معنی غیبت :هر سخن که در غیاب کسی گفته شود در حالی که شخص مورد بحث از گفتن آن سخن ناخشنود است ،اگر چه مثلا بگویی لباس او از مد افتاده ،یا بگویی اتومبیل او نا چیز است ،یا بگویی قد او ،قیافه او فلان است .تا چه رسد به سخنانی که آبروی او را مخدوش کنی ،یا اعتبار او را زیر سؤال ببری!
خداوند می فرماید : کسی که غیبت می کند مانند کسی است که گوشت برادر مرده خود را می خورد ،از این کار چقدر نفرت دارید ؟غیبت از این هم زشت تر است (گردآوری : انجمن ناجی)در روایات وسخنان بزرگان دین و اخلاق ،غیبت کردن را از عمل زشت خلاف عفت هم زشت تر دانسته اند،(این بیان از قبح کار خلاف عفت نمی کاهد بلکه قبح غیبت رابیان می کند)انگیزه غیبت کردن : اول آنکه ازشخصی خشمگین هستی و بخاطر خشمت از او بد گویی می کنی ،که این از حماقت است زیرا ستیز از روی خشم و نادیده گرفتن عقل و خرد کار احمقان است ، هر جا خشم باشد عقل در حبس است .دوم آنکه برای جلب رضایت دیگران و خوشنودی شنونده بدی شخص غایب را عنوان می کنی ،که در این صورت رضای خلق را بر رضای خدا ترجیح داده ای .سوم آنکه عیب دیگری را بزرگ نمایی می کنی تا عیب خود را کوچک بشماری ،در حالی که عیب دیگران هر چند بزرگ باشد عیب تو را توجیه نمی کند ،این کار احمقانه است که بخواهی بجای اصلاح عیب خویش ،با فاش کردن عیب دیگران از عیب خود دفاع کنی .چهارم آنکه با مطرح کردن عیب دیگران بخواهی خود را بستایی ،یعنی به شنونده بفهمانی که فلانی این عیب را دارد و من ندارم . در این صورت با علم خدا چه می گویی که او آشکار و نهان را می داند واراده کرده است که ماه پشت ابر نماند ،ودر جهان آخرت نیز پرده از روی همه رازها بالا می رود و دیگر جای دفاع و توجیه نیست .پنجم آنکه کسی دارای موفقیت مالی ،علمی ،اجتماعی ،معنوی باشد و تو بر او حسادت می ورزی ،و بخاطر این حس حسادت از او بد گویی می کنی ،غافل از آنکه شخص حسود اول خودش زیان می بیند و بی اعتبار می شود بیش از آنکه به طرف مقابل زیان رساند .ششم آنکه برای تفریح و خنده و خوش گذشتن اوقات ،عیب کسی راباز گو می کنی ، واین کار، غیر انسانی وغیر اخلاقی و نا مردی است .هفتم آنکه غصه ی شخص غایب را می خوری که فلان عیب را دارد اما نمی دانی که تو با این دلسوزی آبروی او را می بری ،در حالی که راه دلسوزی آنست که عیب او راپنهانی و محرمانه برای او کار شناسی کنی و در جهت اصلاح ،او را یاری کنی .هشتم آنکه قبح و زشتی سخن یا رفتار نازیبایی رامی خواهی برای دیگران بیان کنی وبرای مثال نام کسی راذکر کنی که به آن عیب مبتلاست،در حالی که می خواهی دیگران را نسبت به عیبی هشدار دهی ، خود به عیبی مبتلا هستی .پس لازم است توجه کنی که در موعظه و دلالت خیر به آبروی کسی آسیب نرسانی .(بر گرفته ازکتاب کیمیای سعادت امام محمد غزالی ،باب غیبت ،صفحه3-490 )ما نگوییم بد و میل به نا حق نکنیم جامه کس سیه ودلق خود ازرق نکنیم عیب درویش و توانگر به کم وبیش بد است کار بد مصلحت آنست که مطلق نکنیم(حافظ شیرازی)