انجمن علمی عمومی ناجی

چه کسانی اختلال شخصیت پارانوئید دارند؟

لطفا در رابطه با بیماری اختلال شخصیت (پارانوئید) راهنمایی ام کنید.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید دارای تنش عضلانی‌ اند، ناتوانی برای احساس آرامش و نیاز به کاوش محیط برای پیدا کردن سرنخ در آن‌ ها دیده می‌ شود. جدی و عبوس‌ اند. در گفتار، منطقی و معطوف به هدف هستند و محتوای فکر آن‌ ها حاکی از فرافکنی و تعصب است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) ممکن است خطاهای حسی نیز داشته باشند. این افراد برای دیگران افرادی فاقد هیجان و احساس هستند. آن ‌ها به منطقی و عینی بودن خود افتخار می ‌کنند. برای قدرت و مقام اهمیت خاصی قائلند و نسبت به افراد ضعیف و ملایم طبع و علیل و ناقص ابراز ناخرسندی و نفرت می ‌کنند. در موقعیت ‌های اجتماعی ممکن است افرادی کارا و مرتب به نظر برسند، اما در دیگران ایجاد ترس و تعارض می‌ کنند.

اگر فردی چهار معیار از هفت معیار زیر را داشته باشد، مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید است؛ لیکن این معیارها نباید ناشی از اختلال روانی دیگر مانند اسکیزوفرنی یا اختلال خلقی باشد. همچنین نباید ناشی از تاثیر مستقیم یک اختلال طبی عمومی و مصرف مواد باشد.

این هفت معیار عبارتند از:

1) بدون دلیل کافی ظن می‌ برد که دیگران از او سو‌ء استفاده می ‌کنند یا فریبش می ‌دهند.

2) بدون دلیل کافی وفاداری و قابلیت اعتماد دوستان و بستگان خود را مورد سوال قرار می ‌دهد.

3) در اعتماد به دیگران مردد است، زیرا می‌ ترسد از اطلاعات او بر علیه خودش استفاده شود.

4) در اشارات و اتفاقات خوش ‌خیم، معانی تحقیرآمیز و تهدید کننده می ‌بیند.

5) مدام کینه می ‌ورزد، یعنی تحقیر و بی‌اعتنائی و اهانت را نمی ‌بخشد.

6) فرد تصور می ‌کند دیگران در حال حمله به رفتار و شخصیت وی هستند؛ در واقع شخصیت وی را زیر سوال می ‌برند. این در حالی است که دیگران این مساله را درک نمی ‌کنند و چه بسا که ممکن است چنین قصدی نیز نداشته باشند. وی ممکن است بر اساس این تصور غلط خود، حمله متقابل سریع داشته باشد و پاسخ پرخاشگرانه و خشمگینانه از خود نشان دهد.

7) سوءظن مکرر و بدون پایه و اساس نسبت به وفاداری همسر یا شریک جنسی ‌اش دارد.

آسیب شناسی اختلال شخصیت پارانوئید

در سبب شناسی این اختلال دو علت کلی مطرح است: علل فیزیولوژیکی و علل روانی.

در علل فیزیولوژیکی سه علت اساسی ژنتیک، هورمون‌ ها و پیک‌ های عصبی مطرح می‌ شوند. مهم‌ ترین پیک‌ های عصبی، دوپامین و سروتونین هستند که باعث کاهش نشخوارهای ذهنی می ‌شوند و شاید این فرضیه مطرح باشد که چون افراد پارانوئید نشخوارهای ذهنی زیادی دارند، پس شاید این دو پیک عصبی در اعصاب آن‌ ها کمتر از حالت طبیعی باشد.

در نظریه تربیتی، علت به وجود آمدن این اختلال، تربیت بیش کنترل شده و تحقیرکننده والدین و گاهی همراه با سو‌ء استفاده تنبیه می‌ باشد.

دو علت عمده تنبیه شدن زیاد این کودکان توسط والدین عبارتند از: ‌

1) به علت فاش کردن اسرار خانواده، والدین کودکان را تنبیه می ‌کنند. این مساله باعث می ‌شود که کودکان پس از آن، از بازگو کردن مطالب خود اجتناب کنند و خود نیز به افرادی پرخاشگر و عصبی و بیش کنترل کننده تبدیل ‌شوند.

2) دلیل دوم تنبیه شدن این کودکان از جانب والدین، وابستگی‌ آن‌ ها به والدین است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) در واقع والدین این کودکان می‌ خواهند که استقلال را در فرزندانشان ایجاد کنند و مانع وابستگی کودک به خود شوند. لیکن روش نامناسب تنبیه و طرد کردن را انتخاب می ‌کنند که باعث می‌شود کودکان آن‌ ها افرادی سرد و دوری‌ گزین شوند.

بخش روانشناسی
http://najiforum.ir/forum-1917.html

اختلال شخصیت پارانوئید

داده‌ها در دیگر منابع
آی‌سی‌دی-۱۰   F60.0
مدلاین پلاس   000938
سمپ   D010260
مشخصه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت بدگمان ( پارانوئید به انگلیسی:(Paranoid personality disorder (PPD)، شکاکیت و بی اعتمادی دیرپا به همه افراد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) مسئولیت این احساسات از نظر آنها نه به عهده خود آنها، که بر دوش دیگران است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) این بیماران اغلب متخاصم، تحریک پذیر و خشمگین اند. افراد متعصب و جزم اندیش، کسانی که مدارکی دال بر تخلف دیگران از قانون جمع می کنند، افرادی که به همسر خود سوءظن دارند، و اشخاص بدعنقی که اهل دعوا و مرافعه اند، اغلب دچار اختلال شخصیت پارانوئید هستند.

محتویات
۱ همه‌گیرشناسی
۲ تشخیص
۳ ملاک های DSM-IV-TR در مورد اختلال شخصیت پارانوئید
۴ خصایص بالینی
۵ تشخیص افتراقی
۶ سیر و پیش آگاهی
۷ درمان
۷.۱ روان‌درمانی
۷.۲ دارودرمانی
۸ جستارهای وابسته
۹ منابع
همه‌گیرشناسی
میزان شیوع اختلال شخصیت پارانوئید ٥/. تا ٢.٥ درصد از جمعیت عمومی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) اینگونه بیماران تقریباً هیچ وقت خودشان به جستجوی درمان برنمی آیند و اگر هم صاحبکار یا همسرشان آنها را برای درمان ارجاع کند، اغلب می توانند رنجیدگی خود را پنهان کنند. در بستگان بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، میزان بروز اختلال شخصیت پارانوئید بیشتر از افراد گروه شاهد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) این اختلال در مردان شایع تر از زنهاست و به نظر نمی‌رسد الگویی خانوادگی داشته باشد. میزان بروز آن در همجنس گراها و برخلاف آنچه قبلاً پنداشته می شد، بیشتر از معمول نیست، ولی اعتقاد بر این است که در گروههای اقلیت، مهاجران و سالمندان و ناشنوایان بیشتراز جمعیت عمومی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) [۱]

تشخیص
بیماران دچار اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است در حین معاینه روانپزشکی، رسمی به نظر برسند و از اینکه آنها را مجبور کرده اند که از روانپزشک کمک بگیرند، ناراحت باشند. تنش عضلانی، ناتوانی از آسوده بودن و منبسط کردن عضلات خود، و نیاز به کاویدن محیط برای یافتن سرنخ‌هایی در آن، ممکن است در این بیماران دیده شود. حالت عاطفی بیمار اغلب جدی و غیر مطایبه آمیز است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) برخی از پیش فرض‌های آنها در بحث‌ها و جدال‌هایشان ممکن است غلط باشد، اما تکلمشان منتطقی و متضمن مقصود است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) در محتوای فکر آنها شواهدی از فرافکنی، پیش‌داوری و گاه افکار انتساب به خود دیده می‌شود. [۱]

