۳۰-۳-۱۳۹۲, ۰۸:۴۱ صبح
بگذار زندگی کنم ، بگذار
زیر سایه مهربان وجودت بودن و وجود داشتن را احساس کنم
مرا بفهم آرزوهایم را ببین کمی به من بیاندیش
اجازه بده که زیر بارش نگاهت معنی هست را درک کنم ...
ای بهترین یار ...
ای امید آینده مبهم ، باور کن که بدون تو این سرزمین
قفسی بیش نیست ، این دریا ...
این آسمان ... نقاشی بی احساسیت
که نمیفهمد من دنیا را فقط با تو میخواهم
من زندگی را ، عشق را ، با تو میخواهم ... با تو ...
تو که همیشه از من گریزانی اما ایرادی ندارد
تحمل ، نخ رنگینی است
که من در حاشیه همه اخلاقم کوک میزنم
و از هیچ کس آدرس ختم را نمیپرسم
مهــربــــانــــانـــه به مـــن بیـــاندیــــش