دروغگویی مانند سایر بیماریهای روانی و عاطفی، ابتدا از یک مسأله کوچک و ساده آغاز میشود. چنانچه به موقع درمان نشود به یک بیماری روحی تبدیل میشود. دروغگویی عامل اصلیفسادهای دیگر است، بطوری که شابد بتوان گفت کلید ورود به سایر فسادها است (گردآوری : انجمن ناجی) برخی از عوارض و پیامدهای دروغگویی عبارتند از:
← بیاعتباری دروغگو زندگی در اجتماع بر اساس نوعی اعتماد نسبی دو جانبه استوار است (گردآوری : انجمن ناجی) دروغ به این اعتماد لطمه میزند و موجب اختلال در روابط بین افراد شده و بدبینی را بین آنان پدید میآورد. همچنین فاش شدن دروغ شخص مبتلا باعث میشود تا آبروی او را بریزد و ارزش و اعتبار خود را از دست دهد. حضرت علی علیه السلام میفرماید: سزاوار است که مسلمانان از دوستی و برادری با دروغگواجتناب کنند؛ زیرا او آن قدر دروغ میگوید که راستش را هم باور نمیکنند.
← از بین رفتن ایمان کسانیکه به گفتههای یک دروغگو اعتماد میکنند و آن را میپذیرند به گمراهی کشیده خواهند شد. این امر در مسائل فکری و اعتقادی موجب تباهی ایمان و عقیده افراد میگردد. همچنین دروغگو برای رسیدن به هدف و مطلوب خویش، دروغ را ابراز مؤثر در نتیجه کار میداند و این همان شرک خفی است و نشانگر ضعف ایمان دروغگو نسبت به تأثیر خداوند متعال بر امور است (گردآوری : انجمن ناجی) امام محمد باقرعلیه السلام میفرماید: »دروغ خانه ایمان را ویران میسازد.» [۲۶]
← بیآبرویی از دیگر زیانهای اجتماعی دروغ، بیآبرویی است (گردآوری : انجمن ناجی) دروغهای زیادی که از دروغگو کشف شد، رسوایی او که مکرر گردید، بی آبرویی نصیبش میشود. رسوایی دروغگو، کشف دروغ اوست و بیآبرویی دروغگو، بیحیثیت و بیارج شدن اوست. عقلا و خردمندان، همیشه بدنبال حیثیت و آبرو میروند. ثروتمند، ثروت خود را برای خریدن حیثیت و آبرو صرف میکند. قدرتمند، قدرت خود را برای رسیدن به این موقعیت به کار میاندازد. دانشمند، از دانش خود، برای جلب افکار عمومی، بهره برداری میکند. محبوب ترین چیزها نزد عقلا حیثیت و آبرومندی میباشد و آخرین هدف آنها همین خواهد بود؛ چون تمام دارایی خود را فدای آن میکنند، ولی دروغگو، با دست خود این موقعیت را از بین میبرد. رسول خدا صلوات الله علیه فرمود: کمآبروترین مردم کسی است که دروغ میگوید.
← بدبینی مردم دروغگو مورد سوء ظن و بدبینی مردم است و گاهی کار او از این هم بالاتر میرود و بر اثر دروغ مورد تنفر قرار خواهد گرفت.
← فقر راستی و درستی، ثروت را میافزاید؛ چون دارنده آن ایجاد اعتبار میکند. دروغگویی سرمایه را راکد نگاه میدارد، زیرا نه تنها جلوگیری از پیدایش اعتبار میکند، بلکه اعتبار موجود را نیز میبرد و کسی به وعده با او معامله نمیکند، چون اعتبار ندارد. به وعده دروغگو اعتماد نمیشود چون اعتماد کردن به او بر خلاف عقل است (گردآوری : انجمن ناجی) امیرالمومنینعلی علیه السلام میفرماید: عادت به دروغ، فقرمیآورد.
← فراموشی یکی از بیماریهای روانی که دروغگو بدان گرفتار میشود، فراموشی است (گردآوری : انجمن ناجی) امام صادق علیه السلام میفرماید: از چیزهایی که خدا به زیان دروغگویان کمک کرده، فراموشی است (گردآوری : انجمن ناجی)
← پرده دری و بیشرمی اگر کشف دروغ، روحیه دروغگو را متزلزل نکند و او همچنان به دروغگویی ادامه دهد، کشفهای پی در پی، شرم را از او میبرد و وی را دروغگوی حرفهای میسازد و دیگر، از آنکه عیبش آشکار شود، ابایی ندارد. با خود میگوید: مردم همه مرا شناختهاند. پنهان ساختن دیگر چه سودی دارد و دیگر نه از ارتکاب گناه ابایی دارد و نه از فاش شدن آن. امام معصوم علیه السلام فرمود: از دروغ بپرهیزید، سرانجام دروغ، پرده دری است و سرانجام پردهدری آتش دوزخ است (گردآوری : انجمن ناجی)