ريحانة ، وكان صقيل ونرجس أيضا من أسمائها "
ترجمه:محمد بن حمزة بن حسن بن عبد الله بن عباس بن علي بن ابىطالب روايت كرده كه گفت : از ابو محمد ( ع ) شنيدم كه مىفرمود : ولى خدا و حجت او بر بندگانش وجانشين من پس از خود ، در سپيده دم شب نيمه شعبان سال 255 ختنه شده به دنيا آمد ، رضوان دربان بهشت با جمعى از فرشتگان مقرب نخستين كسانى بودند كه با آب كوثر وسلسبيل او را شستشو دادند و سپس عمه ام حكيمه دختر امام جواد او را شستشو داد ، گفت : ( يعنى محمد بن حمزه ) مادر او مليكه است كه گاهى به او سوسن ، و گاهى ريحانه ، گفته مىشود و صيقل و نرجس نيز از نامهاى او هستند .
آدرس حديث:
* : الفضل بن شاذان : على ما في كشف الحق .
* : كشف الحق ( أربعون الخاتون آبادي ) : ص 33 ح 2 - قال : قال أبو محمد ( بن ) شاذان رحمه الله : حدثنا محمد بن حمزة بن الحسن بن عبد الله بن العباس بن علي بن أبي طالب ، صلوات الله عليه قال : سمعت أبا محمد عليه السلام يقول : -
* : كفاية المهتدي : ح 30 - على ما في هامش كشف الحق .
* : النجم الثاقب : ص 13 ب 1 - كما في كشف الحق ، عن الغيبة للفضل بن شاذان ، عن محمد بن علي بن حمزة بن الحسين بن عبيد الله بن عباس بن علي بن أبي طالب عليه السلام : -
* : منتخب الأثر : ص 320 ب 1 ف 3 ح 1 - عن النجم الثاقب .
متن روايت:
كمال الدين : ج 2 ص 431 ب 42 ح 7 - حدثنا محمد بن علي ماجيلويه رضي الله عنه قال : حدثنا محمد بن يحيى العطار قال : حدثني أبو علي الخيزراني عن جارية له كان أهداها لأبي محمد عليه السلام ، فلما أغار جعفر الكذاب على الدار جاءته فارة من جعفر فتزوج بها ، قال أبو على ، فحدثتني أنها حضرت ولادة السيد عليه السلام ، وأن اسم أم السيد صقيل ، وأن أبا محمد عليه السلام حدثها بما يجري على عياله ، فسألته أن يدعو الله عز وجل لها أن يجعل منيتها قبله ، فماتت في حياة أبي محمد عليه السلام وعلى قبرها لوح مكتوب عليه هذا قبر أم محمد ، قال أبو علي : وسمعت هذه الجارية تذكر أنه لما ولد السيد عليه السلام رأت له نورا ساطعا قد ظهر منه وبلغ أفق السماء ، ورأيت طيورا بيضاء تهبط من السماء وتمسح أجنحتها على رأسه ووجهه وسائر جسده ثم تطير ، فأخبرنا أبا محمد عليه السلام بذلك فضحك ، ثم قال : تلك الملائكة نزلت للتبرك بهذا المولود ، وهي أنصاره إذا خرج "
ترجمه:
* ابو على خيزرانى درباره كنيزى كه به ابو محمد ( ع ) هديه كرد مىگويد : هنگاميكه جعفر كذاب به آن خانه يورش برد ، اين كنيز براى فرار از جعفر نزد ابومحمد آمد ، و او با آن كنيزك ازدواج كرد ابو على گفت : آن كنيزك به من اظهار داشت كه در مراسم ولادت [ حضرت صاحب ( ع ) ] حضور داشته است و نام مادر آن حضرت صقيل بود ، و ابو محمد ( ع ) آنچه را كه بر فرزندان او گذشته بود با او در ميان گذاشت ، آن زن [ صقيل ] از ابو محمد خواست تا دعا كند ، قبل از او بميرد ، و او در زمان حيات ابو محمد ( ع ) از دنيا رفت ، وبر سر قبرش تابلويى قرار دارد كه بر آن نوشته شده ، اين قبر مادر محمد است ، ابو على گفت : از اين كنيزك شنيدم كه مىگفت : هنگاميكه [ حضرت صاحب ( ع ) ] بدنيا آمد ، او نور درخشانى را مشاهده كرد كه از آن حضرت ظاهر شد و به افق آسمان رسيد ، و پرندگان سفيدى را ملاحظه نمود كه از آسمان فرود مىآمدند وبالهاى خود را بر سر و صورت و ساير اعضاى بدن او مىكشيدند وسپس پرواز مىكردند ، اين خبر را به ابو محمد ( ع ) داديم حضرت خنديد و سپس فرمود : اينها فرشته بودند كه جهت تبريك به اين نوزاد فرود مىآمدند وهنگاميكه او ظهور كند ، آنها ازيارانش خواهند بود .
