بدون شک نداشتن رفیق شایسته و دوست صمیمی باعث
محرومیتهایی در زندگی دنیاست، ولی مصیبت بسیار بزرگ
رفاقت با عناصر فاسد و همنشینی با افراد ناصالح است.زیرا
این قبیل دوستان با تلقینهای شیطانی رفیق خود را به
گمراهی و ضلالت سوق می دهند و با وسوسه های منحرف کننده به
انواع گناه و پلیدی آلوده اش می سازند.به عبارت دیگر کسی
که رفیق خوب ندارد تنها به پاره ای از نعمتها نمی رسد و
از کمالاتی که ممکن است بر اثر دوست صالح و شایسته نصیبش
شود محروم می ماند،ولی آن کسی که رفیق بد دارد نه تنها به
کمال عالی تری نمی رسد بلکه کمالات فطری و فضائل طبیعی
خود را نیز از دست می دهد و در نتیجه به محرومیتها و آلام...