ملاک های DSM-IV-TR در مورد اختلال شخصیت پارانوئید
الف) بی‌اعتمادی و شکاکیتی نافذ و فراگیر نسبت به دیگران به طوری که انگیزه‌های افراد را شرارت آمیز تلقی کند. این حالت باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه‌های مختلف به چشم بخورد، که علامت‌اش وجود حداقل چهار تا از موارد زیر است:

بدون دلیل کافی، شک داشته باشد که دیگران دارند آن را استثمار می کنند، به وی ضرر می‌رسانند، یا سرش کلاه می‌گذارند.
مشغولیت دائم ذهنیش شکی اثبات نشده در مورد وفاداری یا قابل اعتماد بودن دوستان و اطرافیانش باشد.
به دلیل ترسی ناموجه از اینکه اطلاعاتی را به دیگران می‌دهد مغرضانه بر ضد خودش بکار ببرند، از اطمینان کردن به دیگران اکراه داشته باشد.
در پس اظهار نظرهای بی‌غرضانه یا اتفاق‌های بی‌خطر، معانی تحقیر کننده یا تهدید کننده پنهانی بیابد.
همیشه دلخور و ناخشنود باشد، یعنی اگر کسی توهین کرده باشد، صدمه‌ای رسانده باشد، یا بی‌احترامی کرده باشد هیچ وقت او را نبخشد.
با کوچکترین چیزی احساس کند به شخصیت یا اعتبارش لطمه وارد شده است، حال آنکه دیگران چنین معنایی را در آن چیزها به طور آشکار نیابند؛ فوراً واکنشی خشمگینانه نشان دهد یا به مقابله بپردازد.
مکرراً و بدون هیچ دلیل به وفاداری همسر یا شریک جنسیش شک کند.
ب) حالت مذکور منحصراً در سیر اسکیزوفرنی، اختلال خلقی با خصایص روانپریشانه، یا یک اختلال روانپریشانه دیگر پیدا نشده باشد، و نیز ناشی از اثرات جسمی مستقیم یک بیماری طبی عمومی نباشد. نکته: اگر این ملاک‌ها پیش از شروع اسکیزوفرنی وجود داشته باشند قید "پیش مرضی" را باید افزود، مثلاً "اختلال شخصیت پارانوئید (پیش مرضی)".[۱]

خصایص بالینی
خصیصه بنیادین اختلال شخصیت پارانوئید، شکاکیت و بی‌اعتمادی به دیگران است که تظاهرات آن به صورت تمایلی است نافذ و ناموجه برای تفسیر اعمال دیگران به اعمالی که گویا به قصد تحقیر یا تهدید بیمار انجام شده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) این تمایل در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و در زمینه‌های مختلفی نمایان می‌گردد. افراد مبتلا به این اختلال تقریباً همیشه منتظر آن‌اند که دیگران به طریقی آنها را استثمار کنند یا به آنها ضرر برسانند. آنها در بسیاری از اوقات بی هیچ توجیهی، در وفاداری یا صداقت دوستان و همکاران خود تردید می‌کنند. اغلب حسادت مرضی دارند و در وفاداری همسر یا شریک جنسی خود بی دلیل شک می‌کنند. اینگونه بیماران در واقع احساسات خودشان را برون سازی می‌کنند و دفاع مورد استفاده آنها فرافکنی است، یعنی تکانه‌ها و افکاری را که خود دارند و برایشان غیر قابل قبول است، به دیگران نسبت می‌دهند. افکار انتساب به خود و خطاهای ادراکی‌ای که قابل دفاع منطقی است، در این بیماران شایع است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) بیماران مبتلا به این اختلال، حالت عاطفی محدودی دارند و به نظر می‌رسد فاقد هرگونه احساس و هیجانی باشند. آنها از اینکه مستدل و عینی می‌اندیشند، به خود می‌بالند، حال آنکه چنین نیست. اینها آدمهای گرمی نیستند و قدرت و منزلت افراد آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به آن دقیقاً توجه دارند و اگر کسی را ضعیف و بیمار بیابند، یا ببینند که اختلال یا نقصی در وضع و حالش وجود دارد، به وی با دیده تحقیر می‌نگرند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است در موقعیتهای اجتماعی، آدمهایی فعال و کارا به نظر برسند، حال آنکه اغلب دیگران را فقط می‌ترسانند یا افراد را به جان هم می‌اندازند. [۱]

تشخیص افتراقی
اختلال شخصیت پارانوئید از اختلال هذیانی اغلب بر این اساس قابل افتراق است که هذیان تثبیت شده‌ای در اختلال شخصیت پارانوئید وجود ندارد. از اسکیزوفرنی بدگمانانه (اسکیزوفرنی پارانوئید) قابل افتراق است، چون در اختلالات شخصیت توهم و اختلال در شکل (فرم) فکر وجود ندارد. از اختلال شخصیت مرزی نیز قابل افتراق است، چون بیماران پارانوئید به ندرت می‌توانند مثل بیماران مرزی، روابط بیش از حد مداخله جویانه و آشفته با دیگران برقرار کنند. سابقه درازمدت رفتار ضداجتماعی هم که در شخصیت ضد اجتماعی دیده می شود، در بیماران پارانوئید وجود ندارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید نیز افرادی منزوی و نجوش‌اند، ولی افکار بدگمانانه ندارند. [۲]

سیر و پیش آگاهی
هیچ گونه مطالعه درازمدت مکفی و منسجمی در مورد اختلال شخصیت پارانوئید صورت نگرفته است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) اختلال شخصیت پارانوئید در برخی از بیماران، مادام‌العمر و در برخی دیگر مقدمه اسکیزوفرنی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) برخی دیگر نیز با پخته شدنشان یا با کاهش فشارهای روانیشان، صفات بدگمانه خود را وارونه سازی می‌کنند و به این ترتیب به افرادی بدل می‌شوند که توجهی درخور به اخلاقیات و نوعدوستی از خود نشان می‌دهند. اما بیماران دچار اختلال شخصیت پارانوئید در مجموع تا آخر عمر در کار و زندگی با دیگران مشکلاتی خواهند داشت. مشکلات شغلی و زناشویی هم در این بیماران شایع است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) [۲]

درمان
روان‌درمانی
درمان انتخابی، رواندرمانی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) درمانگر در تمام برخوردهایی که با این گونه بیماران دارد، باید کاملاً صریح و روراست باشد. اگر به دلیل تناقض یا اشتباهی _مثلاً دیر کردن در جلسه رواندرمانی_ قصوری متوجه درمانگر شد، بهتر است صادقانه عذرخواهی کند، نه که در دفاع از خود به توجیه بپردازد. درمانگر باید همواره به خاطر داشته باشد که اعتماد و تحمل روابط صمیمانه برای بیماران مبتلا به این اختلال مشکل است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) لذا در رواندرمانی فردی، درمانگر باید رفتاری جدی در پیش بگیرد و زیادی با بیمار گرم نگیرد. اگر بالینگر به خاطر اشتیاق مفرطی که خود دارد، از تفسیر _به ویژه در مورد احساس وابستگی شدید بیمار، مسائل جنسیش و آرزویش برای داشتن روابط صمیمانه_ بیش از حد استفاده کند، بی اعتمادی او را به نحو چشمگیری افزایش خواهد داد. بیماران پارانوئید معمولاً در گروه درمانی خوب عمل نمی‌کنند، با این حال رواندرمانی گروهی برای ارتقای مهارتهای اجتماعی و کاهش شکاکیت آنها از طریق ایفای نقش می تواند مفید باشد. بسیاری از این بیماران رفتاردرمانی را هم که برای پرورش مهارتهای اجتماعی به کار می رود، ممکن است مزاحم و مداخله گر بیابند و تحمل نکنند. گاه رفتار بیماران مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید به قدری خطرناک و تهدید کننده است که لازم می شود درمانگر آن را مهار کند یا محدودیتهایی برایش وضع کند. با تهمت زدنهای هذیانی بیمار باید واقع بینانه، اما آرام و به نحوی غیر تحقیر آمیز برخورد کرد. بیماران پارانوئید اگر کسی که می خواهد به آنها کمک کند، ضعیف و درمانده است، عمیقاً وحشت زده می شوند، لذا درمانگر هیچ وقت نباید کاری کند که بیمار خیال کند او می خواهد بر وی مسلط شود، مگر آنکه هر دو طرف بر سر آن به توافق رسیده باشند و قادر به انجام آن باشند. [۲]

