۳-۱۰-۱۳۹۵, ۱۱:۲۰ صبح
http://najiforum.ir/forum-1920.html
۱ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اَيُّ داءٍ اَدوي مِنَ البُخلِ؟!
كدام درد و مريضي از مرض بخل و خسيسي دردناكتر است؟!(مواعظ عدديه، ص ۶)
۲ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
البُخلُ يُكسِبُ العارَ و يُدخِلُ النّارَ.
بخل و تنگ‌نظري موجب عار و ننگ (در دنيا) و آتش دوزخ (در آخرت) است (گردآوری : انجمن ناجی) (فهرست غرر، ص ۲۸)
۳ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
ما مَحَقَ الاسلامَ مَحْقَ الشُّحِّ شيءٌ!
هيچ‌چيز به اندازة بخل و خسيسي اسلام را منهدم نکرده است! (خصال، ج ۱، ص ۱۵)
۴ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
خيارُكُم سُمَحاؤُكُم وَ شِرارُكُم بُخَلاؤُكُم.
بهترين شما مردمان بخشنده و نظربلند و بدترين شما مردمان خسيس و تنگ‌نظران هستند. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۷)
۵ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
ماَ اجْتَلَبَ سَخَطَ اللهِ بِمثلِ البُخلِ!!
هيچ‌چيز به اندازة بخل و خسيسي غَضب خدا را باعث نشده است!! (فهرست غرر، ص ۳۰)
۶ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اَبْعَدُ الخلائِقِ مِنَ اللهِ تَعالي اَلبَخيلُ الغَني.
دورترين مخلوقات از ساحت قدس خداوند متعال آدم خسيس غني مالدار است (گردآوری : انجمن ناجی) (فهرست غرر، ص ۲۹)
۷ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
ما اَقبَحَ البُخلَ بِذَوي النُّبلِ.
به راستي چقدر قبيح است که مردمان اصيل و بزرگمنش، خسيس و تنگ‌نظر باشند. (فهرست غرر، ص ۳۰)
۸ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
حَسْبُ البَخيلِ مِن بُخلِهِ سُوءُ الظَّنِّ بِربِهِ.
براي آدم بخيل همين بس که با داشتن چنين صفتي به خداي خود بدگمان است! (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۷)
۹ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
لايَكُونُ المؤمِنُ جَباناً ولاحَريصاً و لاشَحيحاً.
مؤمن نه زبون مي‌شود و نه حريص و نه بخيل. (خصال، ج ۱، ص ۴۱)
۱۰ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اَلبَخيلُ حَقّاً مَن ذُكِرتُ عِندَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ.
بخيل حقيقي آن کسي است که نام من نزد او برده مي‌شود و بر من صلوات نفرستد. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۸)
۱۱ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اَلبخيلُ بَعيدٌ مِنَ اللهِ بَعيدٌ مِنَ النّاسِ قَريبٌ مِنَ النّارِ!
آدم بخيل از خدا دور است و از مردم دور ولي به آتش دوزخ نزديك است! (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۸)
۱۲ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اَقَلُّ النّاسِ راحةً البَخيلُ.
کم‌آسايش‌ترين مردم آدم بخيل است (گردآوری : انجمن ناجی) (سفينه، ج ۱، ص ۶۰)
۱۳ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
وَيحَ البَخيلَ المَُتَعجِّل الفَقْرَ الّذي مِنهُ هَرَبَ وَ التّارِكَ الغِنيَ الذيِ اِيّاهُ طَلَب!
واي به حال آدم خسيس و بخيلي كه فقر را كه از آن مي‌گريخت شتابان به دنبالش شتافت ولي غِني و بي‌نيازي را كه تنها خواسته‌اش بود آن را رها کرد! (فهرست غرر، ص ۳۰)
۱۴ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اِيّاكُم وَالشُّحَّ! فَاِنَّهُ دَعَا الَّذينَ مِن قَبلِكُم حتّي سَفِكوا دِماءَ هُم وَ دعاهُم حَتّي قَطَعوا أرحامَهُم وَ دَعاهُم حَتَّي انتَهَكوا و استَحَلُّوا مَحارِمَهُم.
برحذر باشيد و از صفت بُخل و تنگ‌نظري بپرهيزيد. بُخل و خسّت، پيشينيان قبل از شما را وادار به ريختن خون همديگر کرد و از ارحام و خويشان خود بريدند و ضوابط و حرمت‌ها را به کلي هتک و از بين بردند. (خصال، ج ۱، ص ۸۳)
۱۵ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اَلبَخيلُ يَبخَلُ عَلي نَفسِهِ بِاليَسيرِ مِن دُنياة وَ يَسمحُ لِوارِثِهِ بِكُلّها!
آدم بخيل (حتي) در چيزهاي پشيز و اندک دنيا براي خود بخالت مي‌کند و (در عوض) تمامي آن را به وارثانش تقديم مي‌نمايد! (فهرست غرر، ص ۲۹)
۱۶ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
أبخَلُ النّاسِ مَن بَخِلَ بِما افتَرضَ اللهُ عَلَيه.
