یک دوست که نه از گذشته ام خبری داشته باشد و نه علاقه ای به سرک کشیدن در آینده ام داشته باشد
یک دوست که چیزی از من نداند، از علایقم، وابستگی هایم ، خاطراتم، شکست هایم ...
یک دوست که ذهنش از من خالی خالی باشد، جای هیچ قضاوتی در موردم را نداشته باشد
یک دوست که جای هیچ موضوع مشترک بحثی درباره هیچ چیز را با او نداشته باشم، هیچ آدم مشترکی که درباره اش حرف بزنیم، هیچ بهانه ای برای حرف های روزمره تکراری
حرف های هم را بخوانیم و تصویر ذهنی مان از هم همانی باشد که واقعا هست، نه این جسم های شکل گرفته ی اعتباری که اعتباری بهشان نیست
دلم یک دوست می خواهد که هیچ وقت یکدیگر را آن طور که آدم های امروزی هم را می شناسند نشناسیم