۱۷-۲-۱۳۹۴, ۰۳:۳۷ عصر
ما از غذاهای فاسد، قوطی‌هایی که تاریخ آنها گذشته ، سوسک، کرمها بدمان می‌آید و وقتی با آنها روبرو می شویم حس نامطلوبی به ما دست می دهد که صدایی از درون فریاد می زند، دست نزن، نزدیک نشو و یا این کار را انجام نده، این حس همان حسی است که انسانها را از کشتار وقتل‌های وحشیانه دور می کند.
به گزارش خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران ، همه ما چه اهل چین، تایوان، تایلند، فرانسه، پرتغال و یا هر شهر یا کشور دیگری باشیم از بعضی از چیزها به طور مشترک بدمان می‌آید مگر در مواقعی و یا در شرایطی ...
به گزارش خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران ، همه ما چه اهل چین، تایوان، تایلند، فرانسه، پرتغال و یا هر شهر یا کشور دیگری باشیم از بعضی از چیزها به طور مشترک بدمان می‌آید مگر در مواقعی و یا در شرایطی ...
همه نسبت به زخم‌های چرکی، غذاهای آلوده، مدفوع، جاهای کثیف، کپک، گندیدگی بدمان می‌آید و نسبت به آن یک نوع حس بدی داریم که با تغییر حالت صورت خود آن را نشان می‌دهیم که به آن حس "انزجار" می‌گویند.
این حس انزجار در انسانها مانند یک ندای درون عمل می‌کند به طوری که گاهاً انسان با گوش دل در مقابله با چیزهای بد صدایی مانند: نزدیک نشو، انجام نده، نگاه نکن و ... را می شنود. احساس انزجار غریزه‌ای قوی است و دلایل خوبی هم داریم که ثابت می‌کنند چرا اصولاً ما دارای چنین غریزه‌ای هستیم.
اگر بخواهیم این موضوع را به زبانی ساده‌تر توضیح دهیم، مثالی می‌آوریم: تصور کنید در روزگاران قدیم ، دوره انسان‌های اولیه اجداد ما غریزه انزجار نداشتند.
یعنی از خوردن میوه‌های تلخ و زهر‌آلود دوری نمی‌کردند. از هم نشینی با افراد بیمار و عفونی خودداری نمی‌کردند، از خوردن غذای آلوده و کثیف پرهیز نمی‌کردند و دهها مورد که اگر این طور بود احتمالاً فرزندانی از آنها به جای نمی‌ماند و دیگر نبودیم و اجدادی نیز وجود نداشت و این همه تنها به دلیل حس انزجار است و به معنای دیگر یکی از دلایل وجود فعلی ما همین حس است (گردآوری : انجمن ناجی)
احساس انزجار در ما تکامل یافته تا کارهای ساده اما مهمی انجام دهیم و خود را از بوی ناخوشایند، آلودگی و چیزهای فاسد دور نگه داریم، همچنین مراقب باشیم از کسانی که بیماری‌های عفونی و واگیر دار دارند دوری کنیم.
چیزهایی که ما را مشمئز می‌کنند، زنگ‌های هشدار هستند که به ما خبر می‌دهند از آن چیزها دوری کنیم. بنابر این یکی از دلایل وجود احساس انزجار در ما محافظت ما در برابر آسیب دیدگی است (گردآوری : انجمن ناجی)
اما سؤال اصلی این گزارش این جا است که چرا برخی از مردم از برخی تخلفات اخلاقی، کشتار، بی‌عدالتی، قتل، بی‌رحمی و ... منزجر می شوند؟
تحقیقات نشان داده است که نه فقط سوسک‌ها و کرمها، که بی‌عدالتی منزجر کننده است، نه فقط راسوی بدبو، که قساوت و کشتار‌ها نیز بیزار کننده است ، نه فقط موش‌های فاضلاب، که تبعیض نژادی منزجر کننده است (گردآوری : انجمن ناجی)
آیا انزجار اخلاقی واقعیت دارد؟ آیا چنین انزجارهایی با انزجارهایی که از دیدین چیزهای مشمئز کننده به وجود می آید، یکی هستند؟ آیا احساسات مشابهی هستند و یا ما بر حسب استعاره از کلمه انزجار برای آنها استفاده کنیم؟
برخی از دانشمندان در این رابطه معتقدند که انزجار اخلاقی یا پاتوژن ( انزجار از چیزهای بیماریزا) ممکن است برابر باشد. برای مثال "هانا چایمن" پژوهشگر دانشگاه تورنتو در آزمایشی به نام رخساری این مورد را برروی افراد گوناگون آزمایش کرد و دریافت که این افراد هم با رویایی با چیزهای بیماریزا و هم کشتار و اهریمن یک واکنش در حالت صورت خود ایجاد می‌کنند و از دیدن و یا نزدیک شدن به آن چیز خودداری می‌کنند.
همچنین در "مجله علوم جهانی" که چند هفته گذشته منتشر شد "اثر لیدی مک بث" فاش شد در این "اثر لیدی" بررسی شد که مغز بیشتر افراد در مسائل غیر اخلاقی، اقدامات وحشیانه و بی‌عدالتی همان واکنشی را می‌دهد که با رویارویی با چیزهای بیماریزا و گندیده می‌دهد و در پایان اثر لیدی مطرح شد که دانشمندان دارند به این نتیجه می رسند که انسانها به طور غریزی طوری آفریده شده‌اند که از چیزهای غیر اخلاقی منزجر باشند.
