آداب معاشرت,وقتی شما گوینده هستید و یا سخنران یا وقتی حرف می زنید!
به عنوان گوینده
از جویدن آدامس یا خوردن چیزی,در هنگام صحبت کردن با دیگران,خودداری کنید.
هنگامی که بی صبرانه منتظرید تا گوینده صحبتش تمام شود و شما اظهار نظر کنید,یک لحظه از خود بپرسید "آیا گفتن این نظر ارزشی داد یا نه," در صورتی که گفتن آن را مناسب تشخیص دادید,اظهار نظر کنید.
در جمع بدون اجازه,صحبت کسی را قطع نکنید.
با استفاده از کلمات مودبانه ,احترام را نسبت به افراد مسن نشان دهید.
با مخاطب خود به طریقی صحبت نکنید که خود را خیلی دانا و وی را خیلی ضعیف نشان دهید.(هیچ کس را ضعیف تصور نکنید).
هنگام گفتگو,تن صدای خود را به طور یکنواخت خیلی بالا یا خیلی پایین نگه ندارید(چون باعث خستگی یا بی حوصلگی شنونده می شود).
در جمع تنها شما گوینده نباشید.(از شنونده بودن دیگران سوء استفاده نکنید).
در حد فهم خود صحبت کنید(می توانید از شغل فرد,یا شرایطی که فرد تجربه ی آن را دارد مثالی بزنید تا منظور خود را بهتر برسانید).
در حضور افراد غریبه,بهتر است با نزدیکان و دوستان خود نیز رسمی یا محترمانه تر برخورد کنید.(موقیعت شناس باشید).
هنگام گفت و گوی غیر تخصصی, حتی الامکان از کلمه ی تخصصی و خارجی استفاده نکنید.
شایسته نیست ,در مکالمات تکیه کلام داشته باشید(از دوستان یا نزدیکان بخواهید تا اگر تکیه کلام خاصی دارید, شما را آگاه سازند)
شایسته است همیشه مخاطب رسمی یا بزرگ تر از خود را با ضمیر شما و فعل جمع مورد خطاب قرار دهید.(از ضمیر تو و ضمیر منفرد استفاده نکنید).
قبل از شوخی کردن باید فکر کنید که آیا این شوخی در نهایت باعث تقویت دوستی می شود یا نه, اگر تاثیر منفی دارد خویشتن داری نموده و آن را مطرح نکنید.
وقتی درباره ی یک انسان یا گروهی از انسان ها نظر می دهید یا قضاوت می کنید, از کلی گویی بپرهیزید و از کلمات همیشه, حتماً...., اصلاً...., همه ی ..., استفاده نکنید.به جای آن ها می توانید از کلمات معمولاً,به احتمال زیاد, اکثراً, بعضی از افراد..., استفاده کنید(مثلا "همه مردم این شهر بی عاطفه هستند" یک کلی گویی و قضاوت نادرست است).
با فردی که رابطه رسمی دارید ,درباره ی مسائل خصوصی وی از قبیل میزان حقوق و درآمد ,مسائل خانوادگی , نمرات تحصیلی , قیمت لباس هایی پوشیده , جزئیات بیماری و ... سوال نکنید.
RE: آداب معاشرت,وقتی شما گوینده هستید و یا سخنران یا وقتی حرف می زنید!
به عنوان گوینده یا سخنور
در حین گفت و گو به طرف مقابل لقب بد ندهید.(یا اسم وی را کم نکنید).
خواسته های خود را با حالت دستوری بیان نکنید.(حالت سوالی مناسب تر است).
هنگامی که از کاری انتقاد می کنید یا اتفاق خنده داری را نقل می کنید,شایسته است حفظ آبرو کنید و اسم کسی را نبرید.(این خویشتن داری باعث افزایش اعتبار شما خواهد شد).
مشکلات شخصی خویش را با کسی در میان بگذارید که بتواند واقعاً به شما کمک کند.(با هر کسی ملباسمو نکنید. ظرفیت طرف مقابل را در نظر داشته باشید)
شایسته و لازم نیست هر آن چه را که فکر می کنید واقعیت است به طرف مقابل بگویید. مکان ,زمان و شرایط جسمی, روحی و شخصیتی فرد را در نظر بگیرید.(رک گویی همیشه هنر نیست ,بعضی مواقع نادانی محسوب می شود).
اهداف و تصمیمات آینده ی خود را با هر کسی در میان نگذارید, (شاید موفق نشدید).
سعی نکنید به هر قیمتی شده نظر شخصی خود را تحمیل کنید یا آن را به صورت صد در صد درست بدانید.(به خود بگویید:شاید نظر من کاملاَ درست نباشد).
همیشه قبل از شروع به صحبت با دیگران از نداشتنِ بوی بد دهان مطمئن شوید.چون مانع برقراری ارتباط صحیح می شود.(به خصوص در اوایل صبح).