مردی در یک جنگل زیر یک درخت و نزدیک به یک رودخانه به خواب عمیقی فرو رفته بود. در آن سوی رودخانه ، عقربی خطرناک بر پشت لاک پشتی سوار شد و لاک پشت به آرامی عرض رودخانه را طی کرد و در این سوی رودخانه ، عقرب از روی لاک پشت پایین آمد و آرام آرام به سوی مرد حرکت کرد. درست در لحظه ای که عقرب به مرد رسید یک مار سمی هم خود را به مرد رساند. مار و عقرب با هم درگیر شدند. عقرب ، مار را گزید و مار متواری شد و در نقطه ای دوردست جان داد. عقرب هم آرام آرام به طرف رودخانه حرکت کرد. لاک پشت دیگری از راه رسید و عقرب بر پشت آن لاک پشت نشست. لاک پشت ، عرض رودخانه را طی کرد و در آن سوی رودخانه عقرب دوباره از روی لاک پشت پایین آمد و به سمتی نامعلوم حرکت کرد و از نظر ناپدید شد. مرد که در تمام این مدت در خواب بود ساعتی بعد بیدار شد و بساطش را جمع کرد و به سوی هدفی که از قبل تعیین کرده بود به راه افتاد.
این مرد هرگز تصور نمیکرد که اگر آن عقرب یا آن مار کمی زودتر رسیده بودند او نه تنها سلامت نبود بلکه شاید زنده هم نمیماند. مرد هرگز نمیتوانست تصور کند که اگر آن لاک پشت عرض رودخانه را بموقع طی نکرده بود عقرب هم بموقع نمیرسید و او از نیش مار در امان نمیماند. مرد هرگز تصور نمیکرد که اگر جریان آب رودخانه کمی تندتر یا کمی کندتر بود عقرب در محل دیگری از پشت لاک پشت پایین می آمد و چه بسا بموقع به او نمیرسید و مار او را نیش میزد. اصلا این مرد روحش هم از مار و عقرب و لاک پشت خبر نداشت و هرگز نمیتوانست تصور کند حالا که سرحال و قبراق میرود تا به نقشه هایش عمل کند اگر در کارهایش موفق شود ، مجموعه ای از عوامل همچون مار و عقرب و لاک پشت و رودخانه دست به دست هم داده اند تا او بتواند به راهش ادامه دهد.
این یک داستان فرضی بود. اما آیا زندگی ما سراسر شامل واقعیتهایی شبیه به این داستان نیست؟ آیا میدانیم موقعیتی که در آن قرار داریم حاصل مجموعه ی پیچیده ای از عوامل و رویدادها است که ما از اغلب آنها بی خبر هستیم؟ اگر از من بپرسند چرا معلم شدی ممکن است با اطمینان بگویم که چون شیفته ی اخلاق یکی از معلمان خودم شدم تصمیم گرفتم که معلم شوم. ولی آیا واقعا همینطور است؟ پس چرا دیگر همکلاسهایم که مانند من در همان مدرسه و در کلاس همان معلم درس میخواندند به این راه نیامدند؟ پاسخ این است که مارها و عقرب ها و لاک پشت های دیگری در زندگی آنها وجود داشتند که زندگی آنها را به مسیر دیگری بردند و آنها هم مانند من اطلاعی از آن مارها و عقربها و لاک پشتها ندارند.
چیزی که شاید خنده دار باشد این است که ما در موقعیت فعلی خودمان هم تصور میکنیم همه چیز براساس آنچه که دور و بر خودمان میبینیم ممکن است رخ دهد و چه بسا بیهوده نا امید میشویم و همه چیز را تمام شده تصور میکنیم درحالی که ابر و باد و مه و خورشید و لاک پشت و مار و عقرب و . . . . همه مشغولند تا اتفاقی بیفتد که هرگز فکرش را هم نمیکنیم !