حفظ حرمت و کرامت انسان به ویژه کرامت زن برای اسلام یک اصل پذیرفته شده است و در تمام دستورات و احکام نورانی اسلام، این کرامت و قداست رعایت شده است و مسئله ی حجاب، یکی از این موارد است (گردآوری : انجمن ناجی)
قرآن کریم در موراد گوناگون و با عبارت های متفاوت، موضوع حجاب را بیان کرده، آن را از ضروریات دین اسلام میداند و اگر کسی آن را انکار کند، منکر یک حکم ضروری شده است و انکار ضروریات دین، به کفر می انجامد.
شایسته ی یاداوری است که لازم نیست تمام دستورات اسلام در قرآن امده باشد؛ زیرا قرآن کریم همچون قانون اساسی است که فقط به کلیات پرداخته و ریز دستورالعمل ها را به مفسر قرآن؛ یعنی رسول اکرم (ص) و اولیای بزرگوار که از وحی سرچشمه می گیرند واگذار کرده است؛ از این رو بسیاری از احکام به صراحت در قرآن نیامده ، ولی از مسلمات فقه اسلام است (گردآوری : انجمن ناجی) لیکن مسئله حجاب در چند آیه از قرآن کریم به صراحت بیان شده است، بنابراین شبهه ای که برخی افراد بی اطلاع در ذهن دختران ایجاد کرده اند که « مگر حجاب هم در قرآن آمده است؟» به هیچ وجه صحیح نیست؛ زیرا قرآن کریم با صراحت به موضوع حجاب پرداخته و کسی که خود را مسلمان میداند، نمیتواند حجاب اسلامی را قبول نداشته باشد.
اکنون به برخی از آیات نورانی قرآن در این مورد اشاره میکنیم:
آیه ی 31 سوره ی نور
ای پیامبر! به زنان با ایمان بگو: دیدگان خودرا(از نگاه نامحرم) فرو اندازند و دامن عفت خودرا حفظ کنند و زینت و آرایش خود را جز آنچه از آن آشکار میشود برای بیگانه آشکار نسازند و باید به وسیله ی مقنعه و روسری، سینه ی خودرا بپوشانند و زینت و آرایش خودرا آشکار نسازند، مگر برای مردان محرم؛ مانند: شوهر و ... .
آیه ی فوق، نخست بحث نگاه شهوت آمیز را مطرح میکند و زنان و مردان را از آن حذر می دارد؛ زیرا نگاه شهوت آلود به جنس مخالف، زمینه ساز گناه و فساد خواهد شد و باید ریشه ی گناه را خشکاند. چنان که حرمت نگاه کردن به عورت دیگران( زن ، مرد، محرم، نامحرم) با صراحت نهی شده است (گردآوری : انجمن ناجی) سومین موضوعی که در این آیه به آن توجه شده است وجوب پوشاندن گردن، سسینه و سایر اعضای بدن زن است که بیشتر مورد توجه جنس مخالف قرار میگیرد، همچنین در آیه فوق از نشان دادن زینت و آرایش به نامحرمان نهی شده است؛مگر آنچه از آن آشکار باشد و در ذیل آیه، اساسا از مطلق خودنمایی و نشان دادن مظاهر زینت به نامحرمان پرهیز شده است و جمله: ولایضربن بارجلهن...؛ یعنی پاهای خودرا چنان به زمین نزنند که دیگران از بودن زینت پاها( مانند خلخال که زنان عرب می پوشند) مطلع گردند؛ بلکه باید بدن و پا تا مچ پوشیده شود، ضمن اینکه فلسفه حجاب و حرمت نگاه کردن، در این آیه بیان شده و آن، پیشگیری از وقوع فساد و جرم است (گردآوری : انجمن ناجی)
آیه ی دوم که بحث پوشاندن بدن را مطرح می سازد ، ایه ی 58 سوره ي شریفه ی احزاب است که میفرماید (...)؛
ای پیامبر(ص)! به زنان و دختران خود و به زنان مومن بگو: خویشتن را با جلباب(چادر و عبا) فرو پوشند تا (به عفت) شناخته شوند و کسی متعرض ان ها نشود و این برای آنان بهتر است (گردآوری : انجمن ناجی)
در لسان العرب آمده است: جلباب، جلمه ای بزرگتر از خمار و کوچکتر از عبا است که زن به وسیله ی آن، سرو سینه اش را می پوشاند. بنابر این کلمه «جلباب» در آیه ی احزاب و کلمه «خمر» در آیه ی نور، وجوب پوشاندن بدن زن از نامحرم را با صراحت بیان میکند.
معمولا خمر به وجوب پوشاندن سرو سینه و گردن توسط چیزی شبیه مقنعه اشاره دارد؛ ولی جلباب ، لباسی بلندتر از مقنعه است که همه ی بدن را می پوشاند؛ چیزی شبیه چادر و عبا که زنان عرب می پوشند.