یکی از فطرت‌های خوب انسان این است که طوری رفتار کنیم که دیگران را منزجر نکنیم. زیرا این یکی از عوامل مهم زندگی اجتماعی است (گردآوری : انجمن ناجی) انسان ابتدایی که هنوز چیزهای زیادی نیاموخته بود، نمی‌توانست تشخیص بدهد کدام رفتارش خوب و کدام یک بد است، غریزه‌ی انزجار تکامل پیدا کرد و به غریزه‌ی "شرم" تبدیل شد.
این حس انزجار در انسانها مانند یک ندای درون عمل می‌کند به طوری که گاهاً انسان با گوش دل در مقابله با چیزهای بد صدایی مانند: نزدیک نشو، انجام نده، نگاه نکن و ... را می شنود. احساس انزجار غریزه‌ای قوی است و دلایل خوبی هم داریم که ثابت می‌کنند چرا اصولاً ما دارای چنین غریزه‌ای هستیم.
اگر بخواهیم این موضوع را به زبانی ساده‌تر توضیح دهیم، مثالی می‌آوریم: تصور کنید در روزگاران قدیم ، دوره انسان‌های اولیه اجداد ما غریزه انزجار نداشتند.
یعنی از خوردن میوه‌های تلخ و زهر‌آلود دوری نمی‌کردند. از هم نشینی با افراد بیمار و عفونی خودداری نمی‌کردند، از خوردن غذای آلوده و کثیف پرهیز نمی‌کردند و دهها مورد که اگر این طور بود احتمالاً فرزندانی از آنها به جای نمی‌ماند و دیگر نبودیم و اجدادی نیز وجود نداشت و این همه تنها به دلیل حس انزجار است و به معنای دیگر یکی از دلایل وجود فعلی ما همین حس است (گردآوری : انجمن ناجی)
احساس انزجار در ما تکامل یافته تا کارهای ساده اما مهمی انجام دهیم و خود را از بوی ناخوشایند، آلودگی و چیزهای فاسد دور نگه داریم، همچنین مراقب باشیم از کسانی که بیماری‌های عفونی و واگیر دار دارند دوری کنیم.
چیزهایی که ما را مشمئز می‌کنند، زنگ‌های هشدار هستند که به ما خبر می‌دهند از آن چیزها دوری کنیم. بنابر این یکی از دلایل وجود احساس انزجار در ما محافظت ما در برابر آسیب دیدگی است (گردآوری : انجمن ناجی)
اما سؤال اصلی این گزارش این جا است که چرا برخی از مردم از برخی تخلفات اخلاقی، کشتار، بی‌عدالتی، قتل، بی‌رحمی و ... منزجر می شوند؟
تحقیقات نشان داده است که نه فقط سوسک‌ها و کرمها، که بی‌عدالتی منزجر کننده است، نه فقط راسوی بدبو، که قساوت و کشتار‌ها نیز بیزار کننده است ، نه فقط موش‌های فاضلاب، که تبعیض نژادی منزجر کننده است (گردآوری : انجمن ناجی)
آیا انزجار اخلاقی واقعیت دارد؟ آیا چنین انزجارهایی با انزجارهایی که از دیدین چیزهای مشمئز کننده به وجود می آید، یکی هستند؟ آیا احساسات مشابهی هستند و یا ما بر حسب استعاره از کلمه انزجار برای آنها استفاده کنیم؟
برخی از دانشمندان در این رابطه معتقدند که انزجار اخلاقی یا پاتوژن ( انزجار از چیزهای بیماریزا) ممکن است برابر باشد. برای مثال "هانا چایمن" پژوهشگر دانشگاه تورنتو در آزمایشی به نام رخساری این مورد را برروی افراد گوناگون آزمایش کرد و دریافت که این افراد هم با رویایی با چیزهای بیماریزا و هم کشتار و اهریمن یک واکنش در حالت صورت خود ایجاد می‌کنند و از دیدن و یا نزدیک شدن به آن چیز خودداری می‌کنند.
همچنین در "مجله علوم جهانی" که چند هفته گذشته منتشر شد "اثر لیدی مک بث" فاش شد در این "اثر لیدی" بررسی شد که مغز بیشتر افراد در مسائل غیر اخلاقی، اقدامات وحشیانه و بی‌عدالتی همان واکنشی را می‌دهد که با رویارویی با چیزهای بیماریزا و گندیده می‌دهد و در پایان اثر لیدی مطرح شد که دانشمندان دارند به این نتیجه می رسند که انسانها به طور غریزی طوری آفریده شده‌اند که از چیزهای غیر اخلاقی منزجر باشند.
یکی از فطرت‌های خوب انسان این است که طوری رفتار کنیم که دیگران را منزجر نکنیم. زیرا این یکی از عوامل مهم زندگی اجتماعی است (گردآوری : انجمن ناجی) انسان ابتدایی که هنوز چیزهای زیادی نیاموخته بود، نمی‌توانست تشخیص بدهد کدام رفتارش خوب و کدام یک بد است، غریزه‌ی انزجار تکامل پیدا کرد و به غریزه‌ی "شرم" تبدیل شد.