اون دفعه کاملا اتفاقی یه حس عجیب و قشنگ رو تجربه کردم.
به نظرت ارزش یه حرف چقدر میتونه باشه؟
مثلآ اگه “ی” وجود نداشت چی می شد؟
آخرین حرف الفبا اگه ناگفته می موند چی میشد؟کجای دنیا خراب میشد اگه عربها مثل “ژ” ،حرف “ی” رو هم نداشتن؟
تا حالا تو رکوع و سجده ساکت شدی،گوش دادی ببینی چی داری میگی؟
تو سجده نمی گی: “سبحان رب العلی و بحمده”. بلکه میگی: “سبحان ربی العلی و بحمده” .
تو سجده نمی گی:”پاک و منزه است خداوند بلند مرتبه و ستایش مخصوص اوست” . میگی:” پاک و منزه است خداوند بلند مرتبه ی من و ستایش مخصوص اوست”.
اگه اون “ی” نبود می تونستی از خدا و بزرگی و پاکیش بگی اما خدایی که به تو هیچ ربطی نداشت.
خدا بود،قوی بود ولی توی زندگی تو نبود!
دنیا هم سرجاش بود،بزرگ هم بود،اما دنیایی که خدا توش مال تو نبود و مسئولیتی در برابر ت نداشت.
اگه “ی” نبود،دنیا جهنم بود و خدا از ما دور بود.اون بزرگ بود و اون بالا،ما کوچیک بودیم و این پایین.اگه “ی” نبود زندگی حقیرانه بود!زندگی تلخ و تاریک بود!!
خدا به ما اجازه داد بهش بگیم “خدای من” !
اجازه داد کوچیکیمون رو بهش وصل کنیم و بزرگ بشیم.مسئولیتمون رو قبول کرد.آدم حسابمون کرد.تو ۵۱ بار در شبانه روز ،یکی رو در حد مرگ ستایش می کنی و بعد بهش میگی “خدای من”.خدایی که مال منه!خدایی که صدامو می شنوه،منو می بینه،براش مهمم و برام ارزش قائله….
تا حالا خدا رو به خاطر اجازهء گفتن “ی” (آخرین حرف الفبا)شکر کردی؟؟؟؟
خیلی شیرینه،خیلی…. !