حجاب برای همه ی زنان واجب است؛ ولی زنان وابسته به رهبری امت بیشتر باید مراقب باشند؛ زیرا آنان الگوی زنان دیگر هستند و رعایت دقیق حجاب و همچنین سخن گفتن و برخورداردهای اجتماعی آنان از حساسیت ویژه ای برخوردار است؛
از این رو این بار قران همسران پیامبر (ص) را مخاطب قرار داده، می فرماید(همان، ایه 32)
ای زنان پیامبر!شما مانند زنان دیگر نیستید و هرگاه خواستید با تقوا باشید در سخن گفتن، لطافت و نرمی و خشوع نشان ندهید تا آنان که دل های آلوده و بیمار دارند نسبت به شما طمع نکنند و همیشه سخن نیکو بگویید.
آیه ی فوق در زمینه ی پیشگیری از فساد و فحشا است و این که حرف زدن زنان با نامحرمان باید دارای حد و مرز باشد به گونه ای که محرک و مهیج نبوده، ایجاد فتنه نکند. همچنین درباره ی زنان پیامبر اکرم(ص) چنین آمده است(سوره ی همان، آیه ی 33)؛
ای زنان پیامبر ! در خانه های خود بمانیدو راه و روش زنان جاهلیت را (که بدون حجاب در جامعه ظاهر میشدند) رها کنید و به خودارایی و خودنمایی روی نیاورید
و نیز در آیه ی 53 همین سوره، نوع رابطه ی اجتماعی زنان را با رعایت حجاب مجاز می داند و میفرماید(...)؛
هرگاه از آنان (زنان) چیزی درخواست کردید، از پشت حجاب(پرده) سوال کنید که این کار برای دل های شما و دل های آنان پاکیزه تر است (گردآوری : انجمن ناجی)
وقتی به متن آیه ی فوق دقت شود؛کاملا روشن ایت که حجاب برای پیش گیری از وقوع جرم و فساد است؛ و این همه تاکید روی حجاب و پوشش اندام زنان برای پاکی جامعه تاکید شده است (گردآوری : انجمن ناجی)
همانگونه که قرآن کریم به عنوان ثقل اکبر و امانت بزرگ الهی، پوشش زنان را به عنوان یک تکلیف و وظیفه بیان کرده است، در احادیث آل رسول(ص) نیز که ثقل اصغر و تفسیر قرآن کریم است به صورت مشروح از حجاب، عفاف و پوشش زن سخن به میان آمده است (گردآوری : انجمن ناجی) اکنون به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
امام علی (ع) در نامه ی خود به امام حسن مجتبی(ع) می فرماید:
واکفف علیهن من ابصارهن بحجابک ایاهن فان شدة الحجاب ابقی علیهن... .(بحارالانوار، ج100،آیه 252)
زنان را چهره پوشیده دار تا چشمشان به نامحرم نیفتد( و چشم نامحرمان به آنان نیفتد)؛ زیرا سخت گیری در حجاب، زنان را بیش از هرچیز از گزند نگه میدارد و خارج شدنشان از خانه، بدتر نیست از این که نامحرمان و کسی که به او اطمینان نداری به خانه آوری.
امام(ع) در این سخن نورانی ، ضمن تاکید بر حجاب، فلسفه و علت ان را نیز با ظرافت خاصی بیان کرده است و دوام، بقا و صیانت زن را در پرتو حجاب او قلمداد میکند و نیز به نکته مهم دیگری اشاره دارد و آن، وارد نکردن افراد غیر مطمئن به حریم خانه است (گردآوری : انجمن ناجی)
دوستان و فامیل نامحرم نباید زیاد در خانه تردد کنند، همانگونه که زن نباید بدون حجاب در جامعه رفت و آمد کند.
در احادیث آخرالزمان از جمله مواردی که به عنوان فساد و فتنه از آن یاد شده مذمت زنانی است که بدون حجاب میان مردان ظاهر می شوند و خودآرایی می کنند. ( وسائل الشیعه، ج14،ص19)
رسول خدا (ص) از عذاب بد حجاب خبر میدهد، چنان که فرمود:
صنفان من امتی من اهل النار لم ارهما... و نساء کاسیات عاریات...؛(آثارالصادقین، ج3، ص67)
در شب معراج دو گروه از دوزخیان را که مانندشان ندیده بودم در عذاب دیدم، از جمله زنانی که جامه های بدن نما می پوشند(نیمه عریان) با چهره های نپوشیده،
اینان وارد بهشت نمی شوند و بوی بهشت به مشامشان نمی رسد با این که بوی عطر آن از مسافت طولانی به مشام می رسد.