قبل از اینکه بخواهی در مورد من قضاوت کنی.
کفش های مرا بپوش و در راه من قدم بزن.
از خیابان ها،کوه ها و دشت هایی گذز کن که من کردم.
اشکهایی بریز که من ریختم.
دردها و خوشی های مرا تجربه کن.
سال هایی را بگذران که من گذراندم.
روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم.
دوبار و دوباره بر پاخیز و مجدادا در همان راه سخت قدم بزن.
همان طور که من انجام دادم... بعد آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی...