خوشا آنان که دانشجـــــــــــو ندارند دوتا اینــــــسو دوتا آنــــــسو ندارند که از شهریه ها غمــــــــــباد گیرند چو پولـــــــی تا نوک پــــارو ندارند ********************** هر آن کس را که دیدی هست دلشاد دور از نالــــــــــــه و اندوه و فریــاد بدان فرزنـد ایشان نیــــست راهـــی پـدرجـان ، سوی دانشـــــــــگاه آزاد
*********************
غـــــذایش را بجــــــــز کوکو ندیـــدم به زیر پاش یک زیلـــــــو ندیـــــــدم درون خانـه اش را هرچه گشــــــتم به غیـر از پنـــــــــج دانشـجو ندیــدم