از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) روايت شده است كه در روز يكشنبه ماه ذى القعده فرمود:
مردم ! كداميك از شما مى خواهيد توبه كنيد؟
راوى مى گويد: گفتيم : رسول خدا! همه ما مى خواهيم توبه كنيم .
حضرت فرمودند:
غسل كرده ، وضو گرفته و چهار ركعت نماز بجا آوريد. در هر ركعت يك بار ((فاتحه الكتاب ))، سه بار ((قل هو الله احد)) و يك بار ((معوذتين )) (قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق ) بخوانيد. آنگاه هفتاد بار استغفار نموده و در پايان ((لا حول و لا قوه الا بالله )) بگوييد.
سپس بگوييد: يا عزيز! يا غفار! اغفر لى ذنوبى و ذنوب جميع المؤ منين و المؤ منات فانه لا يغفر الذنوب الا اءنت
(اى عزيز! اى بخشاينده ! گناهان من و گناهان تمام مردان و زنان مؤ من را ببخش كه جز تو كسى گناهان را نمى بخشد.)
آنگاه فرمود: بنده اى از امت من چنين عملى را انجام نمى دهد، مگر اين كه از آسمان به او ندا مى رسد:
بنده خدا! عمل را از نو شروع كن كه توبه تو قبول ، و گناهانت بخشيده شد.
فرشته ديگر از زير عرش ندا مى كند: اى بنده ! مبارك باد بر تو و بر خانواده و خاندانت .
منادى ديگرى صدا مى زند:
در روز قيامت ، دشمنانت را از تو راضى مى نمايند.
فرشته ديگرى ندا مى كند:
اى بنده ! با ايمان از دنيا مى روى . دينت از تو گرفته نشده و قبر تو وسيع و نورانى خواهد شد.
منادى ديگرى صدا مى زند:
پدر و مادر تو و خاندانت بخشيده شده و در دنيا و آخرت خوش رزق خواهى بود. جبرئيل ندا مى كند:
من با فرشته مرگ پيش تو آمده و به او دستور مى دهم كه با تو خوش رفتار بوده ، بخاطر مرگ آسيبى به تو نرسانيده و بنرمى روح را از بدنت خارج نمايد.
گفتيم : رسول خدا! اگر كسى در زمان ديگرى چنين بگويد چطور؟ فرمودند: چيزهايى را كه گفتم براى او نيز خواهد بود. جبرئيل اين مطالب را در شب معراج به من گفت .
امام باقر (عليه السلام ) فرمودند:
((خداوند از توبه بنده خود بيش از شخصى كه در شب دراز و بسيار تاريك مركب سوارى و آذوقه خود را گم كرده و سپس پيدا كند، خوشحال مى شود.))