از دانه اسفرزه بيشتر در موارد: نزلههاي مزمن، اسهالهاي ساده، التهاب كليه و مثانه و خونريزي ريه استفاده ميشود. از برگ آن نيز به عنوان التيام دهنده زخم و جراحات و همچنين به عنوان ملين استفاده ميشود.
خواص: از بنفشه معطر در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: اخلاط-زياد كردن-عرق-گريپ-برونشيتهاي حاد-گلودرد-نزلههاي مزمن-سرخك-مخملك-بيماريهاي سينه-التهاب دستگاه هاضمه، كليه و مثانه-زكام-سياه سرفه-ورم چشم-تحريكات روده و ...
خواص: پيچك صحرايي داراي خاصيت صفرا بر و مسهلي ميباشد و همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار ميگيرد: التيام زخمها-زردي-ترشحات مهبلي و ....
بادرنجبويه نيرو دهنده و ضد تشنج ميباشد. همچنين از آن در موارد زير استفاده ميگردد: كمك كردن به هضم غذا-زياد كردن تعريق-دل پيچه-سرگيجه-ناراحتيهاي عصبي-احساس چنگ زدگي در معده-بيخوابي-ضعف اعصاب-تقويت قلب-كم خوني-سردرد-تاخير عادت ماهانه-دردهاي عصبي-آسم و
از بابا آدم در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد:تصفيه خون-زياد كردن ادرار- و عرق-نقرس- رماتيسم0خارش پوستي-قندخون-سرخك-اسيداوريك-بيماريهاي پوستي-سنگ كليه-تبهاي دانهاي-آبله-مخملك-اگزماي خشك-تقويت پوست سر و....
قسمت مورد استفاده اوكاليپتوس برگهاي آن ميباشد. لازم به ذكر است با اين كه برگ اوكاليپتوس داراي خاصيت تب بر، ضدعفوني كننده و قابض دارد، ولي در مصارف داخلي مورد استفاده قرار نميگيرد و از آن تنها در استعمال خارجي استفاده به عمل ميآورند.
آنغوزه قاعده آور، دافع كرم و ضد تشنج ميباشد. همچنين در موارد زير نيز از آن استفاده درماني به عمل ميآيد: بيماريهاي دستگاه تنفسي (با منشاء عصبي)-اسپاسم دستگاه هاضمه و حنجره-آسم-يبوست (به خصوص در افراد مسن) و ...
برگ انجره اشتهاآور، قابض و مقوي ميباشد. از آن در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآورند. عدم امكان دفع ادرار-ناراحتيهاي رواني-اسپاسم مثانه-تقويت نيروي جنسي-زياد كردن ادرار-بيماريهاي كبد و طحال-سرفه-التهاب و ...
قطع حالت قاعدگي-هضم غذا-تقويت معده-تصفيه نمودن خون-زياد كردن ادرار –زردي-نقرس-نارساييهاي كبدي و كليوي-رماتيسم-ورم كليه و مثانه-كم خوني-ميگرن و ضعف عمومي.
نجبار خاصيت قابض، مقوي و التيام دهنده دارد. همچنين از آن در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآورند: اسهال-ترشحات مخاطي-ترشحات مهبلي-ورم مجاري ادرار-خونريزيهاي ساده-تب نوبه-نزلههاي مزمن-بي اختياري دفع ادرار-زخم مخاط دهان و لثه (به صورت غرغره)-بواسير-خراشهاي ناحيه مقعد و ...
اين گياه با اينكه سمي ميباشد و در زمانهاي قديم آن را براي ايجاد مسموميت به كار ميبردند ولي در سال 1798 ميلادي، دانشمندي به نام گيلبرت، مصرف 2 گرم شيره گياه مزبور را كه در يك ليتر آب رقيق شده باشد، در درمان تنگي نفس، بيماري سل، زردي، اولسرهاي مثانه و .... توصيه نمود.
از اكليل الجبل در موارد زير استفاده ميكنند: زياد كردن ادرار-تشنج- صفرا-تقويت معده-التيام زخمها-بيماريهاي كبد-يرقان-ضعف عمومي-خستگي مفرط-بيحالي در دوره نقاهت-نزلههاي مزمن-آسم-سياه سرفه-سرفههاي تشنج آور-آب آوردن انساج-ميگرن-تپش قلب-سرگيجه-ترشحات مهبلي-قطع قاعدگي-سوء هاضمه و ...
محرك، مقوي و ضد نزله ميباشد. همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار ميگيرد: سوء هاضمه-ضعف دستگاه گوارش- زياد كردن ادرار-زياد كردن تعريق-نقرس-كم خوني-زردي-خونريزي بيني-خونريزيهاي رحم-درد كليه-نرمي استخوان-التهاب و بيماريهاي كبدي.
از اين گياه بيشتر در موارد، رماتيسم، بيخوابي، ضعف اعصاب و همچنين به عنوان تقويت كننده استفاده ميشود. در استعمال خارجي نيز از آن در شستشوها و كمپرسها استفاده درماني به عمل ميآورند
ادونيس استفالس ادرار آور و تقويت كننده قلب ميباشد. همچنين از برگهاي آن به عنوان مدر و ملين و نيز از بين برنده سنگ كليه درماني به عمل ميآيد. در برخي مناطق از اين گياه براي درمان آب آوردن انساج استفاده مينمايند.