آدرس حديث:
* : ثاقب المناقب : ص 254 ب 15 - من قوله " لما ولد السيد عليه السلام " كما في كمال الدين بتفاوت يسير ، مرسلا عن أبي علي الحسن الآبي : -
* : الصراط المستقيم : ج 2 ص 234 - آخره ، كما في كمال الدين عن ابن بابويه بتفاوت يسر .
* : إثبات الهداة : ج 3 ص 668 ب 33 ف 1 ح 36 - أخره ، عن كمال الدين .
* : حلية الأبرار : ج 2 ص 543 ب 10 - عن كمال الدين .
* : تبصرة الولي : ص 764 ح 12 - كما في كمال الدين ، عن ابن بابويه .
* : البحار : ح 51 ص 5 ب 1 ح 10 - عن كمال الدين ..
(تست)متن روايت:ولد ولي الله وحجته على عباده وخليفتي من بعدي ، مختونا ، ليلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسين ومائتين عند طلوع الفجر ، وكان أول من غسله رضوان خازن الجنان مع جمع من الملائكة المقربين بماء الكوثر والسلسبيل ، ثم غسلته عمتي حكيمة بنت محمد بن علي الرضا عليهما السلام قال ( أي محمد بن حمزة ظاهرا ) أمه مليكة التي يقال لها بعض الأيام سوسن ، وفي بعضها ريحانة ، وكان صقيل ونرجس أيضا من أسمائها "
ترجمه:محمد بن حمزة بن حسن بن عبد الله بن عباس بن علي بن ابىطالب روايت كرده كه گفت : از ابو محمد ( ع ) شنيدم كه مىفرمود : ولى خدا و حجت او بر بندگانش وجانشين من پس از خود ، در سپيده دم شب نيمه شعبان سال 255 ختنه شده به دنيا آمد ، رضوان دربان بهشت با جمعى از فرشتگان مقرب نخستين كسانى بودند كه با آب كوثر وسلسبيل او را شستشو دادند و سپس عمه ام حكيمه دختر امام جواد او را شستشو داد ، گفت : ( يعنى محمد بن حمزه ) مادر او مليكه است كه گاهى به او سوسن ، و گاهى ريحانه ، گفته مىشود و صيقل و نرجس نيز از نامهاى او هستند .
آدرس حديث:
* : الفضل بن شاذان : على ما في كشف الحق .
* : كشف الحق ( أربعون الخاتون آبادي ) : ص 33 ح 2 - قال : قال أبو محمد ( بن ) شاذان رحمه الله : حدثنا محمد بن حمزة بن الحسن بن عبد الله بن العباس بن علي بن أبي طالب ، صلوات الله عليه قال : سمعت أبا محمد عليه السلام يقول : -
* : كفاية المهتدي : ح 30 - على ما في هامش كشف الحق .
* : النجم الثاقب : ص 13 ب 1 - كما في كشف الحق ، عن الغيبة للفضل بن شاذان ، عن محمد بن علي بن حمزة بن الحسين بن عبيد الله بن عباس بن علي بن أبي طالب عليه السلام : -
* : منتخب الأثر : ص 320 ب 1 ف 3 ح 1 - عن النجم الثاقب .
*****
متن روايت:
هذا جزاء من اجترأ على الله في أوليائه ، يزعم أنه يقتلني وليس لي عقب ، فكيف رأى قدرة الله فيه ؟ وولد له ولد سماه م ح م د في سنة ست وخمسين ومائتين
ترجمه:
أحمد بن محمد بن عبد الله روايت كرده كه گفت : هنگاميكه زبيرى لعنه الله كشته شد ، توقيعى از ابو محمد ( ع ) صادر شد كه : اين سزاى كسى است كه نسبت به اولياى خدا گستاخى كرده ، ادعا مىكند كه مرا مىكشد و من فرزندى نخواهم داشت ، قدرت و توانايى خدا را چگونه در خود يافت ؟ و در سال 255 فرزندى متولد شد و او را م ح م د ناميد.
