گاهی زیارت طولانی، باعث کسالت ما در انجام واجباتی همچون نماز میشود. آن قدر دعا و زیارتنامه میخوانیم که هنگام خواندن نماز، از حال معنوی و نشاط لازم برخوردار نیستیم؛ این نیز یکی از آفتهای زیارتهای طولانی است (گردآوری : انجمن ناجی)..
وقتی به زیارت مشرف میشویم، چگونه باید زیارت کنیم؟ چه زمانی را برای زیارت کردن انتخاب کنیم؟ آیا لازم است حتما در هر مرتبه که به حرم مطهر امام مشرف میشویم، تمام زیارتنامهها و دعاها را بخوانیم؟ آیا حتما باید زمان زیادی را برای حضور در حرم اختصاص دهیم؟ اینها سؤالاتی است که برای بسیاری از زائران پیش میآید. بیشتر زائران با این ذهنیت که فرصت کوتاهی برای حضور در مشهد و یا هر شهر زیارتی دیگر دارند، تمام تلاش خود را میکنند که زمان بیشتری از مدت حضور خود را در حرم امام سپری کنند. این کار از جهاتی خوب است، به شرط اینکه خود موجب ایجاد مشکلات دیگر نشود. گاهی زیارت طولانی به قدری طاقت فرسا و ملالت آور است که کیفیت زیارت را از بین میبرد و جز بار خستگی، چیزی برای انسان باقی نمیگذارد. گاه میشود که تمام روز را به خواندن دعا، نماز، قرآن و زیارتنامه مشغولیم، اما ذرهای از معارف مخزون در عبارات ادعیه و آیات قرآن را دریافت نمیکنیم. طبیعی است که در چنین حالتی، هیچ کدام از رفتارهای ما بر اثر خواندن دعا و قرآن و نماز و ... اصلاح نمیشود و نواقص آن مرتفع نمیگردد. حتما تا به حال پیش آمده که انسانهای ظاهرالصلاح و به ظاهر مؤمنی را ببینید که بویی از رفتار مؤمنانه نبردهاند و فقط از ایمان، کثرت نماز و روزه و .. را یدک میکشند. اگر زیارت شما نیز طولانی و طاقتفرسا شود، شما نیز همچون چنین انسانهایی خواهید شد که ادعای آنها گوش فلک را کر میکند، اما هیچ کدام از رفتارهایشان بوی ایمان و اعتقاد به امام و سیره امام نمیدهد.
گاهی زیارت طولانی، باعث کسالت ما در انجام واجباتی همچون نماز میشود. آن قدر دعا و زیارتنامه میخوانیم که هنگام خواندن نماز، از حال معنوی و نشاط لازم برخوردار نیستیم؛ این نیز یکی از آفتهای زیارتهای طولانی است (گردآوری : انجمن ناجی) بنابراین، بهتر است زیارت کوتاه، ولی با کیفیت باشد. بهتر است دفعات زیارت را افزایش دهیم، اما به جای اینکه زمان زیادی را صرف خواندن دعا و زیارت کنیم، زمان این اعمال را کوتاهتر کنیم تا هم از نشاط بالاتری برخوردار باشیم و هم رغبت و انگیزه لازم برای زیارت بعدی در ما باقی بماند و تقویت شود.