آدینهدر اصل آذینه روز بوده است (گردآوری : انجمن ناجی) روز (آذین وآرایش) ایرانیان در روز پایانی هفته خود را می آراستند و به گردش و مهمانی می رفتند. آدینه همان آذینه است و ما امروزه تلفّظ ذال این واژه را دیگر در فارسی نداریم. در فارسی امروز، ذال به دال تبدیل شده است (گردآوری : انجمن ناجی) عرب این روز را جُــمُــعَــة نامیده؛ یعنی روز گردهمایی. در گذشته کلماتی که دال داشته اند، ذال نوشته و تلفظ می شدند و امروز ما این تلفظ را در این موارد نداریم.
در کلماتی مثل آذینه (آدینه)، بوذ (بود)، بوذن (بودن) و ... این ذال ها به دال تبدیل شده اند.
شنبه:این واژه از واژه ی شپت در عبری گرفته شده.این واژه ی عبری به عربی هم رفته و در آن جا به السبت دگرگون شده است (گردآوری : انجمن ناجی)در ارمنی هم این واژه را "شاپات"می گویند.
چم(معنای) واژه ی شپت "روز آسودگی" است (گردآوری : انجمن ناجی)برای این که یهودیان(که به زبان عبری سخن می گویند)روز نخست هفته را استراحت می کنند.با آشکار شدن چم(معنای)واژه ی شنبه چم(معنای)روز های دیگر نیز آشکار می شود.برای نمونه یکشنبه یعنی یک شب پس از شنبه و دوشنبه یعنی دو شب پس از شنبه و همین روند تا پایان ادامه دارد.چم(معنای) واژه ی آدینه هم که در بالا ذکر شدمی شود:روز آذین و آرایش.معنای برابر عربی این واژه نیز می شود روز جمع شدن و روز گرد هم آمدن.