دارودرمانی
برای مقابله با سراسیمگی و اضطراب این بیماران، دارودرمانی مفید است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) در اکثر موارد داروی ضداضطرابی مثل دیازپام کافی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) اما گاه نیز ممکن است لازم باشد از داروی ضدّ روانپریشی مثل هالوپریدول به مقدار کم و به مدتی کوتاه استفاده شود تا سراسیمگی شدید یا افکار نیمه هذیانی آنها قابل تدبیر باشد. پیموزاید را که داروی ضد روانپریشی است، در برخی از بیماران برای کاهش افکار بدگمانانه آنها به کار برده اند که موفق هم بوده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) [۲]

لنگر به همین ارسالی
http://najiforum.ir/thread-23294.html

آشنايي با بيماري پارانوئيد (سوءظن) و راه هاي درمان

<<http://najiforum.ir/thread-23294.html

ويژگي هاي شخصيتي فرد مبتلا به پارانوئيد

سوء ظن- بي شک نشانه «پارانوئيد»، نداشتن اعتماد دايم است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) افراد داراي «اختلال شخصيت پارانوئيد»،همواره حالت آماده باش به خود مي گيرند زيرا دنيا را مکاني تهديدآميز تلقي مي کنند. اين افراد هميشه مراقب هستند و حتي ممکن است در جست وجوي نشانه هاي تهديدآميز برآيند. افرادي که از «پارانوئيد» رنج مي برند، نمي توانند از ترس هاي خود رهايي يابند؛ آنان همواره منتظر فريب و نيرنگ ديگران هستند و در وفاداري و صداقت آنان شک دارند.حساسيت- افراد مبتلا به پارانوئيد به دليل اين که فوق العاده گوش به زنگ اند، به چيزهاي خيلي پيش پا افتاده توجه مي کنند. ممکن است در مواردي که هيچ گونه تقصيري ندارند، احساس گناه کنند، در نتيجه تمايل دارند حالتي تدافعي و مخالفت جويانه داشته باشند. هنگامي که مرتکب خطايي مي شوند، نمي توانند حتي کوچک ترين انتقاد را بپذيرند. با اين وجود از ديگران بسيار زياد انتقاد مي کنند.سرد و گوشه گير- اين افراد، جداي از آن که ناسازگار و جدي اند، از نظر عاطفي نيز اغلب با ديگران تفاوت دارند، آنها به نظر سرد مي آيند و در برابر ديگران از ابراز صميميت پرهيز مي کنند. به خاطر عقلانيت و واقع گرايي، به خودشان مي بالند. آنها در جامعه عملکرد شايسته اي از خود نشان مي دهند و ممکن است در جست وجوي يک جايگاه اجتماعي باشند.

علل شکل گيري پارانوئيد

ژنتيک (وراثت)- تحقيقات اندکي درباره نقش وراثت در پيدايش «پارانوئيد» صورت گرفته است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) بعضي مطالعات نشان داده اند وقتي يکي از دوقلوهاي يک تخمکي همسان مبتلا به اسکيزوفرني، علايم پارانوئيد از خود نشان مي دهد، ديگري نيز به طور معمول چنين است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) تحقيقات اخير نشان داده است اختلال پارانوئيد در افراد مبتلا به «اسکيزوفرني» متداول تر است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)زيست شيمي- مصرف داروهايي نظير آمفتامين ها، کوکائين، ماري جوانا، PCP،LSD يا ديگر محرک ها و ترکيبات روان گردان، ممکن است به علايمي از تفکر يا رفتار پارانوئيدي منجر شود. بيماراني که اختلال هاي ذهني شديد نظير «اسکيزوفرني پارانوئيد» دارند ممکن است در اثر مصرف اين داروها، علايم وخيم تري داشته باشند.استرس- بعضي دانشمندان معتقدند «پارانويا» ممکن است واکنشي در برابر سطوح بالايي از فشار زندگي باشد. نکته اي که از اين عقيده حمايت مي کند، اين است که «پارانويا» بيش تر ميان مهاجران، اسيران و زندانيان جنگي و افرادي که متحمل فشارهاي شديد هستند، شايع است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

راه هاي درمان پارانويا

دارو درماني- درمان به وسيله داروهاي ضدجنون، ممکن است به بيمار پارانوئيد کمک کند تا بر برخي علايم بيماري غلبه کند، هرچند ممکن است عملکرد بيمار بهبود يابد اما نشانه هاي «پارانويا» باقي مي مانند. برخي مطالعات خاطرنشان کرده است نشانه هاي بهبودي پس از درمان دارويي ظاهر مي شود. اين يافته ها هم چنين پيشنهادي را طرح مي کنند که در برخي موارد، کاهش «پارانويا»، ناشي از دلايل روان شناختي است تا عملکرد دارويي.روان درماني- گزارش هايي که از بررسي موارد فردي،ارائه شده است چنين پيشنهاد دهد که يک موقعيت ويژه براي ابراز سوء ظن و خود ترديدي که به وسيله روان درماني به وجود مي آيد، مي تواند به عملکرد بيمار پارانوئيد در جامعه کمک کند. انواع ديگر روان درماني شامل هنردرماني، خانواده درماني و گروه درماني است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

توصيه هايي کاربردي از زبان يک کارشناس

دکتر علي اصغر احمدي، روان شناس، استاد و عضو هيئت علمي دانشگاه تهران و از چهره هاي فرهيخته است که مطالعات ارزنده اي در زمينه روان شناسي اسلامي، ساختار شخصيت و الگوي روابط درون خانواده و ديگر زمينه هاي روان شناسي انجام داده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) اين يادداشت به معرفي پارانويا از زبان اين روان شناس مي پردازد.

پارانويا به زباني ساده

پارانويا يک اصطلاح روان شناختي، روان پزشکي است که در اصل به نوعي آشفتگي فکري يا هذيان دلالت دارد که شامل بدبيني، حسادت، خودبزرگ بيني يا گزند و آسيب است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) شکل اسمي و صفتي اين اصطلاح به شکل پارانوئيد (paranoid) يا پارانويايي (paranoiac) به کار مي رود. اين اصطلاح در موارد مختلفي به کار برده مي شود. از جمله در هذيان پارانويايي، اسکيزوفرنياي نوع پارانوئيد، شخصيت پارانوئيد و يا مواردي ديگر. آن چه در مجموع به لحاظ علمي براي عموم قابل توجه وتوضيح است اين است که افراد پارانوئيک اغلب نسبت به اطرافيان بدبين هستند. رايج ترين اين نوع بدبيني ها در جامعه متوجه مرداني است که به همسران خود بدبين اند. اين گونه افراد، به لحاظ نظام فکري تقريبا عادي اند و نيز در خصوص بدبيني که نسبت به کسي دارند، فکري منسجم دارند که مي توانند در مورد آن استدلال کنند؛ براي مثال براي بدبيني خود، شواهد متعددي ارائه و از آن دفاع مي کنند. شواهدي که آنان ارائه مي کنند به سادگي قابل رد يا نفي نيست. اين گونه شواهد مي تواند بر وجود يک رابطه بين فرد با ديگري دلالت داشته باشد؛ به عبارت ديگر چنين احتمالي را نمي توان صد درصد رد کرد. براي همين است که اين گونه افراد در نظام فکري خود، تاحدي منطقي به شمار مي آيند؛ براي مثال مردي که معتقد است همسرش با فلان مرد همسايه ارتباط دارد، شواهدي از قبيل توجه زن به جزئيات زندگي مرد همسايه يا حتي رو برگرداندن از او در خيابان يا کوچه را، دليل اين رابطه مي داند. همه اين شواهد، در نزد مرد، تفسيرکننده اين فکر اوليه يا پيش فرض است که: «همسرش با آن مرد رابطه دارد.» اگر چنين فکري وجود نداشت، آن شواهد يا ديده نمي شد يا به شکل ديگري تفسير مي شد. به اين ترتيب فرض اوليه اي که نتيجه بدبيني است، همه شواهد را در حول و حوش خود جمع مي کند و به آن معنا مي بخشد.

