((اخلاص)) به معناي پيراستن نفس از همه تعلقات و انگيزههاي غير الهي است (گردآوری : انجمن ناجی) و نه تنها همه اعمال را براي خدا انجام دادن، كه حتي وجود خويش را نيز براي خدا خواستن. در روايتي از پيامبر(ص) خطاب به ابوذر آمده است: ((... و ما بلغ عبد حقيقهالاخلاص حتي لايحب ان يحمد علي شيئي من عملالله ... ; بنده هرگز به حقيقت اخلاص نميرسد، جز آن كه دوست نداشته باشد او را بر عمل خدايي بستايند...)) (بحارالانوار، ج 82، ص 204 و ج 51، باب 116). براي رسيدن به اين مرحله عزمي راسخ و تلاشي دراز آهنگ لازم است و هركس به قدر همت و تلاش خويش - البته با عنايات و فيوضات خداوندي - مراتبي را سير خواهد كرد و به فيوضاتي نائل خواهد آمد. آنچه در اين مرحله بسيار ضروري است دو جهاد همسو و همراه است: جهاد علمي و عملي. الف) جهاد علمي مستلزم داشتن مطالعات روشمند خداشناختي از طريق مطالعات فلسفي و عرفان نظري است (گردآوری : انجمن ناجی) ب ) جهاد عملي پيوستگي قلبي، ياد دائم حضرت حق و عبوديت و سر سپاري در پيشگاه پروردگار است، و آن نيز مراتبي دارد: مرتبه اول ترك محرمات و انجام واجبات است (گردآوری : انجمن ناجی) مرتبه دوم ترك مكروهات و انجام مستحبات بويژه اهتمام به نماز شب است (گردآوری : انجمن ناجی) مرتبه سوم ترك آنچه موجب اشتغال قلب به غير خداي ميشود. مانند بسياري از مباحات، و همواره در جست و جوي خدا بودن و التزام به آنچه مقرب درگاه الهي است (گردآوری : انجمن ناجی) اگر كسي اين مراحل را به طور جدي پشت سر گذارد باز يك قدم به پيش برداشته و آن تسليم نمودن اقاليم سبعه تن تحت فرمان الهي است (گردآوری : انجمن ناجی) مرحله دوم بيرون راندن تمام رذايل نفساني و حب دنيا از نهانخانه دل است و آن كس كه بتواند شيطان نفس اماره را از خانه دل بيرون افكند، آن گاه خواهد ديد كه خداي سبحان - كه صاحبخانه است - فضاي دل او را پر نموده است (گردآوری : انجمن ناجی) در حديث قدسي نيز آمده است كه: ((قلب المو من عرش الرحمان)). به هر حال بهترين راه شروع نماز است كه كون جامع و عبادت تام است و تا آن اصلاح نشود به جايي نميتوان رسيد.
مركز: ستاد اقامه نماز