با سلام خدمت همه ی بزرگواران . اگر کسی خواست و تونست ، احادیثی از اهل بیت سلام الله علیهم در این صفحه ارسال کنه تا در این زمینه از چشمه ی گهربار معارف اهل بیت بهره مند بشیم . (لطفا با ذکر سند)
امام صادق عليه السلام فرمود : أَبْعَدُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ أَنْ يَكُونَ الرَّجُلُ يُوَاخِيَ الرَّجُلَ وَهُوَ يَحْفَظُ عَلَيْهِ زَلَّاتِهِ لِيُعَيِّرَهُ بِهَا يَوْماً مَا.
دورترين حالات انسان از خدا اين است كه با كسی طرح دوستی بريزد و لغزشهای او را به خاطر بسپارد تا روزی او را رسوا سازد .
( بحار الانوار ج72 ص219 )
--------------------------------- امام صادق عليه السلام : مَن اَحصى عَلى اَخيهِ المُؤمِنِ عَيبا لِيَعيبَهُ بِهِ يَوما ما كانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآيَةِ قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ: { اِنَّ الَّذينَ يُحِبّونَ اَن تَشيعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذينَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَليمٌ فِى الدُّنيا وَ الآخِرَةِ وَ اللّه يَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ ؛ }
هر كس درصدد عيب جويى برادر مؤمنش برآيد، تا با آن روزى او را سرزنش كند، مشمول اين آيه است: (( كسانى كه دوست دارند، زشتى ها در ميان مردم با ايمان شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود و خداوند مى داند و شما نمى دانيد. ))
مستدرك الوسايل، ج 9، ص 110، ح 10379
على(عليه السلام) خطاب به يكى از يارانش بنام حارث همدانى چنين توصيه می كند كه:
يا حارث وَاحْذَرْ صحابَةَ من يفيل رأيُهُ ويُنْكَرُ عَمَلُهُ فَاِنَّ الصاحِبَ مُعْتَبَرٌ بصاحِبِهِ.
«اى حارث از رفاقت با كسانى كه افكارشان خطا و اعمالشان ناپسند است دورى كن، همانا آدمى به اخلاق و سيره رفيقش خو می گيرد و با افكار و اعمال وى معتاد می شود»(1).
در سخنى ديگر على(عليه السلام) می فرمايند: مَنْ فَقَدَ اَخاً فى الله فَكاَنَّما فَقَدَ اَشْرَفَ اَعضائه.
«كسى كه دوست خوب خود را كه براى خدا با وى پيوند دوستى داشته از دست بدهد گويا شريفترين اعضاى بدن خود را از دست داده است»(2).
----------------------- 1 ـ بحار الانوار، ج33 ص508 روايت 707.
2 ـ غرر الحكم، ص414 فصل اوّل.
حدود دوستی :
باید به معیار ها و حدودی که برای دوستی در دین بیان شده توجه کرد چرا که دوستی مساله ی مهمی است تا جایی که برخى در قيامت با حسرت و ندامت و پشيمانى زياد فرياد بر می آورند كه: يا ويلتى ليتنى لم اتّخذ فلاناً خليلاً. «اى واى بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! (1)
امام صادق(عليه السلام) در روايتى بسيار زيبا اين حدود را چنين بيان مىفرمايند:
«دوستى و رفاقت با ديگران داراى حدودى است كسى كه همه آن حدود را دارا نباشد او را دوست كامل براى خود انتخاب نكن و آن كس كه هيچ يك از آن حدود را ندارد در حقيقت دوست نيست. (آن حدود عبارتند از :
اول آنكه: ظاهر و باطنش نسبت به تو يكسان باشد.
دوّم آنكه: زيبايى و زشتى تو را زيبايى و زشتى خود ببيند.
سوم آنكه: دست يابى به مال و رسيدن به مقام رفتارش را نسبت به تو تغيير ندهد.
چهارم: در باب رفاقت و دوستى آنچه در اختيار دارد نسبت به تو مضايقه نكند.
پنجم: هنگام سختىها و مصائب تو را رها و تنها نگذارد»(2).
بنابر اين در انتخاب دوست بر ما لازم است كه اين مسائل را معيار قرار دهيم و ناديده گرفتن حدود دوستى موجب خسرانى است كه شايد قابل جبران نباشد.
-------------------------------------------- 1 ـ سوره مباركه فرقان، آيه 28.
2 ـ بحار الانوار، ج71 ص173 روايت 1.