رويارويي با فرد پارانوئيد

با شخص پارانوئيد نمي توان از راه استدلال براي اشتباه بودن باور خود وارد بحث شد. چرا که اولا چنين استدلال هايي را نمي پذيرد؛ ثانيا با هر استدلالي، شواهد جديدي را به مجموعه شواهد خود اضافه و آن‌ها را کامل تر مي کند. ثالثا با پافشاري در مورد بي گناهي همسر، ممکن است پيش فرض جديدي به پيش فرض هاي وي اضافه شود. در اين صورت وي احتمال وجود رابطه بين همسرش و کسي که از او دفاع مي کند را در ذهن خود شکل مي دهد.
فراهم آوردن شرايط جديد براي زدودن سوء ظن بيمار نيز اغلب بي فايده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) زني که شوهرش به او بدبين بود، به يکي از اطرافيان درباره اين مشکل شکايت کرده بود. فرد طرف ملباسمو به زن توصيه مي کند که مدتي از خانه بيرون نرود تا شايد سوء ظن شوهرش از بين برود. زن بعد از مدتي دوباره به پيشنهاددهنده اين ايده شکايت مي کند و به او گفته بود که مي داني حالا شوهرم به من چه مي گويد؟
او مي گويد که تو به سراغ آن مرد نمي روي ولي او در خانه به سراغ تو مي آيد.به هر حال با توجه به ضرورت ارجاع چنين بيماراني به روان پزشک (هرچند که آنان درمان را به سادگي نمي پذيرند.) توصيه هاي زيرا را مي توان مدنظر داشت:
۱ - از مجادله با اين اشخاص پرهيز کنيم و سعي در تغيير افکار آنان نداشته باشيم
.۲ - سعي در مقابله به مثل با آنان نداشته باشيم.
۳ - در زمينه هايي که او حساسيت دارد، رفتاري حساسيت برانگيز نداشته باشيم. البته اجتناب افراطي از مواردي که او حساسيت دارد نيز گاه به عنوان دليلي بر تاييد پيش فرض هاي او به شمار مي آيد.
۴ - رابطه خود را در ديگر زمينه ها با بيمار تقويت و سعي کنيم رضايت خاطر او در آن زمينه ها را فراهم کنيم.
مثلا در گفت وگوهاي معمولي و در موضوعات عادي سعي کنيم رابطه خوبي با او برقرار و رضايت خاطر او را فراهم کنيم يا در مورد تصميماتي که ربطي به سوء ظن او ندارد، با او هم انديشي و هم فکري داشته باشيم.۵ - بهتر است براي جلوگيري از لوس شدن يا طلبکار بار آمدن بيمار، گاهي که از او ناراحت هستيم ؛ با توجه به مواردي که در بند چهار درباره آن صحبت کرديم، او را با محروميت مواجه کنيم.به هر حال اين اقدامات در اصل درمان کننده اين بيماري نيست. به ويژه اگر با شخصيت پارانوئيد مواجه باشيم؛ اما اين گونه اقدامات تا حدي مي تواند از تحريک بيشتر بيمار جلوگيري کند.
انجمن ناجی

مشخصه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت بدگمان يا پارانوئيد، شكاك بودن و بي‌اعتمادي دائم به همه افراد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

فرشته آل‌علي

همه چيز خيلي خوب شروع شد. ما در نهايت عشق و علاقه با هم ازدواج كرديم؛ ولي در همان روزهاي نامزدي و اوايل ازدواج حس مي‌كردم شوهرم نسبت به بعضي مسائل حساسيت ‌زيادي نشان مي‌دهد؛ البته من فكر مي‌كردم از شدت علاقه به من، كمي حسودي مي‌كند، اما مثل اينكه مسئله بزرگتر از آن بود كه تصور مي‌كردم. او به همه چيز حساس بود. به تلفن‌هايي كه به من مي‌شد، تماسي كه من با دوست و آشنا مي‌گرفتم، افرادي كه به خانه ما رفت و آمد مي‌كردند، به همه چيز و همه كس بدبين بود. با اينكه از همان اول در مورد دانشگاه و خاطراتم با او در كمال صداقت صحبت كرده بودم، اما هر بار كه براي رفتن به دانشگاه با اتوبوس به شهرستان محل تحصيل مي‌رفتم، مي‌پرسيد: <در اتوبوس چه كسي در كنار تو مي‌نشست؟ مرد كه نبود! با او حرف هم مي‌زدي؟>! هر چقدر هم قسم مي‌خوردم كه كسي كنارم نبود و يا توضيحات ديگري مي‌دادم، قبول نمي‌كرد. تمام دوستانم از من بريدند چون به آنها مشكوك بود. حتي گاهي تلفن را قايم مي‌كرد تا فقط در حضور او با تلفن صحبت كنم. با اينكه خودش مي‌گفت تا به‌حال خطايي از من نديده اما دائم شكاك و بدبين بود. همين بدبيني، وجود او و زندگي مشتركمان را سوزاند.

حتماً شما هم افرادي را ديده‌ايد كه دائماً بد روزگار را مي‌گويند و به هيچ نكته مثبتي در زندگي فكر نمي‌كنند. افراد بدبين عموماً بر اين باورند كه همه چيز بد است و تازه از اين همه بدتر مي‌شود!

آنها حتي اگر با مسئله مثبتي روبرو شوند، مي‌گويند اين ظاهر كار است و جوجه را آخر پائيز مي‌شمارند. از نظر اين افراد واقعيت چيزي نيست جز بدي و در ذهن آنها، در آخر دنيا، بدي و سياهي بر خوبي و سپيدي پيروز مي‌شود. جالب است بدانيد كه سيگموند فرويد (روانشناس معروف) هم عقايد بدبينانه‌اي داشته است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) به‌نظر او وجود انسان به‌طور مداوم دچار حملاتي مي‌شود، طوري كه هم از درون و هم از بيرون (نيروهاي طبيعي) و هم از طريق روابط بين انسان‌ها به آدميزاد فشارها و حملاتي منفي وارد مي‌شود و اين انسان است كه بايد تمامي اين بدي‌ها و فشارها را تحمل كند. به‌نظر فرويد، خوشي افراد خوش‌بين يك خوشحالي بي‌مورد و خنده‌دار است، زيرا اصولاً دليلي براي خوش‌بيني و خوشحالي وجود ندارد. فرد بدبين هميشه چهره‌اي ناراحت دارد و وقتي با مردم ارتباط برقرار مي‌كند، كاملاً معلوم است كه حرف‌هاي آنها را باور نمي‌كند. به‌نظر او همه چيز را بايد امتحان كرد چون حتماً كاري كه ديگران انجام مي‌دهند مشكل‌ساز است! البته اين بدبيني بسياري از اوقات سطحي است ولي گاهي اوقات اوضاع جدي‌تر مي‌شود.

