چکیدهانتقال مالکیت غالباً به وسیلة توافق دو ارادة
آزاد تحقّق میپذیرد و این امرکه بتوان با ارادة انشایی
یک طرف، مالی را به دیگری منتقل نمود، به نحوی که بدون
اعمال اراده منتقل الیه آن مال، وارد ملکیت و دارایی وی
شود، به دلیل تعارض با استقلال و آزادی افراد مورد اقبال
واقع نشده است. تأمّل درآثار مکتوب فقها نیز بیانگر این
است که، به رغم وجود مخالفتهایصریحی که در باب پذیرش
«تملیک از طریقتعهّد یکجانبه» عنوان شده است، این
موضوع امری نامعهود نیست و میتوان ردّ پای آن را در
مصادیقی چون، وصیت تملیکی، جعل ملک به صورت شرط نتیجه،
شیربها و برخی دیگر از نهادهای فقهی یافت. از نظربرخی...