[size=13px]شهرستان [size=13px]لاهیجان[size=13px] دارای دو بخش رودبنه و
مرکزی و ۷ دهستان به نامهای رودبنه، شیرجوپشت، آهندان، بازکیاگوراب،
لفمجان، لیالستان و لیل است (گردآوری : انجمن ناجی)
شهر لاهیجان ۷ محله اصلی دارد. لاهیجان
امروز در بخش جنوب شرقی در پای شیخان کوه (شیطان کوه) خود را مینمایاند و
دیروز در محلههایی که نامشان یادآور روزگارانی است که لاهیجان تختگاه
فرمانروایان بیه پیش بود.
برخی از محلات لاهیجان بر پایه حرفه افراد
آن نامگذاری شدهاست، همانند: میدان و شعربافان، خمیرکلایه و گابنه. و
برخی بر پایه نزدیکی به عوارض جغرافیایی هماننده پردهسر. و برخی بر پایه
نزدیکی به زیارتگاهها بر پا شدهاند و نام گرفتهاند همانند: امیرشهید.
مردم لاهیجان بیشتر گیلک هستند و گالش به
ساکنین ارتفاعات این منطقه اطلاق میشود که آنها هم تیرهای از گیلکان
بوده و زبانشان گیلکی است (گردآوری : انجمن ناجی)
زبان گفتاری مردم لاهیجان، گیلکی (بیه
پیش) است که با گیلکی رشت (بیه پس) از نظر آوایی، واژگانی و پارهای
ویژگیهای دستوری تفاوتهایی دارد. گیلکی بیه پیش خود از گونهای که در
نواحی کوهستانی به آن سخن گفته میشود، یعنی گالشی، متمایز است (گردآوری : انجمن ناجی)
[size=13px]آب و هوای آن در بخش جلگهای، معتدل و
مرطوب و در قسمت کوهستانی سردسیر و خوش آب و هوا است (گردآوری : انجمن ناجی) در واقع آب و هوای
این شهرستان آب و هوای مدیترانهای است (گردآوری : انجمن ناجی)
زیستبوم جانوری منطقه لاهیجان بسیار متنوع است (گردآوری : انجمن ناجی)
چهارپایان اصلی: گاو، اسب، گوسفند، میش، قاطر، الاغ، سگ و گربه و گاو میش.
پرندگان: مرغ، اردک،
غاز، بوقلمون به فور در این منطقه دیده میشود و همین طور قرقاول و غاز
وحشی، خوتکا، چنگر، قوش، بلدرچین، باز، بلبل، سینه سرخ، لکلک، مرغ
ماهیخوار، حواصیل، کبوتر، تیهو، جغد، گنجشک، شرستی، دارکوب و ...