وقتي كار بالا مي گيرد

وقتي بدبيني به حدي مي‌رسد كه شخصيت فرد را تحت تا‡ثير قرار مي‌دهد، ديگر مسئله جدي است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) به عبارت ديگر، شخصيت بدگمان نوعي اختلال شخصيتي محسوب مي‌شود كه بسيار دردسرساز است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) واژه <شخصيت> به‌طور كلي، رفتار فرد را كه قابل مشاهده است توصيف مي‌كند، مثلاً مي‌گوييم فلاني جاه‌طلب است يا صميمي است و غيره. در اصل، تجارب درون ذهن افراد به صورت شخصيت آنها بروز مي‌كند؛ ولي گاهي اوقات، افراد به اختلال شخصيت دچار مي‌شوند. اختلال شخصيت، گروهي از اختلالات مزمن رواني را شامل مي‌شود و افراد مبتلا رفتارهايي از خود نشان مي‌دهند كه حضور آنها را در اجتماع، سخت و دشوار مي‌سازد. اگر از نظر علمي بخواهيم اختلال شخصيت را تعريف كنيم،‌بايد بگوييم: <تجارب درون ذهني و رفتاري با دوامي كه با معيارهاي فرهنگي منطبق نيست، نفوذي غيرقابل انعطاف دارد، از نوجواني يا جواني شروع مي‌شود، در طول زمان تغييرمي‌كند و موجب ناخشنودي فرد و مختل شدن زندگي او مي‌شود.>

اينكه چرا بعضي افراد دچار اختلال شخصيت <پارانوئيد> يا <بدگمان> مي‌شوند، دقيقاً مشخص نيست اما روانپزشكان عوامل مختلفي را در اين مسئله دخيل مي‌دانند از جمله عوامل وراثتي (اين اختلال در بستگان افراد مبتلا به اسكيزوفرني شايع‌تر است)، تغيير بعضي هورمون‌ها يا ناقل‌هاي شيميايي بدن، آسيب و صدمه مغزي، عوامل اجتماعي يا پاسخ‌هاي ياد گرفته شده و علل روانشناختي مثل رابطه ضعيف بين كودك و والدين.

شخصيت‌هاي بدبين چگونه‌اند؟

مشخصه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت بدگمان يا پارانوئيد، شكاك بودن و بي‌اعتمادي دائم به همه افراد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) صد البته آنها احساس بدگماني را به خود نسبت نمي‌دهند بلكه ديگران را مسئول اين همه بدگماني خود مي‌دانند. اين افراد متخاصم، تحريك‌پذير و خشمگين هستند. آنها متعصبند و به همسر خود سوءظن بيمارگونه دارند. شخصيت‌هاي پارانوئيد بدعنق و اهل دعوا و مرافعه هستند و دائم مداركي دال بر تخلف ديگران از قانون جمع مي‌كنند . به‌طور معمول از هر 1000 نفر، بين 5 تا 25 نفر دچار اين مشكل هستند و در مردان هم شايع‌تر است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) معمولاً اين افراد خودشان سراغ درمان نمي‌آيند و اگر هم اقوام يا همسرشان آنها را براي درمان نزد روانپزشك ببرند، مشكل خود را پنهان مي‌كنند و از اينكه آنها را مجبور كرده‌اند از روانپزشك كمك بگيرند، ناراحت هستند.

روانپزشكان براي تشخيص اختلال پارانوئيد يا بدگماني يك معيار بين‌المللي دارند. طبق اين معيار، هر كس در تعريف زير بگنجد و به علاوه از 7 علامتي كه در ادامه مي‌آيد، 4 تا را داشته باشد، دچار اختلال شخصيت پارانوئيد است و بايد درمان شود. تعريف: بي‌اعتمادي و شكاكيت نافذ و فراگير نسبت به ديگران، به‌طوري كه انگيزه‌هاي افراد را شرارت‌آميز بداند. اين حالت بايد از اوايل بزرگسالي شروع شده باشد و در زمينه هاي مختلف به چشم بخورد. و اما علائم:

)1 بدون دليل كافي، گمان مي‌كند كه دارند او را استثمار مي‌كنند، به او ضرر مي‌زنند يا سرش كلاه مي‌گذارند.

)2 بدون دليل كافي، وفاداري يا قابل اعتماد بودن دوستان و اطرافيان خود را زير سوِال مي‌برند، به صورتي كه اين شك دائم ذهن او را مشغول كرده باشد.

)3 به ديگران اطمينان نمي‌كند زيرا مي‌ترسد ديگران از اطلاعاتي كه او به آنها مي‌دهد، بر عليه خودش استفاده كنند!

)4 در پس اظهارنظرهاي بي‌غرض يا اتفاقات بي‌خطر و حتي اتفاقات خوب، مفاهيم تحقير كننده يا تهديدكننده پيدا مي‌كند.

)5 هميشه دلخور و ناخشنود است، و كينه مي‌ورزد. يعني اگر كسي به او توهين كرده، بي‌اعتنايي كرده يا بي‌احترامي كرده باشد، هيچ وقت او را نمي‌بخشد.

)6 با كوچكترين اتفاق و صحبتي احساس مي‌كند به شخصيت يا اعتبارش لطمه وارد شده است (در حالي كه ديگران اصولاً چنين برداشتي از آن اتفاق ندارند) و فوراً واكنشي خشمگينانه نشان مي‌دهد يا به مقابله مي‌پردازد.

)7 مكرراً و بدون هيچ دليل به وفاداري همسر خود شك مي‌كند.

البته حالت مذكور وقتي نشان‌دهنده <اختلال شخصيت پارانوئيد> هستند كه در اثر اختلال رواني ديگري مثل اسكيزوفرني ايجاد نشده باشند و نيز ناشي از اثرات جسمي مستقيم يك بيماري طبي عمومي نباشد.

غير از اين موارد، افراد پارانوئيد ويژگي‌هاي ديگري هم دارند، مثلاً افراد بدبين معمولاً گرم و صميمي نيستند و قدرت و منزلت افراد، آنها را تحت تا‡ثير قرار مي‌دهد و به آن دقيقاً توجه دارند. به‌طوري كه اگر كسي را ضعيف بيابند يا حس كنند كه در وضع و حال طرف مقابل اختلال يا نقصي وجود دارد به او به ديده تحقير نگاه مي‌كنند. همچنين افراد مبتلا‌ به اختلال شخصيت پارانوئيد يا بدگماني ممكن است در موقعيت‌هاي اجتماعي، آدم‌هايي فعال و كارا به‌نظر برسند در حالي كه اغلب فقط ديگران را مي‌ترسانند يا افراد را به جان هم مي‌اندازند.

مشكلات شغلي و زناشويي هم در اين بيماران خيلي شايع است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

چاره كار

درمان انتخابي در افراد پارانوئيد روان‌درماني است و اين افراد بايد تحت‌نظر روانپزشك قرار بگيرند و درمان شوند. امكان ندارد فرد مبتلا به بدبيني بيمارگونه خودبه‌خود درمان شود. در مواردي هم براي مقابله با حالت سرآسيمگي و اضطراب اين بيماران از دارو استفاده مي‌شود كه اين دارو درماني بايد زير نظر پزشك شروع شده و در موقع مناسب قطع شود.

اما بهترين راهكاري كه براي پيشگيري توصيه مي‌شود، اين است كه از كودكي محيط تربيت كودك خوب، دوستانه و با محبت باشد و روابط موجود در خانواده سيري طبيعي داشته باشد. مادر اولين منبع تغذيه كننده نيازهاي عاطفي كودك است و اگر اين منبع مهم به درستي وارد عمل نشود و بي‌اعتمادي را به فرزندش منتقل كند، او در سراسر زندگي با مشكلاتي روبرو خواهد شد.

