نفرین بر آن شب سهمناک که هشتمین چراغ را به کشتن برخاست!
ای بزرگ! ای آنکه پرواز را به بندگی خداوندان میلهها ترجیح دادی و رفتی! حالا قرنهاست که آسمان، پرهای بلندت را تکثیر میکند.
قرنهاست که آفتاب، از مشرق خراسان تو برمیخیزد. تو، الفبای غربت را به تفسیر نشستی؛ وقتی که خلیفههای تاریک، بر مسند بیداد، به قهقهه نشسته بودند.
تو آن فریادی، که کوههای زمین به انعکاس همیشهات کمر بستهاند.