1-اکثر ما تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم. 2-اکثر مردم ما در هر شرایطی منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می دهیم.
3-با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم. 4-به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم.
5-بیشتر نواقص را می بینیم اما در رفع انها هیچ اقدامی نمی کنیم. 6-در هر کاری اظهار فضل می کنیم ولی از گفتن نمی دانم شرم داریم.
7-کلمه من را بیش از ما به کار می بریم. 8-غالبا مهارت را به دانش ترجیح می دهیم.
9-بیشتر در گذشته به سر می بریم تا جایی که اینده را فراموش می کنیم. 10-از دوراندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی و حل بحران هستیم.
11-عقب افتادگی مان را به گردن دیگران و توطئه انها می اندازیم،ولی برای جبران ان قدمی بر نمی داریم.*
12-دائما دیگران را نصیحت می کنیم،ولی خودمان هرگز به انها عمل نمی کنیم.
13-هنگامی که به هدف مان نمی رسیم،ان را به حساب سرنوشت و قسمت و بد بیاری میگذاریم،ولی هرگز به تجزیه تحلیل علل ان نمی پردازیم.*
14-مرده هایمان را بیشتر از زنده هایمان احترام می گذاریم.
15- کوزه گر از کوزه شکسته اب می خورد.
16-همیشه برای ما مرغ همسایه غاز است (گردآوری : انجمن ناجی)
17-به هیچ وجه انتقاد پذیر نیستیم و فکر می کنیم که کسی که عیب ما را می گویدبدخواه ماست (گردآوری : انجمن ناجی) 18-چشم دیدن افراد برتر از خودمان را نداریم. 19-وقتی پای استدلالمان می لنگد با فریاد می خواهیم طرف مقابل را قانع کنیم.
20-تنبیه برایمان راحت تر از تشویق است (گردآوری : انجمن ناجی) 21-غالبا افراد چاپلوس بین ما موقعیت بهتری دارند.
22-قبل از قضاوت کردن نمی اندیشیم و بعد از ان حتی خود را سرزنش هم نمی کنیم.