بسیاری از ما دوست داریم دایه عزیزتر از مادر باشیم و به
جای ساختن یک زندگی برابر و سرشار از آرامش، ناجی فرد
دیگری شویم. ناجیای که هرگز نمیتواند چیزی را تغییر
دهد.گمان میکنید عشق است و فرد مقابلتان هم باور دارد
که این احساس مقدس، تنها دلیلی است که شما را به هم نزدیک
کرده است. اما اشتباه میکنید. «حس ترحم»، چهره عشق را به
خود گرفته و شما را به رابطهای وارد کرده که هیچگاه به
آرامش نمیرسد. گمان میکنید فرشته نجات هستید و
میتوانید یکتنه، تمام مشکلاتی که زمین و زمان به وجود
آوردهاند را از میان بردارید و تنها با یک «احساس گناه»
به انتظار خوشبختی فردی نشستهاید که شادی و خوشبختی را...