می خوانمت در بلندی که خودت بلندترینی
می خوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی
می دانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی
می دانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی
همه این می خوانمت ها و می دانمت ها بهانه ای هست تا بگویم خدایا دوستت دارم، من خدا را دارم!
کوله بارم بر دوش سفری می باید، سفری تا ته تنهایی محض
هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی، فقط آهسته بگو: من خدا را دارم!
خداوندا دستانم خالی و دلم غرق در آرزوهاست (گردآوری : انجمن ناجی) یا با قدرت بیکرانت دستانم را توانا گردان یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن
پروردگارا
به من بیاموز، دوست بدارم کسانی را که دوستم ندارند
گریه کنم برای کسانی که هیچگاه غم مرا نخوردند
لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم ننواختند
و عشق بورزم به کسانی که عاشقم نیستند
خدای من "بهشتی" دارد، نزدیک، زیبا، بزرگ و به گمانم "دوزخی" دارد، کوچک، بعید و در پی دلیلی ست که ببخشد ما را گاهی به بهانه یک دعا
آرزو کن
گوش های "خدا" پر است از آرزو و دست هایش پر از معجزه
شاید بزرگترین آرزوی تو کوچکترین معجزه "خدا" باشد
خدایا …!
گاهی که دلم از این و آن و زمین و زمان می گیــرد ،
نگاهم را به سوی تو و آسمـان می گیرم ،
و آنـقـدر با تــو درد دل می کنـم ،
تا کم کم چشـــــــــم هایم با ابـرهای بارانیت همراهی می کنند
و قلبـــم سبک می شود آنــوقــت تو می آیی و تــــــمـــــــــام فضای دلـم را پر می کنی
و مـــــن دیـــــــگــــر آرام می شــــــوم
و احساس می کنم هیچ چیز نمی تواند مرا از پای دربیـاورد !
چون تو را در قلبــــــــــــــم دارم…