سلام بر معلمی که هر سال نمونه است و یک عمر ماندگار ...
معلم عزیزم روزت مبارک که جهانی از نورت مبارک گشته است .
چگونه می توانم تمام لحظه هایی که چون سرو در مقابلم ایستادی و با شور عشقت مرا
سیراب کردی جبران کنم جز اینکه بهترین درود ها و دعاهای خیرم را بدرقه راهت کنم . . .
آموزگارم ، تو باغبانی
می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی
با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی
من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،
من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم
تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار ِ خوب ِ پیغمبرانی
وقتی درس و مدرسه و تحصیل و ... همه چی تموم شد و تو بزرگ شدی و دیگه هیچ کدوم از معلمات نیستن... تنها چیزی که از معلمات برات باقی می مونه حسه!
شاید هیچ کدوم از درس های هیچ معلمی تو ذهنت نمونه اما حسی که معلم در قلبت به یادگار گذاشته هیچ وقت فراموش نمیشه.
یه حس ناشی از پذیرش...هیچ وقت فراموش نمی کنم معلم هایی که برام بعنوان دانش`آموز ارزش قائل بودن. یه دانش آموز چه قدر براش مهمه که معلمش حس خوبی بهش داشته باشه. همه ی معلمام خوب بودن و من ممنون همه شونم اما معلم هایی توی دلم جاشون خیلی پررنگ تره که با این که کلی ازشون کوچیک تر بودم اما منو به سن خودم می دیدن و در واقع می پذیرفتنم. هی... یادش بخیر! دلم برای معلمام خیلی تنگه. من معلمای خیلی خوبی داشتم. گاهی یه معلم فقط معلم نیست. یعنی فقط معلم کتاب درسیت نیست.
کتابی که اون معلم یاد میده خیلی قطور تر و مفهومی تر از کتابای درسیه. این معلم های عزیزم اون کتاب قطورو به من آموزش دادن.
تقدیم با عشق به همه ی معلمان عزیزِ زندگی ام
بازم انشایی دوبارهچن تا خط خطی ،
با احساسمی نویسم از ته دل ، واسه تو ، بوته گل یاستو نشونم دادی ساده ، سادگی خیلی قشنگهیاد بگیر از نم بارون با همه صاف و یه رنگهتو نشونم دادی باید ، واسه زندگی بجنگیتو دلا عشقو بکاری تو رفاقتت نَلَنگیتو نشونم دادی خنده ، درمون تموم دَرداسدو تا دستامو گرفتیببین !
اوج قصه اینجاسبه نفس هات شده زنده ، این گُل تازه ی نورَستویی خورشید وجودمبودنت برگ برَندَس