۲۸-۶-۱۳۹۲, ۱۰:۰۸ صبح
قبل ازین که بخواهی
درمورد من و زندگی من قضاوت کنی...
کفش های من را بپوش!
و در همان راه من قدم بزن
از خیابان ها،
کوه هاو دشت هایی گذر کن که من گذر کردم
اشک هایی را بریز که من ریختم
درد ها وخوشی های من را تجربه کن
سال هایی را بگذران که من گذراندم
روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم
دوباره برخیز
ومجددا در همان راه سخت قدم بزن
همان طور که من انجام دادم...
بعد آن زمان
[font=Tahoma]میتوانی درمورد من قضاوت کنی!!