بخيل‌ترين مردم آن كسي است كه در آنچه خداوند بر او (از حقوق مالي و غيره) واجب كرده بخالت نمايد (و آن را نپذيرد). (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۰)
۱۷ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
ما مِن عَبدٍ يَبخَلُ بِنَفَقَةٍ يُنفقُها فيما يَرضَي اللهُ اِلاَّ ابتَلي بِأَن يُنفِقَ اَضعافَها فيما أَسخَطَ اللهُ!
هر بنده‌اي که از انفاق کردن در راه رضاي خدا بخالت کند (بداند) حتماً چندين برابر آن را در راهي که رضاي خدا نيست مصرف خواهد نمود! (سفينه، ج ۱، ص ۶۱)
۱۸ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
مَن قَبَضَ يَدَهُ مَخافَةَ الفَقرِ فَقَد تَعَجَّلَ الفَقرَ!
کسي که از ترس فقر و نداري بخالت مي‌کند در حقيقت در فقر و نداري خود عجله کرده است! (فهرست غرر، ص ۲۹)
۱۹ـ «امام رضا(عليه‌السلام)»:
السَّخِيُّ يَأکُلُ طَعامَ النّاسِ لِيَأکُلُوا مِنْ طَعامِهِ، وَالْبَخيلُ لا يَأکُلُ طَعامَ النّاسِ لِئلّا يَأکُلُوا مِنْ طَعامِهِ!
آدم باسخاوت از طعام مردم مي‌خورد تا آنان نيز از طعام او بخورند ولي آدم خسيس از غذاي مردم نمي‌خورد تا آنان هم از غذاي او نخورند! (عيون‌الاخبار، ج ۲، ص ۱۲ ـ بحار، ج ۷۱، ص ۳۵۲)
۲۰ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
طَعامُ السَّخِيِ دَواءٌ وَ طعامُ الشَّحيح داءٌ!
غذاي آدم سخاوتمند براي انسان دوا و شفا است و غذاي آدم خسيس برايش درد و مرض! (بحار، ج ۷۱، ص ۳۲۷)
۲۱ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اَلبَخيلُ ذَليلٌ بَينَ أَعِزَّتِهِ.
آدم بخيل و تنگ‌نظر (حتّي) بين عزيزان و نزديكان خود خوار و زبون است (گردآوری : انجمن ناجی) (فهرست غرر، ص ۲۹)
۲۲ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
لَيسَ لِشَحيحٍ رَفيقٌ!
آدم خَسيس هيچ دوست و رفيقي ندارد! (فهرست غرر، ص ۳۰)
۲۳ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
لاغُرَبَةَ كَالشُّحِّ!
هيچ غربت و انزوايي براي انسان مانند خصلت بُخل و تنگ‌نظري نيست! (فهرست غرر، ص ۳۰)
۲۴ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
إنْ كانَ الخَلَفُ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلّ حَقّاً فَالبُخلُ لِماذا؟!
به راستي اگر عوض و جايگزين انفاق، از طرف خداي متعال حتمي و حق است پس بُخل و خِسّت ديگر چرا؟! (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۰)
۲۵ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
ثَلاثٌ اِذا كُنَّ في‌الرَّجُلِ فَلا تُحرِّجْ أَن تَقولَ: اِنّه في جَهَنَّمَ! اَلجَفاءُ وَالجُبنُ وَالبُخلُ.
سه خصلت است اگر در مرد باشد تو را باکي نيست درباره‌اش بگويي: جهنم جاي او است! جفاکاري، زبوني و بخل و تنگ‌نظري. (خصال، ج ۱، ص ۷۶)
۲۶ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
لا تُشاوِرْ جَباناً اَو بخيلاً أَو حريصاً.
هيچگاه در کارهايت با آدم زبون و ترسو يا بخيل و يا حريص ملباسمو مکن. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۲)
۲۷ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اِنَّما الشَّحيحُ مَن مَنَعَ حَقَّ اللهِ وَ أَنفَقَ في غَيرِ حَقِّ الله عَزَّ و جَلَّ.
به حقيقت آدم بسيار بخيل آن کسيست که حقّ الله و حقوق مراجعة خود را از مال خود نپردازد و در غير آنچه كه مشروع و حق الله است به مصرف برساند. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۵)
۲۸ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
اِنَّ البَخيلَ حَقَّ البَخيلِ اَلّذيِ يَمنَعُ الزّكاةَ المَفروضَةَ في مالِهِ وَ يَمنَعُ النّائِبَةَ في قَومِهِ وَ هُوَفيما سِوي ذلِكَ يُبَذِّر!
بخيل واقعي آن كسي است که از پرداختن زکات و وجوهات واجب مالي که به عهدة او است خودداري مي‌کند و در گرفتاري‌ها قوم خود را ياري نمي‌کند در حالي که در جاهاي ديگر ولخرجي مي‌کند و با ريخت و پاش‌ها اموال خود را حيف و ميل مي‌نمايد! (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۶)
۲۹ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
شابٌّ سَخِيٌّ مُرْهَقٌ في الذُّنوبِ أَحَبُّ اِلي اللهِِ عَزَّوَجَلَّ مِن شَيخٍ عابِدٍ بَخيلٍ!
