آدمهایی هستند که خیلی “وجود” دارند. نمی گویم خوبند
یا بد، چگالی ِ وجودشان بالاست. اصلا یک «امضا» هستند
برای خودشان!
افکار، حرف زدن، رفتار و هر جزئی از وجودشان امضادار
است.
اینها به شدت «خودشان» هستند. یعنی تا خودشان نباشند
اینطور خاص و امضادار نمی شوند که!
در یک کلمه، «شارپ» هستند و یادت نمی رود «هستن» هایشان
را، بس که حضورشان پر رنگ است و غالبا هم خواستنی.
رد پا حک می کنند اینها روی دل و جانت، بس که بَلدند
“باشند” … این آدمها را هر وقت به تورت خورد، باید قدر
بدانی …
دنیا پر از آن دیگریهای بی امضایی است، که شیب منحنی
حضورشان، همیشه ثابت است !
...
لذت بردن را یادمان ندادہ اند! ♥
از گرما مے نالیم. ♥
از سرما فرار مے ڪنیم. ♥
در جمع،از شلوغے ڪلافـہ میشویم ♥
و درخلوت،از تنهایے بغض میڪنیم ♥
تمام هفتـہ منتظر روز تعطیل هستیم ♥
وآخرهفتـہ هم بے حوصلگے ♥
تقصیر غروب جمعـہ است و بس! ♥
همیشـہ در انتظار بـہ ♥
پایان رسیدن روز هایے هستیم ڪه، ♥
بهترین روزهاے زندگیمان را تشڪیل میدهند: ♥
مدرسه.....دانشگاه.......ڪار....... ♥
حتے در سفر هموارہ بـہ مقصد مے اندیشیم ♥
بدون لذت از مسیر! ♥
غافل از اینڪه، ♥
زندگے همان لحظاتی بود ♥
ڪـہ میخواستیم بگذرند ♥
آیامشڪل ما در فهم زندگیست؟؟؟؟ ♥
...