آدرس حديث:
: الكافي : ج 1 ص 329 ح 5 - الحسين بن محمد الأشعري ، عن معلى بن محمد ، عن أحمد بن محمد بن عبد الله قال : خرج عن أبي محمد عليه السلام حين قتل الزبيري لعنه الله : - وفي : ص 514 ح 1 - كما في روايته الأولى سندا ومتنا ، وفيه " أفترى . . بدل فكيف رأى .
* : كمال الدين : ج 2 ص 430 ب 42 ح 3 - كما في رواية الكافي الثانية ، حدثنا جعفر بن محمد بن مسرور رضي الله عنه قال : حدثنا الحسين بن محمد بن عامر ، عن معلى بن محمد البصري قال : خرج عن أبي محمد عليه السلام حين قتل الزبيري : -
* : الارشاد : ص 349 - كما في رواية الكافي الأولى بسنده عن محمد بن يعقوب ، وفيه " قال محمد بن عبد الله : وولد له ولد " .
* : تقريب المعارف : ص 184 - كما في رواية الكافي الأولى ، وقال " ورووا من عدة طرق عن أحمد بن محمد بن عبد الله : - وفيه " سماه باسم رسول الله صلى الله عليه وآله "
* : غيبة الطوسي : ص 138 - 139 - كما في رواية الكافي الأولى بتفاوت يسير ، عن محمد بن يعقوب .
* : إعلام الوري : ص 414 ب 2 ف 3 - كما في الكافي ، عن محمد بن يعقوب .
* : كشف الغمة : ج 3 ص 239 - عن الارشاد .
* : إثبات الهداة : ج 3 ص 441 ب 32 ح 11 - عن الكافي ، وكمال الدين ، وغيبة الطوسي .
* : حلية الأبرار : ج 2 ص 549 ب 13 - كما في الكافي ، عن محمد بن يعقوب .
* : البحار : ج 51 ص 4 ب 1 ف 4 - عن كمال الدين ، وغيبة الطوسي .
دوست داشتم از همان اول،اذان عشق تو را در گوشم زمزمه کرده بودند.ای کاش از ابتدا مرا برای تو نذر کرده،حلقه ی غلامی ات را بر گوشم افکنده بودند! کاش کامم را با نام تو بر می داشتند و حرز تو را هم راهم می کردند!
مهدی جان!
دوست داشتم با نام نامی تو زبان باز می کردم.ای کاش آن اوایل که
زبان گشودم،نزدیکانم مرا به گفتن«یا مهدی» وا می داشتند!
ای کاش مهدکودکم،مهد آشنایی با توبود.
کاشکی در کلاس اول دبستان،آموزگارم،الف بای
عشق تو را برایم هجی می کرد و نام زیبای تو را
سرمشق دفترچه ی تکلیفم قرار می داد.
در دوره ی راهنمایی،هیچ کس مرا به خیمه ی سبز تو راهنمایی نکرد.
در سال های دبیرستان،کسی مرا با توـ که مدیر عالم امکان هستی ـ پیوند نزد.
در کتاب جغرافی ما،صحبتی از«ذی طوی»و«رضوی»
نبود.در کلاس تاریخ،کسی مرا با تاریخ غیبت،غربت و تنهایی تو آشنا نساخت.
در درس دینی،به ما نگفتند«باب الله»و«دیان دین»حق تویی.
دریغ که در کلاس ادبیات،آداب ادب ورزی به ساحت قدس تو را گوش زد نکردند!
افسوس که در کلاس نقاشی،چهره ی مهربان تو را برایم به تصویر نکشیدند!
چرا موضوع انشای ما،به جای «علم بهتر است یا ثروت»،از تو و ظهور تو و روش های جلب رضایت تو نبود؟! مگر نه بی تو،نه علم خوب است و نه ثروت؟
کاش در کنار زبان بیگانه،زبان گفت و گو با تو را نیزـ که آشنا ترین
ودیرین ترین مونس فطرت های بشر است ـ به ما می آموختند!
ای کاش ـ وقتی برای آموختن یک زبان خارجی به زحمت می افتادم ـ
به من می گفتند:او تمامی زبان ها و گویش ها و لهجه ها... و حتی
زبان پرندگان را می داند و می شناسد.
در زنگ شیمی ـ وقتی سخن از
چرخش الکترون ها به دور هسته ی
اتم به میان می آمد ـ اشارتی کافی بود تا
من بفهمم تمام عالم هستی و ماسوی الله به گرد وجود شریف تو می چرخند.
ای کاش در کنار انواع و اقسام
فرمول های پیچیده ی ریاضی،
فیزیک و شیمی،فرمول ساده ی
ارتباط با تو را نیز به من یاد می دادند.
