دهمين روز از ماه رمضان سال دهم بعثت (۳ سال قبل از هجرت) مي گذشت كه واقعه اي رخ داد؛ در هنگامه اي كه مسلمانان در شعب ابي طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خديجه كبري تسلاي خاطري براي رسول گرامي اسلام در آن وضعيت سخت و طاقت فرسا بود.آري! پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله يار ديرينه خود را از دست داد.
امّ المؤمنين، حضرت "خديجه كبري(س) بنت خويلد ابن اسد ابن عبدالعزي" نخستين همسر "رسول خدا(ص)"، از زنان شريف، اصيل و نامدار عرب و اسلام ميباشد.
چون حضرت خديجه بانوى فداكار و همسر بى نهايت مهربان حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) در سن شصت و پنجسالگى از دنيا رفت ، پيامبر (ص) او را با دست مبارك خويش در حجون مكه (قبرستان ابوطالب) به خاك سپردند .
در گذشت او پيامبر (ص) را بسيار محزون ساخت به همين دليل آن حضرت سال در گذشتحضرت خديجه را عام الحزن سال اندوه نام نهاد. از ثروت بسيار حضرت خديجه همسر بى همتاى پيامبر (ص) اسلام رونق يافت.
رحمت خدا بر خدیجه علیها السلام باد که شاخه های بی پناه رسالت،
امشب که بی قرارم ـ هوای کعبه دارم ـ ببین چه دل فکارم ـ در سینه ناله دارم ـ چون میرسد به گوشم ـ از نالههای زهرا ـ در بین ناله گوید ـ ای وای مادر ندارم ـ بیمادری چه سخته ـ بی مادرا میدونند ـ نشونهی یتیما ـ چشمای غرق خونند ـ ای دخترِ خدیجه ـ ماندی غریب و تنها ـ امشب به گریه گویم ـ وای از دلِ تو زهرا