جداي از اختلال شخصيت بدگمان كه يك بيماري محسوب مي‌شود، بعضي افراد بيمار نيستند اما دائماً بدبين هستند و نيمه‌خالي ليوان را مي‌بينند. معمولاً اين نوع تفكرات <ياد گرفته مي‌شوند> به‌نحوي كه فرد از كودكي در محيط خانواده اين طور آموخته كه ديدگاهي منفي و بدبينانه به زندگي داشته باشد. اين افراد كه دچار اختلال شخصيت بدگمان نبوده بلكه تنها افكار بدبينانه دارند نيز در زندگي با مشكلاتي دائمي روبرو مي‌شوند و خلقي افسرده پيدا مي‌كنند. اين افراد چاره‌اي ندارند جز اينكه ديدگاه خود را تغيير دهند با آموختن مهارت‌هاي خوب زندگي، رويه خود را تغيير دهند زيرا در نهايت فقط خودشان هستند كه ضرر مي‌كنند

به نقل از هفته نامه سلامت

اختلالات شخصیت(اخباروگزارشات)

***9366691333: با پسري آشنا شدم که پارانوئيد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) مي‌خواهم با او ازدواج کنم. لطفا راهنمايي کنيد؟

ممکن است شما رگه‌هايي از اختلال شخصيت در روابط با افراد ببينيد ولي لزوما آنها بيمار تلقي نمي‌شوند يعني در روابط اجتماعي خيلي مساله‌ساز نيست اما وقتي به بيماري تبديل شود فاجعه است و بايد درمان گردد. پارانوئيدها معمولا به اطرافيان سوءظن دارند براي همين دوستان صميمي ندارند. يعني اصلا به کسي اعتماد نمي‌کنند که بخواهند با او دوست شوند.

رازشان را به کسي نمي‌گويند که مبادا کسي عليه خودشان از آنها استفاده کند. فکر مي‌کنند هيچ‌کس چشم ديدن آنها را ندارد و همه چوب لاي چرخ آنها مي‌گذارند. بر اين عقيده‌اند که اگر دوستان و اطرافيان به او حسودي نمي‌کردند الان حتما به مقام والايي رسيده بود. متاسفانه اين ديدگاه گاهي در جوامع رايج مي‌شود. بنابراين اگر تشخيص قطعي باشد، منتظر درمان باشيد و حتما با پزشک ايشان و يا مشاور خانواده قبل از ازدواج ملباسمو کنيد.

نـگـرانی شـمـا را بیـمـار می کند، اضطراب شما را عصبی مـی کند، تـرس می تواند شما درست در همان جایی که قـرار داریــد فلج کند و این احساسات روی هم رفته چندان خـوشاینـد بـه نـظـر نمی رسند. اینطور نیست؟ البته نکته جـالـب این جـاست که ایـن احـساسـات معـمـولا مـوقتــی هـستند و خـیـلی زود از هـم می پاشند. اگرچه شرایـطی وجــود دارد کـه در آن وجـود نــگــــرانـی، اضـطـراب و تـــرس همیشگی شده و بـاعـث بـروز نـوعـــی بـیـمـاری بــه نــام پارانویا می گـردد. قـرار گـرفتـن در چـنـین وضعیتی کشنده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) ● بیش از اندازه بدگمان هستید آیـا کسـی در گـذشتـه شـمــا را مخاطب عبارت "تو خیلی پارانویایی" هستی قرار داده است؟ در حال حاظر بسیاری از مـا دچـــار این بیماری هستیم اما در بعضی افراد پارانویا بـه صـورت یـک بیماری مزمن در می آید.
اکثریت افراد برای مـدت زمـان بسـیـار کـوتـــاهی دچار کج خیالی و کژپنداری می شوند و بعد از چندی به موقعیت نرمال و آرام قبل باز می گردند. هرچند برای عده ای بیماری در سراسر زندگی وجود خواهد داشت. خوب، پارانویا دقیقا چیست؟ دایره المعارف الکترونیکی کلمبیا در چاپ ششم خود پارانویا را این چنین تعریف کرده است: "به وجود آمدن افکار و تصورات غلط محکم، تغییر ناپذیر، و تثبیت شده ای از آزار و اذیت و یا بزرگی و شکوه." این مسئله معمولا در مورد اشخاصی معنا پیدا می کند که نسبت به افراد، اشیاء، و یا به طور کلی جامعه احساس بدگمانی پیدا می کنند. باید توجه داشت که سوء ظن به تنهایی باعث ایجاد پارانویا نمی شود به ویژه اگر بر اساس تجربیات شخصی و یا تجربیاتی که دیگران با شما در میان گذاشته اند باشد. مشکل زمانی به پارانویا تبدیل می شود که شک و تردیدها بی پایه و اساس می شوند. بیماری در مراحل اولیه خود تاثیر ناچیزی بر زندگی افراد می گذارد و حتی می توان گفت که در ابتدا هیچ نوع تاثیری ندارد، اما حالت شدید آن زندگی فرد را زجرآور می سازد و او قادر نیست که از شدت استرس دست به هیچ کاری بزند؛ در این شرایط احتمال اینکه بیماری های دیگری سلامت فرد را به مخاطره بیندازند زیاد است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) برای مردهای مسن تر این مشکل می تواند کلیه جوانب زندگی آنها را تحت الشعاع قرار دهد، چراکه استرس بی حد و حصر آنها را به سمت سکته قلبی می کشاند. ● تشخیص مشکل ▪ ۳ نوع پارانویا وجود دارد: اختلال هویتی، اختلال در افکار و تخیلات و شیزوفرنی. در اینجا علائم این ۳ نوع بیماری برای شما ذکر شده و می توانید با اتکا به این نشانه ها تشخیص دهید که آیا خودتان و یا کسیکه دوستش می دارید از این بیماری رنج می برد و یا خیر: ● اختلال هویتی زمانی بروز می کند که شخص بدون وجود هیچ گونه دلیلی نسبت به زندگی اجتماعی، شغلی و خانوادگی خود سوء ظن پیدا می کند. باید مراقب این علائم باشید: ● بدگمانی چنین افرادی همیشه در حالت تدافعی به سر می برند و جهان برای آنها به منزله محیط خطرناکی است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)آنها فقط شک و تردیدهای خاص خودشان را قبول دارند و به هیچ وجه با دلیل و منطق نمی توان آنها را راضی نمود و همیشه با عقل و منطق در ستیز هستند. این تئوری به نام "توطئه چینی" کلاسیک شناخته می شود. زمانی که شخص به یک موفعیت تازه مثل شغل جدید رابطه ای جدید و .
. وارد می شود در یک لاک دفاعی به سر می برد. این حالت تا زمانی وجود دارد که شخص بتواند خود را با شرایط موجود وفق دهد و پایه های ترس خود را از بین برد. افرادی که دچار پارانویا هستند به سختی می توانند از ترس های خود دست بکشند. ● حساسیت بیش از اندازه افرادی که به پارانویا مبتلا هستند معمولا بیش از اندازه به هشدارها و اخطارها توجه می کنند.
آگهي
آنها انتقاد را به سختی قبول می کنند، همیشه در حالت تدافعی به سر می برند، و افراد ستیزه جویی هستند. ● آرام و کناره گیر هستند افراد پارانویایی تا آنجایی که امکان داشته باشد خود را از سایر افراد جامعه جدا می کنند. زمانی که در یک جمع قرار می گیرند سعی می کنند در گوشه ای آرام بنشینند تا مبادا کسی متوجه حضور آنها شود. چهره های آنها معمولا سرد و بیروح است و هیچ نوع احساسی از خود نشان نمی دهند. ●● اختلال در افکار و تخیلات این افراد به ندرت افکار درست را قبول می کنند، تصورات خود را با هیچ کس در میان نمی گذارند، به آسانی تغییر نمی کنند و قابل اصلاح نمی باشند. این نوع پارانویا از نوع قبلی حادتر است و شخص را ناتوان تر و ضعیف تر می کند. در این شرایط ۵ نوع از اوهام پوچ وجود دارد که آنها را رها نمی کند: ● زجر و عذاب افرادی که دارای اختلالات هویتی هستند تصور می کنند که هم قطارانشان آنها را به تمسخر می گیرند اما کسانی که دچار اختلات افکار و تخیلات هستند تصور می کنند که تمام دنیا برای آزار و اذیت آنها بسیج شده اند و قصد شکنجه دادنشان را دارند. ● حسادت باید اعتراف کرد این نوع از اوهام بیشتر در خانم ها بروز می کند تا آقایون، البته نمونه هایی نیز وجود دارد که در آن مردها دچار رشک و حسد می شوند و همگان را مورد اتهام قرار می دهند. ● اوهام شهوانی این دسته از افراد تصور می کنند که عاشق کسی شده اند که فرا انسانی است و دارای خصوصیاتی است که هیچ یک از انسان های دیگر دارای آن ویژگی های خاص نمی باشند. ● خودبزرگ بینی خوب، شاید همه ما چنین احساسی را حداقل یک یا دوبار در طول زندگی خود تجربه کرده باشیم (پس شاید نام اختلال در وهم و خیال را نتوان بر روی آن گذاشت.) افرادی هستند که با جدیت تمام تصور می کنند که دارای قدرت های باورنکردنی هستند و بر روی افراد دیگر سلطه دارند (می توانند بیماران را شفا دهند، صلح ایجاد کنند، بر کشوری حکمفرمایی کننند و غیره..) ● اوهام جسمانی نام دیگر این مشکل روانی مالیخولیا است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)
این دسته از افراد تصور می کنند که در بدن و یا سلامت جسمانی آنها همواره مشکلاتی وجود دارد. آنها حتی اگر از سلامت کامل نیز برخوردار باشند باز هم این تصور غلط دست از سر آنها بر نمی دارد. ● اسکیزوفرنی این افراد همواره دچار توهم بوده و دارای افکار عجیب و غریبی می باشند. در افکار خود همیشه یک موضوع شخصی را دنبال می کنند. آنها اصواتی را می شنوند که به گوش دیگران نمی رسد و اعتقاد دارند که کسی افکارشان را کنترل می کند و یا از طریق رسانه های گروهی به گوش همه می رسد.
پس از گذشت زمان اندکی آنها زندانی ذهنشان می شوند که می تواند منجر به بروز سایر بیماری های روانی در شخص شود. ● عادات زندگی شما، ذهن شما بعضی از افراد بیش از سایرین در معرض ابتلا به پارانویا قرار دارند. افرادی که در محیط هایی با فشار و استرس بالا زندگی می کنند و یا مشغول به کار هستند بیش از دیگران دچار بدگمانی و سوء ظن می شوند. این فراد شامل مهاجرین، گروه های اقلیت، اسیران جنگی، سربازها، کارگاه های پلیس، سیاستمداران، وکلا و آموزگاران می باشد. البته باید توجه داشت که ممکن است پارانویا به دلیل عوامل وراثتی بروز کند و تشویش و استرس تنها به عنوان جرقه آن باشند. ● درمان برای درمان این مشکل دو نوع مداوای مختلف وجود دارد: یکی روان درمانی و دیگری معالجه از طریق مصرف دارو (مصرف آنتی سایکوتیک) می باشد. اگر شخصی را می شناسید که دچار این بیماری است بهتر است تا زمانیکه مطمئن نشده اید که آنها قرص خود را بلعیده اند ترکشان نکنید، زیرا در بسیاری از موارد قرص را در گوشه دهان خود پنهان می کنند و زمانی که آنها را ترک کردید دارو را به بیرون از دهان خود پرتاب می کنند. آیا تصور می کنید که این بیماری تنها برای "دیگران" اتفاق می افتد. این بیماری ممکن است در هر زمانی برای هر کسی روی دهد. نکته مهم این است که بتوانید مشکل را پیش از اینکه غیر قابل بررسی گردد، تشخیص دهید. هیچ موقع برای کمک خواستن دیر نیست به ویژه از خانواده و دوستان. آنها در سخت ترین شرایط در کنار شما باقی می مانده و از شما حمایت می کنند.

