شب جمعه که ازراه می رسد به امید صبح جمعه سر از پا نمی شناسیم; چرا که می دانیم در یکی از صبح های جمعه خواهی آمد و ما برای اولین بار صدای مهربان و روح نواز «ان المهدی » تو را که درگوش اهل زمین می پیچد، خواهیم شنید. ای منجی عالم بشریت و ای عزیزی که نشانه هایی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، حیدر کرار علیه السلام و فاطمه زهرا علیها السلام را داری، بارها از خودمان پرسیده ایم که چرا صبح جمعه خوشبختی و شادی بیش از حدی احساس می کنیم، ولی غروب که می شود دنیای غم سرتاسر وجودمان رامی گیرد. مولای من! شادی صبح جمعه به خاطر آمدنت است و وقتی غروب فرا می رسد و می بینیم هنوز نیامده ای، بی اختیار غم سنگینی در دلمان خانه می کند. ولی ای مهربان! قسم به تمام اشک هایی که در فراق تو ریخته شده، به امید صبحی دیگر، به زندگی ادامه می دهیم و برای آمدنت دعا و لحظه شماری می کنیم.