به عنوان مخاطب
هنگامی که کسی در حال صحب کردن است, و در این هنگام موضوعی به ذهن شما می رسد , شایسته نیست در همان لحظه صحبت وی را قطع کنید و صحبت خود را خیلی مهم تر بدانید,(کمی صبور باشید).
وقتی کسی در حال نقل قول است, شایسته نیست صحبت وی را کم ارزش جلوه دهید.(نگویید ما از قبل می دانستیم).
وقتی کسی موضوعی جدی را با شما در میان می گذارد یا با شما درد دل می کند, واقعا شنونده باشید,(صبور باشید ,سکوت کنید, ارتباط چشمی برقرار کنید, سر تکان دهید و بعضی از جملات خود را به شکل سوالی مطرح کنید, سعی کنید احساسات وی را درک کنید. صحبت هایش را جدی بگیرید).
وقتی کسی با شما سخن می گوید, حتی الامکان با بغل دستی خود صحبت نکنید.
وقتی کسی عصبانی است, بهتر است وی را نصیحت یا سرزنش نکنید,(چون کم تر ممکن است در آن زمان نتیجه ای بگیرید).
وقتی کسی با شما درد و دل می کند ,بیش تر شنونده باشید.(سریعاً در دام نصیحت کردن نیفتید).
اگر در حضور شما صحبتی مطرح می شود که به شما هیچ ربطی ندارد یا جنبه خصوصی دارد بهتر است آن جا را ترک کنید. یا خود را به کاری دیگر مشغول کنید.
وقتی کسی از شما انتقادی می کند, سریعاً مقابل وی موضع گیری نکنید(چون می تواند به نفع شما باشد تا ایرادات خود را بشناسید و آن ها را برطرف کنید).
فقط با منطق به موضوع نگاه نکنید (به احساسات طرف مقابل نیز فکر کنید).
جهت درک احساسات طرف مقابل ,بهتر است خود را به جای وی تصور کنید.
وقتی کسی شما را به جای شخص دیگر اشتباه می گیرید, محترمانه وی را متوجه اشتباهش نمایید.
همیشه ظرفیت گوش کردن نظرات مخالف را نیز داشته باشید.
هنگامی که کسی در حال سخنرانی است , شاسیته نیست مکرر به ساعتتان نگاه کنید.
وقتی کسی با شما درد و دل می کند و چیز تعجب بر انگیزی می گوید , شما عادی برخورد کنید.(ظرفیت بالای شنیدن خود را نشان دهید).