سوره بقره مشتمل بر آیاتى است كه بر اثر اهمیت و كاربرد فراوان از شهرت خاصى برخوردار شده است، به گونهاى كه 31 آیه از آیات آن در شمار آیات نامدار ذكر شده است؛[۴۴] مانند اخراج (آیه 240)، استرجاع (آیه 156)، اعتداء (آیه 194)، انفاق (آیه 274)، ایلاء (آیه 226)، بِرّ (آیه 177)، تحویل قبله (آیه 144)، تربّص (آیه 234)، تَهْلُكه (آیه 195)، خلافت (آیه 30)، خلع (آیه 229)، دَین (آیه 282)، رضاع (آیه 233)، سحر (آیه 102)، صفح (آیه 109)، صوم (آیه 183)، طلاق (آیه 229)، قصاص (آیه 179)، لیلة المبیت (آیه 207) و نسخ (آیه 106).
مشهورترین و بافضیلتترین آیه این سوره آیه 255 آن است كه به «آیة الكرسى» شهرت یافته است (گردآوری : انجمن ناجی) جامعیت آیةالكرسى در بیان صفات الهى و ترسیم رابطه خداوند با آفریدگانش به ویژه انسان، موجب امتیاز این آیه بر دیگر آیات شده است (گردآوری : انجمن ناجی)[۴۵]
درباره فضیلت و منزلت این آیه از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده كه آیة الكرسى برترین آیه قرآن[۴۶] و دربردارنده همه خیرهاى دنیا و آخرت است[۴۷] و از گنجینه رحمت در زیر عرش الهى نازل و به پیامبر اعطا شده است (گردآوری : انجمن ناجی)[۴۸]
از حضرت امام صادق علیهالسلام نیز نقل شده كه آیة الكرسى قله بلند قرآن است (گردآوری : انجمن ناجی)[۴۹](=> آیةالكرسى) از دیگر آیات برجسته و ممتاز سوره بقره آیات پایانى آن است كه در روایات از آن به گنج عرشى تعبیر شده است (گردآوری : انجمن ناجی)[۵۰] (=>آیه آمن الرسول)
فضاى نزول
با توجه به مدنى بودن سوره بقره و مقطع زمانى نزول آن در مدینه كه دوران تشكیل حكومت اسلامى و استقبال مردم از دین اسلام بود. محتواى این سوره جهتگیرى خاصى دارد. یكى از قرآنپژوهان معاصر درباره فضاى نزول این سوره گفته است: محتواى سوره بقره در درجه نخست تحت تأثیر موقعیت اجتماعى و فرهنگى مدینه پس از هجرت است (گردآوری : انجمن ناجی) در این زمان ساكنان مدینه را 4 گروه تشكیل مىدادند:
مسلمانان مهاجر كه خانه و كاشانه خود را در مكه رها كرده، با فقر در مدینه زندگى مىكردند.
مسلمانان انصار كه از دو گروه اوس و خزرج تشكیل شده بودند و با وجود سابقه دشمنى دیرینه با هم، در پرتو اسلام با یكدیگر متحد و برادر شده بودند.
یهودیان كه از ثروت و امكانات فراوانى برخوردار و با ظهور اسلام نفوذ و برترى خود را در میان مردم امى از دست داده بودند.
منافقان كه با اسلام عناد داشتند؛ ولى اقتدار مسلمانان در مدینه مانع از آن مىشد كه شرك خود را اظهار كنند و براى حفظ منافع خود به ظاهر ایمان آورده بودند.
هر یك از این گروهها و فعالیتهاى آنها زمینهساز نزول آیاتى از سوره بقره شد؛ براى مثال تركیب خاص اجتماعى مدینه در مقطع نزول، زمینهساز نزول آیاتى درباره گروههاى مزبور و اوصاف آنها در آیات 3 ـ 20 شد كه اوصاف پرهیزگاران، كافران و منافقان را بیان مىكند؛[۵۱] اما چون نفاق هنوز چندان آشكار نشده بود تنها در چند آیه، آن هم با تعبیر «مِنَ الناسِ» از منافقان یاد شده است (گردآوری : انجمن ناجی) یهودیان نیز چون مهمترین گروه مخالف اسلام و نظام اسلامى بودند بیش از 31 آیات سوره بقره (آیات 40 ـ 152)[۵۲] درباره آنان نازل شده است؛ همچنین فراهم شدن زمینه مناسب براى تشریع احكام فقهى بر اثر استقرار نظام اسلامى و استقبال مردم از اسلام موجب نزول آیات فراوانى درباره احكام فرعى شد.
از اینرو مسائل عبادى، خانوادگى، اقتصادى، اجتماعى و كیفرى فراوانى در این سوره آمده است (گردآوری : انجمن ناجی) (آیات 168 ـ 284) در اثناى آیات سوره برخى موضوعات دیگر نیز مطرح شده است كه به ظاهر پیوندى با فضاى نزول آن ندارد؛ ولى به اعتقاد مفسران چنین نیست مثلاً داستان حضرت ابراهیم علیهالسلام در آیات 124 ـ 141 به تعبیر علامه طباطبایى به منزله مقدمه و زمینهساز آیات تغییر قبله و آیات احكام حج است (گردآوری : انجمن ناجی)[۵۳]