خود با ديگران براي خويش مقام و رتبه و برتري قايل باشد؛ اما
كبر
آن است كه
در مقايسه خويش با ديگران
براي خود، بزرگي قايل باشد، بدون اينكه آن را اظهار كند. البته اگر اين صفت را اظهار كرد، مثل اينكه در زمان ورود به مجلسي به سبب خود برتربيني بكوشد درصدر مجلس نشيند، آن را تكبر مي گويند. ملااحمد نراقي در كتاب معراج السعاده در تفاوت عجب و تكبر مي نويسد: «فرق عجب با كبر آن است كه متكبر خود را بالاتر از غير بداند و مرتبه خود را بيشتر شمارد و در عجب پاي غيري در ميان نيست بلكه معجب آن است كه به خود ببالد و از خود شاد باشد و خود را شخصي بداند و منعم را فراموش كند.