میگویند حضرت امالبنین کنار بقیع میآمد و شعر و مرثیه میخواند. روضهها را از حضرت زینب(س) میگرفت و در بقیع ادا میکرد. تأثیر اشعار او چنان بود که حتی شخصیتی مانند مروانبنحکم که از سرسختترین دشمنان اباعبدالله بود و پیشنهاد قتل اباعبدالله را داده بود به آنجا میآمد و گریه میکرد.
پاسخ: اولین کسی که روضهخوانی را شروع کرد (جز آنچه که در کربلا اتفاق افتاد) امام سجاد(ع) بود. امام سجاد(ع) در کوفه و به ویژه در شام بانی مجالس سوگواری بودند. بعد از ایشان حضرت زینب(س)، حضرت سکینه(س)، فاطمه صغری و امکلثوم(س) روضه برگزار میکردند.
این بزرگواران عزاداری میکردند ومردم دور آنها حلقه میزدند بعد کمکم گسترش پیداکرد و یزید را نگران و مجبود کرد خیلی سریع مجموعهی اسرا را به سمت مدینه رهسپار کند.
اما یکی از بزرگترین روضهخوآنها که بلاغت و فصاحتش در شعر گفتن و بافت مرثیههایش فوقالعاده بود، حضرت امالبنین مادر حضرت ابوالفضلالعباس است (گردآوری : انجمن ناجی) در بخشهای آغازین کتاب «ماه در آب» از حضرت امالبنین و نسلش که به لبید شاعر میرسد و شعرهایی که میسرود، سخن به میان آمده است که توصیه میکنم حتماً آن را بخوانید. میگویند حضرت امالبنین کنار بقیع میآمد و شعر و مرثیه میخواند. روضهها را از حضرت زینب(س) میگرفت و در بقیع ادا میکرد. تأثیر اشعار او چنان بود که حتی شخصیتی مانند مروانبنحکم که از سرسختترین دشمنان اباعبدالله بود و پیشنهاد قتل اباعبدالله را داده بود به آنجا میآمد و گریه میکرد. این مرثیهخوانیها بعدها منجر به زمینهسازی برای قیام مردم مدینه و واقعه حَرّه گردید.
اما درمورد برپایی تکایا: شاید اولین خیمهای که بعد از کربلا برپا شد خیمهای بود که فاطمه صغری(س) در بقیع برپا کرد. این بانو پس از شهادت همسرش حسن مثنی بر مزار او در بقیع خیمهای را برپا کرده بود، حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی(ع) بود و در واقعهی کربلا زخمی شده و به نحوی زنده مانده بود اما در ۳۵ سالگی مسموم و شهید شد. فاطمهی صغری(س)یک سال تمام روضهخوانی کرد و مرثیه سرود تا این که در شبی به او خطاب رسید که برخیز و رها کن و او خیمهاش را پس از آن جمع کرد.
اما اگر کسی بپرسد به طور رسمی برپایی تکایا از چه زمان بوده است؟ میتوان گفت در دوره آلبویه. اول حرکتهای دستهها و هیئتها شروع شد. آلبویه دستود دادند در بغداد مغازهها را ببندندو به سرهایشان گل بزنند، خانمها جلو آمدند و شروع کردند به سوگواری به صورت هیئتهای سینهزنی. اما پس از آن، مدتها تعطیل بود تا حدود عصر صفویه که اوجگیری سینهزنیها و برپایی تکایا و تعزیهداری است که تا به امروز ادامه یافته است (گردآوری : انجمن ناجی) تکایا سمبل و نماد خیمههای اباعبداللهالحسین(ع) است که البته در طول تاریخ شکل آنها تغییر یافته است (گردآوری : انجمن ناجی)