یادم نمی رود از کتاب فارسی،حکایت آن حکیم را که گذارش به قبرستان شهری افتاد.او با کمال تعجب دید،بر روی همه ی سنگ قبرها،سن فوت شدگان را7،4،3 سال و مانند آن نوشته اند.پرسید:آیا اینان همگی در طفولیت از دنیا رفته اند؟ گفتند:این جا،سن هرکس را معادل سال هایی از عمرش که در پی کسب علم بوده است محاسبه می کنند.
کاش آن روز دبیر فارسی ما گریزی به حدیث معرفت امام می زد و می گفت که در تفکر شیعی،حیات حقیقی در توجه به امام عصر و معرفت و محبت و مودت
او ومهم تر از آن برائت از دشمنان او معنا می شود.
درس فیزیک،قوانین شکست نور را به من آموخت؛ولی نفهمیدم«نور خدا» تویی و مقصود از«یهدی الله لِنورِه مَن یَشاء» از سرعت سرسام آور نور (300 هزار کیلومتر در ثانیه)برایم گفتند؛اما اشاره نکردند شعاع دید امام معصوم تا کجاست و نگفتند امام در یک لحظه می تواند تمام عوالم و کهکشان ها را از نظر بگذراند و از احوال همه ی ساکنان زمینو آسمان با خبر شود.
اینک اما در عمق ضمیر خود،تو را یافته ام؛چندی است با دیده ی دل تو را پیدا کرده ام؛در قلب خویش گرمای حضورت را با تمام وجود حس می کنم؛گویی دوباره متولد شده ام.تعارف بردار نیست.زندگی بدون تو
ـ که امام عصر و پدر زمانه ای ـ «مردگی» است و اگر کسی همچون من،پس از عمری غفلت به تو رسید،حق دارد احساس تولدی دوباره کند؛حق دارد از تو بخواهد از این پس او را رها نکنی و در فتنه ها و ابتلائات آخرالزمان از او دست گیری؛
حق دارد به شکرانه ی این نعمت،پیشانی ادب بر خاک بساید و با خود زمزمه کند:
اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی هَدانا لِهذا
وَ ما کُنّا لِنَهتدیَ لَو لا أن
هدانَا الله.
اگر تمام عالم را جست و جو کنی،دوستی همچون امام عصر نمی یابی که:
هرچند به یادش نباشی،تو را از یاد نبرد؛
هرچند او را رها کنی،تو را رها نکند؛
هرچند بر او جفا کنی؛از عطا دریغ نورزد؛
هرچند در حقش دعا کنی،به درگاه خداوند برایت دعا کند؛
هرچند از او گریزان باشی،از تو روی برنگرداند؛
هرچند موجبات رنجش او را فراهم کنی،رنجوری تو را برنتابد؛
هرچند به او سربلندی نیفزایی،او سبب افتخار و بزرگی تو باشد؛
اگر از حال او بی خبر باشی،از احوال تو بی خبر نماند؛
اگر تو حضور او را درک نکنی،همیشه و هرجا همراه تو باشد؛
اگر از ارتباط با وی خودداری کنی،خود به تو پیغام دهد؛
اگر از او دفاع نکنی،تو را بی پناه مگذارد؛
اگر هزاران مرتبه قلبش را شکسته باشی،باز عذرت را بپذیرد؛
اگر بارها زیاد نقض میثاق کرده باشی،راه بازگشت به سویت نبندد؛
اگر تو او را دوست نداری،او تو را دوست داشته باشد؛
اگر تو امانت داری شایسته برایش نباشی،او امین و راز نگه دار تو باشد؛
اگر تو او را یاری نرسانی،او پشتیبان و یاور تو باشد؛
اگر کوچکترین خدمتت را به رخش کشی،بزرگترین لطفش را به رویت نیاورد؛
اگر تو حریمش را پاس نداشتی،او تو را حمایت و حفاظت می کند؛
اگر تو او را طرد کنی،او کهف حصین و پناهگاه امن اتو باشد؛
اگر سهم او را از مالت نپردازی،باز هم روزی خویش را مدیون او باشی؛
اگر تو فرزندی خطاکار و سربه هوا گشتی،او پدری بزرگوار و شفیق باقی بماند؛
اگر تو حق برادری اش را ادا نکردی،او همچنان برادری مهربان برای تو باشد؛
اگر تو او را در سختی ها تنها گذاشتی،او در تنگناها و شداید،رهایی بخش تو باشد؛
... و این ها همه درحالی است که هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس،تو سراپا نیاز و احتیاج به اویی!