انجمن علمی عمومی ناجی

خاطرات کودکی زیباترند

یادگاران کهن ماناترند

درس های سال اول ساده بود

اب را بابا به سارا داده بود

درس پند اموز روباه و کلاغ

روبه مکار و دزد دشت و باغ

روز مهمانی کوکب خانم است

سفره پر از بوی نان گندم است

تا درون نیمکت جا میشدیم

ما پر از تصمیم کبری میشدیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت

دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستان ما از اه بود

برگ دفترها به رنگ کاه بود

همکلاسی‌های درد و رنج و کار

بچه‌های جامه‌های وصله‌دار

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود

جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می‌شد باز کوچک می‌شدیم
لا اقل یک روز کودک می‌شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش

یاد آن گچ‌ها که بودش روی دوش

ای معلم یاد و هم نامت به خیر

یاد درس آب و بابایت بخیر

دلم برای کودکیم تنگ شده....
برای روزهایی که باور ساده ای داشتم
همه آدم ها را دوست داشتم...
مرگ مادر "کوزت" را باور می کردم و از زن "تناردیه" کینه به دل می گرفتم
مادرم که بیرون می رفت به این فکر بودم که مثل مادر "هاچ" گم نشود...
دلم می خواست ...
ممُل" را پیدا کنم ..
از نجاری ها که می گذشتم گوشه چشمی به دنبال "وروجک" می گشتم ..
تمام حسرتم از دنیا نوشتن با خودکار بود
دلم برای خدا تنگ شده ...
خدایی که شبها بوسه بارانش می کردم...
دلم برای کودکیم تنگ شده ...

[تصویر: _najiforum_ir_27_1410342777-549550605153...2387-n.jpg]

پا به پاي كودكي هايم بيا

كفش هايت را به پاكن تابه تا

قاه قاه خنده ات را ساز كن

باز هم با خنده ات اعجاز كن

پا بكوب و لج كن و راضي مشو

با كسي جز عشق همبازي مشو

بچه هاي كوچه را هم كن خبر

عاقلي را يك شب از يادت ببر

خاله بازي كن به رسم كودكي

با همان چادر نماز پولكي

طعم چاي و قوريِ گلدارمان

لحظه هايِ نابِ بي تكرارمان

مادري از جنس باران داشتيم

در كنارش خواب آسان داشتيم

يا پدر اسطوره ي دنياي ما

قهرمانِ باورِ زيباي ما

قصه هاي هر شب مادر بزرگ

ماجراي بزبز قندي و گرگ

غصه هرگز فرصت جولان نداشت

خنده هاي كودكي پايان نداشت

هركسي رنگ خودش، بي شيله بود

ثروت هربچه ، قدري تيله بود

اي شريكِ نان و گردو و پنير!

همكلاسي ! باز دستم را بگير

مثل تو ديگر كسي يكرنگ نيست

آن دل نازك برايم تنگ نيست؟؟؟

حال ما را از كسي پرسيده اي؟

مثل ما بال و پرت را چيده اي؟

حسرت پرواز داري در قفس؟

مي كشي مشكل در اين دنيا نفس؟

ساده گي هايت برايت تنگ نيست ؟

رنگِ بي رنگيت اسير رنگ نيست؟

رنگِ دنيايت هنوزم آبي است؟

آسمان ِباورت مهتابي است؟

هر كجايي شعر باران را بخوان

ساده باش و باز هم كودك بمان

باز باران با ترانه ، گريه كن!

كودكي تو، كودكانه گريه كن!

اي رفيق روزهاي گرم و سرد

ساده گي هايم ، به سويم باز گرد.
[تصویر: najiforum_baby39.gif]

چه خوش بود خاطرات کودکیم
آن روزها که همش رویا به سر داشتم، همش خوش بودمو خندان، بازیگوشی می کردم، گریه هایم بر سر اسباب بازیو زمین خوردن هایم بود چون از بس به این سو و آن سو می دویدم.
چه خوش بود، خاطرات قدیمم، آن روزها که تنها دغدغه ام خوشی بود...
شاید تنها، دلیلش ندانستن بود، نفهمیدن.
نمیدانستم و فقط شاد بودم، نمی دانستمو فقط می خندیدنم...
اما، همیشه برایم سوال بود! که چرا بزرگترهایم اخم دارندو غمناک، چرا مانند من خوش نیستندو خندان؟!
چرا هر وقت مرا می بینند رویای کودکی به سر دارند، همیشه آه از جگر دارند و می گویند: " کاش من هم کودک بودم"
ولی مگر بزرگ بودن چه عیبی دارد؟! کاش من هم بزرگ بودم، آنوقت چه کارها که نمی کردم.
می گفتمو خوش بودم...
تا اینکه یک روز فهمیدم. دانستنم که بزرگ بودن چه حالی دارد...
ولی امان از آن روزی که دانستم...!
دانستم، خوردن یک لقمه نان حلال، چه منت ها که به راه دارد...
دانستم و دیدم غرورش را مقابل فرزندش شکستن چه عذابی بر تنش دارد...
دانستم، شب را گرسنه خوابیدن برای سیر کردن فرزندان یعنی چه...
دانستم، برای یک تکه نان، اعصابم را این سو و آن سو روان کردن یعنی چه...
دانستم که با حرف مردم زندگی کردن چه داغی بر دلم دارد...
دانستم که ساده بودن جایی در این دنیا ندارد...
دانستم که باید گرگ بود و درید.... دانستم که باید گرگ بود تا زندگی کرد...
دانستم، کمر خم کردن زیر بار زندگی یعنی چه، تنها شدن و تنها ماندن یعنی چه...
دانستمو دانستم...
کاش هرگز نمیدانسم...
و اما حال، دوباره رویای کودکی به سر دارم...
ولی افسوس، افسوس که دیگر فقط یک خاطرست...

........................................................................
خارج از گود:
البته باید در نظر داشته باشیم که زندگی خود را نباید با نگاه به گذشته و افسوس، برای از دست دادن دوران کودکی و جوانی به سر کنیم...
بلکه باید، با درس گرفتن از گذشته، آینده ای بهتر بسازیم...
"ولی" باید آرزو داشته باشیم: تمامیه آدم هایی که ظلم، بی اخلاقی، خشونت و بی عدالتی را رواج میدهند و حق انسان دیگری را پایمال می کنند و برای انسان های دیگر، ذره ای ارزش قائل نیستند، "اگر" قابل هدایت نیستند... ((از عرش به فرش آیند و خداوند حقشان را کف دستشان قرار دهد...))

انجمن علمی عمومی ناجی

arezoo

arezoo

arezoo

arezoo

arezoo

arezoo