شايد تاکنون اصطلاح «پارانوئيد» به گوش تان خورده باشد که به طور معمول با اصطلاح بدبيني يا سوء ظن از آن ياد مي شود. افرادي که ناچارند با فردي مبتلا به پارانوئيد تعامل داشته باشند، شرايط دشواري را تجربه مي کنند.

اين ويژگي منفي گاهي آن قدر در فرد عميق است که روان شناسان شخصيت او را با همين ويژگي، شناسايي و نام گذاري مي کنند.
افراد بدبين که با اين ويژگي شناخته مي شوند در روابط فردي، اجتماعي و کاري خود موجب آزار ديگران مي شوند و آن ها را به ستوه مي آورند. بدترين شرايط را همسران اين افراد تجربه و تحمل مي کنند.

شماري از مردم بدون دليل، سوء ظن دارند تا جايي که اين افکار «پارانوئيد»، کار و زندگي خانوادگي آنان را مختل کرده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) به همين سبب در اين نوشتار به معرفي نشانه ها و مسائل درباره اين اختلاف مي پردازيم.
در ادامه نظر دکتر «علي اصغر احمدي»، استاد و عضو هيئت علمي دانشگاه تهران را درباره اين موضوع تقديم شما مي کنيم.

ويژگي هاي شخصيتي فرد مبتلا به پارانوئيد
سوء ظن بي شک نشانه «پارانوئيد»، نداشتن اعتماد دايم است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) افراد داراي «اختلال شخصيت پارانوئيد»،همواره حالت آماده باش به خود مي گيرند زيرا دنيا را مکاني تهديدآميز تلقي مي کنند.
اين افراد هميشه مراقب هستند و حتي ممکن است در جست وجوي نشانه هاي تهديدآميز برآيند. افرادي که از «پارانوئيد» رنج مي برند، نمي توانند از ترس هاي خود رهايي يابند؛ آنان همواره منتظر فريب و نيرنگ ديگران هستند و در وفاداري و صداقت آنان شک دارند.
حساسيت افراد مبتلا به پارانوئيد به دليل اين که فوق العاده گوش به زنگ اند، به چيزهاي خيلي پيش پا افتاده توجه مي کنند. ممکن است در مواردي که هيچ گونه تقصيري ندارند، احساس گناه کنند، در نتيجه تمايل دارند حالتي تدافعي و مخالفت جويانه داشته باشند.
هنگامي که مرتکب خطايي مي شوند، نمي توانند حتي کوچک ترين انتقاد را بپذيرند. با اين وجود از ديگران بسيار زياد انتقاد مي کنند. سرد و گوشه گير اين افراد، جداي از آن که ناسازگار و جدي اند، از نظر عاطفي نيز اغلب با ديگران تفاوت دارند، آنها به نظر سرد مي آيند و در برابر ديگران از ابراز صميميت پرهيز مي کنند.
به خاطر عقلانيت و واقع گرايي، به خودشان مي بالند. آنها در جامعه عملکرد شايسته اي از خود نشان مي دهند و ممکن است در جست وجوي يک جايگاه اجتماعي باشند.

