معمول ترین درمان پرکاری ، استفاده از داروهای ضد تیروئید می باشد که هدف آنها، پایین آوردن سطح هورمون های تولید شده توسط این غده می باشد. هرچند با گذشت زمان این مشکل از بین می رود، اما بسیاری از بیماران می باید تا مدت های طولانی به داروهای خود ادامه دهند. داروهای دیگری نیز ممکن است جهت کاهش ضربان سریع قلب و رعشه تجویز شوند. راهکار دیگر، استفاده از ید رادیواکتیو می باشد که منجر به تخریب غده در طی شش تا هجده ماه می شود. به محض آنکه غده تخریب شده و یا با عمل جراحی برداشته می شود، بیشتر بیماران می باید استفاده از هورمون ها را به صورت قرص آغاز کنند.