درخت امیدم را به برگ و بار بنشان و امنیت و آرامشم بخش!
که در این وانفسای گناه دست آویزی به جز عفو تو نیست.
من از تو چیزی می طلبم که لایق آن نیستم… ولی تو اهل تقوا و معرفتی!
تو اهل بخشش بی استحقاقی. تو به لیاقت بنده نگاه نمی کنی،
به کرامت خود می نگری.
پس مرا ببخش… و با نگاه مغفرتت لباس عفوی برتنم بپوشان که مرا از تبعات گناه مصون دارد و از عقوبتش حراستم کند، که نعمات تو ازلی و ابدی است (گردآوری : انجمن ناجی)
گذشت تو بی نهایت است و چشم پوشی ات سرشار از کرامت…