علل شکل گيري پارانوئيد
ژنتيک (وراثت)- تحقيقات اندکي درباره نقش وراثت در پيدايش «پارانوئيد» صورت گرفته است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) بعضي مطالعات نشان داده اند وقتي يکي از دوقلوهاي يک تخمکي همسان مبتلا به اسکيزوفرني، علايم پارانوئيد از خود نشان مي دهد، ديگري نيز به طور معمول چنين است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) تحقيقات اخير نشان داده است اختلال پارانوئيد در افراد مبتلا به «اسکيزوفرني» متداول تر است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)
زيست شيمي- مصرف داروهايي نظير آمفتامين ها، کوکائين، ماري جوانا، PCP،LSD يا ديگر محرک ها و ترکيبات روان گردان، ممکن است به علايمي از تفکر يا رفتار پارانوئيدي منجر شود. بيماراني که اختلال هاي ذهني شديد نظير «اسکيزوفرني پارانوئيد» دارند ممکن است در اثر مصرف اين داروها، علايم وخيم تري داشته باشند. استرس- بعضي دانشمندان معتقدند «پارانويا» ممکن است واکنشي در برابر سطوح بالايي از فشار زندگي باشد. نکته اي که از اين عقيده حمايت مي کند، اين است که «پارانويا» بيش تر ميان مهاجران، اسيران و زندانيان جنگي و افرادي که متحمل فشارهاي شديد هستند، شايع است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

راه هاي درمان پارانويا
دارو درماني- درمان به وسيله داروهاي ضدجنون، ممکن است به بيمار پارانوئيد کمک کند تا بر برخي علايم بيماري غلبه کند، هرچند ممکن است عملکرد بيمار بهبود يابد اما نشانه هاي «پارانويا» باقي مي مانند. برخي مطالعات خاطرنشان کرده است نشانه هاي بهبودي پس از درمان دارويي ظاهر مي شود. اين يافته ها هم چنين پيشنهادي را طرح مي کنند که در برخي موارد، کاهش «پارانويا»، ناشي از دلايل روان شناختي است تا عملکرد دارويي. روان درماني- گزارش هايي که از بررسي موارد فردي،ارائه شده است چنين پيشنهاد دهد که يک موقعيت ويژه براي ابراز سوء ظن و خود ترديدي که به وسيله روان درماني به وجود مي آيد، مي تواند به عملکرد بيمار پارانوئيد در جامعه کمک کند. انواع ديگر روان درماني شامل هنردرماني، خانواده درماني و گروه درماني است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

توصيه هايي کاربردي از زبان يک کارشناس
دکتر علي اصغر احمدي، روان شناس، استاد و عضو هيئت علمي دانشگاه تهران و از چهره هاي فرهيخته است که مطالعات ارزنده اي در زمينه روان شناسي اسلامي، ساختار شخصيت و الگوي روابط درون خانواده و ديگر زمينه هاي روان شناسي انجام داده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) اين يادداشت به معرفي پارانويا از زبان اين روان شناس مي پردازد.

پارانويا به زباني ساده

پارانويا يک اصطلاح روان شناختي، روان پزشکي است که در اصل به نوعي آشفتگي فکري يا هذيان دلالت دارد که شامل بدبيني، حسادت، خودبزرگ بيني يا گزند و آسيب است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) شکل اسمي و صفتي اين اصطلاح به شکل پارانوئيد (paranoid) يا پارانويايي (paranoiac) به کار مي رود. اين اصطلاح در موارد مختلفي به کار برده مي شود. از جمله در هذيان پارانويايي، اسکيزوفرنياي نوع پارانوئيد، شخصيت پارانوئيد و يا مواردي ديگر.
آن چه در مجموع به لحاظ علمي براي عموم قابل توجه وتوضيح است اين است که افراد پارانوئيک اغلب نسبت به اطرافيان بدبين هستند. رايج ترين اين نوع بدبيني ها در جامعه متوجه مرداني است که به همسران خود بدبين اند. اين گونه افراد، به لحاظ نظام فکري تقريبا عادي اند و نيز در خصوص بدبيني که نسبت به کسي دارند، فکري منسجم دارند که مي توانند در مورد آن استدلال کنند؛ براي مثال براي بدبيني خود، شواهد متعددي ارائه و از آن دفاع مي کنند. شواهدي که آنان ارائه مي کنند به سادگي قابل رد يا نفي نيست.
اين گونه شواهد مي تواند بر وجود يک رابطه بين فرد با ديگري دلالت داشته باشد؛ به عبارت ديگر چنين احتمالي را نمي توان صد درصد رد کرد. براي همين است که اين گونه افراد در نظام فکري خود، تاحدي منطقي به شمار مي آيند؛ براي مثال مردي که معتقد است همسرش با فلان مرد همسايه ارتباط دارد، شواهدي از قبيل توجه زن به جزئيات زندگي مرد همسايه يا حتي رو برگرداندن از او در خيابان يا کوچه را، دليل اين رابطه مي داند. همه اين شواهد، در نزد مرد، تفسيرکننده اين فکر اوليه يا پيش فرض است که: «همسرش با آن مرد رابطه دارد.» اگر چنين فکري وجود نداشت، آن شواهد يا ديده نمي شد يا به شکل ديگري تفسير مي شد. به اين ترتيب فرض اوليه اي که نتيجه بدبيني است، همه شواهد را در حول و حوش خود جمع مي کند و به آن معنا مي بخشد.

رويارويي با فرد پارانوئيد
با شخص پارانوئيد نمي توان از راه استدلال براي اشتباه بودن باور خود وارد بحث شد. چرا که اولا چنين استدلال هايي را نمي پذيرد؛ ثانيا با هر استدلالي، شواهد جديدي را به مجموعه شواهد خود اضافه و آن‌ها را کامل تر مي کند. ثالثا با پافشاري در مورد بي گناهي همسر، ممکن است پيش فرض جديدي به پيش فرض هاي وي اضافه شود. در اين صورت وي احتمال وجود رابطه بين همسرش و کسي که از او دفاع مي کند را در ذهن خود شکل مي دهد.
فراهم آوردن شرايط جديد براي زدودن سوء ظن بيمار نيز اغلب بي فايده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) زني که شوهرش به او بدبين بود، به يکي از اطرافيان درباره اين مشکل شکايت کرده بود. فرد طرف ملباسمو به زن توصيه مي کند که مدتي از خانه بيرون نرود تا شايد سوء ظن شوهرش از بين برود. زن بعد از مدتي دوباره به پيشنهاددهنده اين ايده شکايت مي کند و به او گفته بود که مي داني حالا شوهرم به من چه مي گويد؟ او مي گويد که تو به سراغ آن مرد نمي روي ولي او در خانه به سراغ تو مي آيد.

به هر حال با توجه به ضرورت ارجاع چنين بيماراني به روان پزشک (هرچند که آنان درمان را به سادگي نمي پذيرند.) توصيه هاي زيرا را مي توان مدنظر داشت:
۱ - از مجادله با اين اشخاص پرهيز کنيم و سعي در تغيير افکار آنان نداشته باشيم.
۲ - سعي در مقابله به مثل با آنان نداشته باشيم.
۳ - در زمينه هايي که او حساسيت دارد، رفتاري حساسيت برانگيز نداشته باشيم. البته اجتناب افراطي از مواردي که او حساسيت دارد نيز گاه به عنوان دليلي بر تاييد پيش فرض هاي او به شمار مي آيد.
۴ - رابطه خود را در ديگر زمينه ها با بيمار تقويت و سعي کنيم رضايت خاطر او در آن زمينه ها را فراهم کنيم.مثلا در گفت وگوهاي معمولي و در موضوعات عادي سعي کنيم رابطه خوبي با او برقرار و رضايت خاطر او را فراهم کنيم يا در مورد تصميماتي که ربطي به سوء ظن او ندارد، با او هم انديشي و هم فکري داشته باشيم.
۵ - بهتر است براي جلوگيري از لوس شدن يا طلبکار بار آمدن بيمار، گاهي که از او ناراحت هستيم ؛ با توجه به مواردي که در بند چهار درباره آن صحبت کرديم، او را با محروميت مواجه کنيم. به هر حال اين اقدامات در اصل درمان کننده اين بيماري نيست. به ويژه اگر با شخصيت پارانوئيد مواجه باشيم؛ اما اين گونه اقدامات تا حدي مي تواند از تحريک بيشتر بيمار جلوگيري کند.

انجمن ناجی بخش روانشناسی
http://najiforum.ir/thread-23294.html

محسن قادری

محسن قادری

محسن قادری

محسن قادری

محسن قادری

محسن قادری