آنچه در آسمانها و در زمین است تسبیحگوى خداى هستند و اوست شكست ناپذیر سنجیدهكار (1)
اوست كسى كه از میان اهل كتاب كسانى را كه كفر ورزیدند در نخستین اخراج [از مدینه] بیرون كرد گمان نمىكردید كه بیرون روند و خودشان گمان داشتند كه دژهایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود و[لى] خدا از آنجایى كه تصور نمىكردند بر آنان درآمد و در دلهایشان بیم افكند [به طورى كه] خود به دستخود و دست مؤمنان خانههاى خود را خراب مىكردند پس اى دیدهوران عبرت گیرید (2)
و اگر خدا این جلاى وطن را بر آنان مقرر نكرده بود قطعا آنها را در دنیا عذاب مىكرد و در آخرت [هم] عذاب آتش داشتند (3)
این [عقوبت] براى آن بود كه آنها با خدا و پیامبرش در افتادند و هر كس با خدا درافتد [بداند كه] خدا سختكیفر است (4)
آنچه درختخرما بریدید یا آنها را [دست نخورده] بر ریشههایشان بر جاى نهادید به فرمان خدا بود تا نافرمانان را خوار گرداند (5)
و آنچه را خدا از آنان به رسم غنیمت عاید پیامبر خود گردانید [شما براى تصاحب آن] اسب یا شترى بر آن نتاختید ولى خدا فرستادگانش را بر هر كه بخواهد چیره مىگرداند و خدا بر هر كارى تواناست (6)
آنچه خدا از [دارایى] ساكنان آن قریهها عاید پیامبرش گردانید از آن خدا و از آن پیامبر [او] و متعلق به خویشاوندان نزدیك [وى] و یتیمان و بینوایان و درراهماندگان است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه را فرستاده [او] به شما داد آن را بگیرید و از آنچه شما را باز داشت بازایستید و از خدا پروا بدارید كه خدا سختكیفر است (7)
[این غنایم نخست] اختصاص به بینوایان مهاجرى دارد كه از دیارشان و اموالشان رانده شدند خواستار فضل خدا و خشنودى [او] مىباشند و خدا و پیامبرش را یارى مىكنند اینان همان مردم درست كردارند (8)
و [نیز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدینه] جاى گرفته و ایمان آوردهاند هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ایشان داده شده است در دلهایشان حسدى نمىیابند و هر چند در خودشان احتیاجى [مبرم] باشد آنها را بر خودشان مقدم مىدارند و هر كس از خست نفس خود مصون ماند ایشانند كه رستگارانند (9)
و [نیز] كسانى كه بعد از آنان آمدهاند [و] مىگویند پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان كه در ایمان آوردن بر ما پیشى گرفتند ببخشاى و در دلهایمان نسبت به كسانى كه ایمان آوردهاند [هیچ گونه] كینهاى مگذار پروردگارا راستى كه تو رئوف و مهربانى (10)
مگر كسانى را كه به نفاق برخاستند ندیدى كه به برادران اهل كتاب خود كه از در كفر درآمده بودند مىگفتند اگر اخراج شدید حتما با شما بیرون خواهیم آمد و بر علیه شما هرگز از كسى فرمان نخواهیم برد و اگر با شما جنگیدند حتما شما را یارى خواهیم كرد و خدا گواهى مىدهد كه قطعا آنان دروغگویانند (11)
اگر [یهود] اخراج شوند آنها با ایشان بیرون نخواهند رفت و اگر با آنان جنگیده شود [منافقان] آنها را یارى نخواهند كرد و اگر یاریشان كنند حتما [در جنگ] پشتخواهند كرد و [دیگر] یارى نیابند (12)
شما قطعا در دلهاى آنان بیش از خدا مایه هراسید چرا كه آنان مردمانىاند كه نمىفهمند (13)
[آنان به صورت] دسته جمعى جز در قریههایى كه داراى استحكاماتند یا از پشت دیوارها با شما نخواهند جنگید جنگشان میان خودشان سخت است آنان را متحد مىپندارى و[لى] دلهایشان پراكنده است زیرا آنان مردمانىاند كه نمىاندیشند (14)
درست مانند همان كسانى كه اخیرا [در واقعه بدر] سزاى كار [بد] خود را چشیدند و آنان را عذاب دردناكى خواهد بود (15)
چون حكایت شیطان كه به انسان گفت كافر شو و چون [وى] كافر شد گفت من از تو بیزارم زیرا من از خدا پروردگار جهانیان مىترسم (16)
و فرجام هر دوشان آن است كه هر دو در آتش جاوید مىمانند و سزاى ستمگران این است (17)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید از خدا پروا دارید و هر كسى باید بنگرد كه براى فردا[ى خود] از پیش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسید در حقیقت خدا به آنچه مىكنید آگاه است (18)
و چون كسانى مباشید كه خدا را فراموش كردند و او [نیز] آنان را دچار خود فراموشى كرد آنان همان نا فرمانانند (19)
دوزخیان با بهشتیان یكسان نیستند بهشتیانند كه كامیابانند (20 )
اگر این قرآن را بر كوهى فرو مى فرستادیم یقیناً آن [كوه] را از بیم خدا فروتن [و] از هم پاشیده مى دیدى و این مَثَلها را براى مردم مى زنیم باشد كه آنان بیندیشند (21)
اوست خدایى كه غیر از او معبودى نیست داننده غیب و آشكار است اوست رحمتگر مهربان (22)
اوست خدایى كه جز او معبودى نیست همان فرمانرواى پاك سلامت[بخش و] مؤمن [به حقیقتحقه خود كه] نگهبان عزیز جبار [و] متكبر [است] پاك است خدا از آنچه [با او] شریك مىگردانند (23)
اوست خداى خالق نوساز صورتگر [كه] بهترین نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین است [جمله] تسبیح او مىگویند و او عزیز حكیم است (24) http://najiforum.ir/thread-14225-post-24...l#pid24493