اعتدال در شوخی...گاهی شوخی به مرز مسخره کردن کشیده می شود...
بعضیها خصلت شوخی و مزاح را چه با گفتار و چه رفتار، به عنوان شاخصه خود قرار داده اند. برخی هم میانه خوشی با آن ندارند و اهل شوخی نیستند.
از آنجا که این نوع برخورد، در میان مردم متداول است و نه می توان به کلی آن را مردود دانست و نه می توان بی حد و مرز طرفدار آن بود.
امام صادق(ع) فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه در او «دعابه» است (گردآوری : انجمن ناجی)
راوی از امام پرسید:
دعابه چیست؟ حضرت فرمود: یعنی مزاح و شوخی.(بحارالانوار، ج73، ص60. )
در روایات، از ادخال سرور در دل اهل ایمان تمجید شده است: «اِنّ مِن اَحبِّ الأعمالِ اِلیَ اللّه عزّ و جلّ اِدخالُ السّرور علی المؤمنین»
از محبوبترین کارها نزد خدای متعال، وارد ساختن شادمانی بر دل مؤمنان است (گردآوری : انجمن ناجی)( کافی، ج2، ص189)
انسانها از نظر تحمل شوخی یکسان نیستند. بعضیها ظرفیت لازم برای مزاح ندارند، در نتیجه شوخی به جای دل شادکردن، کینه و کدورت می آورد و به جای غم زدایی، اندوه زا می شود.
از سوی دیگر، افراط در هر چیز، حتی خندیدن و خنداندن و شوخی و لطیفه گویی ناپسند است و آثار سوء و عوارض تلخ دارد.
وقتی شوخی، از مرز اعتدال فراتر رود و به افراط کشیده شود، موجب تحقیر و اهانت می گردد و طرف شوخی برمی آشوبد و در دفاع از آبروی خود و حفظ موقعیتش به معارضه و برخورد می پردازد. اینجاست که شوخی تبدیل به کدورت و دشمنی می شود.
به هر حال، در شوخی کردن با دیگران، هم باید ظرفیت طرف مقابل سنجیده شود، هم از افراط و زیاده روی پرهیز گردد، هم از تحقیر و توهین و استهزاء دیگران اجتناب شود، هم وقار و هیبت خودِ شخص محفوظ بماند. نشاندن گل لبخند به چهره ها به قیمت خورد کردن شخصیت یک انسان، و ایجاد شادی در عده ای به بهای غمگین ساختن یک مسلمان، زیبنده و شایسته نیست.
در روایت است که پیامبر(ص) فرمود:«اِنّی َلأمْزَحُ و لا اَقُولُ الاّ حَقّا»من مزاح می کنم، ولی جز حق نمی گویم. (بحارالانوار، ج16، ص298.)
این سخن، هم نشان دهنده مزاح در سیره رسول خداست، هم رعایت حد و مرز
آن.
پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) به پيرزني از قبيله اشجع فرمود: اي اشجعيه! پيرزن داخل بهشت نمي شود. بلال او را ديد كه گريه مي كند به پيامبر مطلب را عرض كرد پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود سياه نيز داخل نمي شود هر دو نشستند و مشغول گريه شدند عباس آنان را ديد و به پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) مطلب را عرض كرد. حضرت فرمود: پيرمرد نيز داخل نمي شود، سپس حضرت آنان را فراخواند و آنان را دلداري داد و فرمود: خداوند آنان را به بهترين شكل در روز قيامت مي آورد و داخل بهشت مي شوند به صورت جوان نوراني و فرمود اهل بهشت جوانان بدون مو و سرمه كشيده اند.(بحار الانوار 16/295)
در مسأله طنز و برنامه های عروسکی صدا و سیما نیز، به لحاظ اینکه گاهی اهانت به اشخاصِ حقیقی می شود و تعرض به آبرو و حیثیت آنان به شمار می آید، برخی به طور جدی مخالفند و آنان را از نظر فقهی و شرعی بی اشکال نمی دانند. اعتدال در هر امری پسندیده است، در مزاح و شوخی نیز همچنین، تا معاشرتها پاک و دوستیها بادوام و رابطه ها صمیمی و برادرانه باشد.
نگاه جدی به زندگی، نباید آسیب بیند و حیات بشری به بازیچه و لودگی و هرزگی کشیده شود.
RE: اعتدال در شوخی...گاهی شوخی به مرز مسخره کردن کشیده می شود...
اون پیرزن و عباس به خاطر پیر بودن و بلال به خاطر سیاه بودن، گریان بودند که چرا وارد بهشت نمی شند که پیامبر به اون ها می فرماید: شما جوان و زیبا و بی مو(اصلاح شده)می شوید سپس وارد بهشت خواهید شد... پیامبر با اون ها شوخی کرده بود...ولی در آخر به اون ها وعده ی بهشت رو داده بود