اغراق یا مبالغه از آرایههای ادبی است، ادعای وجود
ویژگی را گویند در کسی یا در چیزی؛ به اندازهای که به
دست آوردن آن ویژگی در آن کس یا چیز به آن اندازه، ناممکن
باشد. اغراق عموماً باعث خیالانگیز شدن شعر و نثر
میشود. شاعر به یاری اغراق، معانی بزرگ را خرد و معانی
خرد را بزرگ مینمایاند. زیبایی اغراق در این است که
غیرممکن را به گونهای ادا کند که ممکن به نظر رسد.
اغراق، مناسبترین آرایه ادبی برای حماسه است. بیشترین
اغراق در شاهنامه سروده فردوسی و نیز آثار هومر و ویرژیل
دیده میشود. در اصطلاح بدیع، اغراق یا مبالغه،
بزرگنمایی یا خردنمایی اشیا و معانی در نوشته و شعرست...