يک جوان سخاوتمند و غرق در گناه از يک پير عابد خسيس تنگ‌نظر در نزد خداوند متعال محبوب‌تر است! (سفينه، ج ۱، ص ۶۱)
۳۰ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
البُخلُ بِالموجودِ سُوءالظَّنِّ بِالمَعبُودِ!
بخالت کردن به آنچه در دسترس توست خود گمان بد بردن به خداوند بزرگ است! (فهرست غرر، ص ۲۹)
۳۱ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
حُرِّمَتِ الجَنَّةُُ عَلَي المَنّانِ وَ البَخيلِ وَ القَتّاتِ.
سه نفر به بهشت راه ندارند: آدم‌هاي منّت‌گذار، بخيل و سخن‌چين. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۲)
۳۲ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
خَلَّتانِ لاتَجتَمِعانِ في قَلبِ مُؤْمِنٍ: سُوءُ الخُلقِ وَالبُخلُ.
اين دو خصلت در دل يک مؤمن جمع نمي‌شوند: يکي بداخلاقي و ديگري بخل و نظرتنگي است (گردآوری : انجمن ناجی) (فهرست غرر، ص ۲۹)
۳۳ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
والبُخُل جامِعٌ لِمساويِ العيُوبِ وَ هُوَ زِمامٌ يُقادُبِهِ اِلي كُلِّ سُوءٍ!
بُخل وَ خِسَّت مجمع تمام عيوب و كاستي‌ها و ريسماني است كه انسان را به هرگونه شرور و بدي‌ها راهداري مي‌كند! (نهج‌البلاغه، كلمة ۳۷۸)
۳۴ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
تَجَنَّبوُا البُخلَ وَ النِّفاقَ فَاِنَّهُما مِن أَذَمِّ الأََخلاقِ.
از بخل و نفاق دوري كنيد. اين دو خصلت از نكوهيده‌ترين صفات و اخلاق آدمي به شمار مي‌آيند. (فهرست غرر، ص ۲۹)
۳۵ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
لاتُشاوِرِ البَخيلَ فَاِنَّهُ يَقصُرُ بِكَ عَن غايَتِكَ.
هيچگاه با آدم بخيل و خسيس ملباسمو مكن كه مسلّماً تو را از مقصود و هدفت بازخواهد داشت. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۴)
۳۶ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اَلشَّحيحُ اَشدُّ مِنَ البَخيل. اِنَّ البَخيلَ يَبخَلُ بِما في يَدَيهِ و اِنَّ الشَّحيحَ يَشُِحُّ بما في أيدِي النّاسِ و عَلي ما في يَدَيهِ!
روزگار آدم شَحيح (بسيار بخيل) از روزگار آدم بخيل سياهتر است (گردآوری : انجمن ناجی) بخيل از آنچه در دست دارد بخالت مي‌کند. اما شحيح هم آنچه در دست مردم و هم آنچه در دست او است از آن بخالت مي‌نمايد! (آرزو مي‌کند آنچه مردم دارند نيز براي خودش باشد، حلال يا حرام! او هرگز قانع نمي‌شود) (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۶)
۳۷ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
حرامٌ عَلَي الجَنَّةٍ أَن يَدخُلَها شَحيحٌ!
آدم بسيار خسيس و بسيار تنگ نظر به بهشت راه ندارد. (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۲)
۳۸ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اَلشَّحيحُ اذا شَحَّ مَنَع الزَّكاةَ وَالصَّدقَةَ وَصِلَةَ الرَِّحِمِ وَ اِقراءَ الضَّيفِ وَ النَّفَقَةَ في سبيلِ اللهِ و أَبوابَ البِرِّ!
آدم خسيس با تنگ‌نظري که دارد زکات نمي‌دهد، صدقات انفاق نمي‌کند، صلة ارحام به جا نمي‌آورد، مهمانداري نمي‌کند، در راه خدا انفاق نمي‌نمايد و سد راه‌هاي خير و نيکوکاري نيز مي‌گردد! (بحار، ج ۷۳، ص ۳۰۲)
۳۹ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
اِيّاكَ وَ الِامساكَ. فَاِنَّ ما أَمسَكْتَهُ فَوقَ قُوَتِ يَومِكَ كُنتَ فيه خازناً لِغيرِكَ.
برحذر باش و از بخل و امساک دوري کن و بدان آنچه بيش از خوراک يک روز خود دريغ داشته‌اي آن را براي ديگري ذخيره نموده‌اي. (فهرست غرر، ص ۲۹)
۴۰ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
زِيادَةُ الشُّحِّ تُشينُ الفُتُوَّةَ و تُفِسدُ الأُخُوَّةَ.
خسيس بودن بيش از حد، جوانمردي انسان را لكه‌دار مي‌كند و اُخوّت و برادري را تباه و از بين مي‌برد. (فهرست غرر، ص ۲۹)
http://najiforum.ir/forum-1920.html
در تلگرام
https://telegram.me/najimazhabi
http://najiforum.ir/forum-1920.html
در تلگرام
https://telegram.me/najimazhabi