وقتی بچه بودیم و با هم سن و سال
هایمان بازی می کردیم به محض این که دروغی کودکانه می
گفتیم، یکی از میان جمع با تاکیدی خاص می گفت: دروغ نگو،
دروغگو دشمن خداس!آن روزها
بار منفی این جمله آن قدر برایمان زیاد بود که باورمان
نمی شد یک دروغ ساده ما را تا دشمنی خدا پیش ببرد اما گذر
زمان به هر دلیل و با هر نامی، دروغ گفتن را برایمان عادی
کرده، دیگر شنیدن جمله «دروغگو دشمن خداست» هم پشتمان را
نمی لرزاند و عقوبتی تلخ را برایمان تداعی نمی کند. فارغ
از فتنه انگیز بودن یا نبودن حقیقت، دیگر اولین گزینه
انتخابی همان دروغ مصلحت آمیز است؛ می گوییم مصلحت آمیز،...