۲۶-۷-۱۳۹۳, ۱۰:۳۶ عصر
آیه مباهله
نوشتار اصلی: آیه مباهلهمباهله در لغت به معنای یکدیگر را لعنت و نفرین کردن است[۱].در روز مباهله بنا بر این بود که مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند، تا خدا آن طرف که دروغگوست، عذاب کند.∗ از ۵۱ طریق
روایت شده‌است و شیعه و سنی متفقند که محمد پیامبر اسلام، علی، فاطمه، حسن و حسین را با خود به میعادگاه برد و مسیحیان نیز وقتی دیدند وی به قدری مطمئن است که تنها نزدیکترین خویشانش را با خود آورده، بیمناک شدند و پذیرفتند که جزیه بپردازند.[۲][۳][۴][۵][۶]
علامه طباطبایی می‌گوید: رسول خدا در مقام امتثال این فرمان از «انفسنا» به غیر از علی و از «نسائنا» بجز فاطمه سلام‌اللّه‌علیها و از «ابنائنا» بجز حسنین (ع) را نیاورد، معلوم می‌شود برای کلمه اول بجز علی و برای کلمه دوم بجز فاطمه سلام‌اللّه‌علیها و از سوم بجز حسنین (ع) مصداق نیافت و کانه منظور از «ابناء» و «نساء» و «انفس» همان اهل بیت رسول خدا بوده، هم‌چنان‌که در بعضی روایات به این معنا تصریح شده، بعد از آنکه رسول خدا نام‌بردگان را با خود آورد عرضه داشت: «بارالها اینان‌اند اهل بیت من»، چون این عبارت می‌فهماند پروردگارا من به‌جز اینان کسی را نیافتم تا برای مباهله دعوت کنم.» ذکر این رویداد در کتب اهل سنت به نقل از شیعیان
قاضی نور الله شوشترى مى گويد: مفسران دراين مسئله اتفاق نظر دارند كه ابناءنا در آيه فوق اشاره به حسن و حسين (عليهماالسلام) و نساءنا اشاره به فاطمه (عليهاالسلام) و انفسنا اشاره به على (عليه‌السلام) است (گردآوری : انجمن ناجی)[
۷] در پاورقى کتاب مزبور در حدود شصت نفر از بزرگان اهل سنت ذكر شده اند كه تصريح نموده اند آيه مباهله در باره اهل بيت (عليهم‌السلام) نازل شده است و نام آنها و مشخصات كتب آنها را از صفحه ۴۶ تا ۷۶ مشروحاً آورده است (گردآوری : انجمن ناجی)
از جمله شخصيت هاى سرشناسى كه اين مطلب از آنها نقل شده افراد زير هستند: مسلم بن حجاج نيشابورى صاحب صحيح معروف كه از كتب شش گانه مورد اعتماد اهل سنت است در جلد ۷ صفحه ۱۲۰ ( چاپ محمد على صبيح - مصر).احمد بن حنبل در كتاب مسند جلد اول صفحه ۱۸۵ ( چاپ مصر).طبرى در تفسير معروفش در ذيل همين آيه جلد سوم صفحه ۱۹۲ ( چاپ ميمنية - مصر).حاكم در كتاب مستدرك جلد سوم صفحه ۱۵۰ ( چاپ حيدر آباد دكن).
حافظ ابو نعيم اصفهانى در كتاب دلائل النبوة صفحه ۲۹۷( چاپ حيدر آباد).واحدى نيشابورى در كتاب اسباب النزول صفحه ۷۴ ( چاپ الهندية مصر).فخر رازى در تفسير معروفش جلد۸ صفحه ۸۵ ( چاپ البهيه مصر).ابن اثير در كتاب جامع الاصول جلد ۹ صفحه ۴۷۰ ( طبع السنة المحمدية - مصر).ابن جوزى در تذكرة الخواص صفحه ۱۷ ( چاپ نجف).قاضى بيضاوى در تفسيرش جلد ۲ صفحه ۲۲ ( چاپ مصطفى محمد مصر).آلوسى در تفسير روح المعانى جلد سوم صفحه ۱۶۷( چاپ منيريه مصر).طنطاوى مفسر معروف در تفسير الجواهر جلد دوم صفحه ۱۲۰ ( چاپ مصطفى البابى الحلبى - مصر).زمخشرى در تفسير كشاف جلد ۱ صفحه ۱۹۸ ( چاپ مصطفى محمد - مصر).حافظ احمد بن حجر عسقلانى در كتاب الاصابة جلد ۲ صفحه ۵۰۳ ( چاپ مصطفى محمد - مصر ).ابن صباغ در كتاب الفصول المهمة صفحه ۱۰۸ ( چاپ نجف).علامه قرطبى در تفسير الجامع لاحكام القرآن جلد ۳ صفحه ۱۰۴ ( چاپ مصر سال ۱۹۳۶).[۸]پانویس^ فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمْ وَ نِساءَنَا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنفُسنَا وَ أَنفُسکُمْ ثُمَّ نَبْتهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَت اللَّهِ عَلی الْکذِبِینَ (ترجمه: به آنان (مسیحیان نجران) بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت می‌کنیم شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم شما نیز از نفوس خود را؛ آنگاه مباهله می‌کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می‌دهیم.)[۳–۶۱]
انجمن ناجی
نوشتار اصلی: آیه مباهلهمباهله در لغت به معنای یکدیگر را لعنت و نفرین کردن است[۱].در روز مباهله بنا بر این بود که مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند، تا خدا آن طرف که دروغگوست، عذاب کند.∗ از ۵۱ طریق
روایت شده‌است و شیعه و سنی متفقند که محمد پیامبر اسلام، علی، فاطمه، حسن و حسین را با خود به میعادگاه برد و مسیحیان نیز وقتی دیدند وی به قدری مطمئن است که تنها نزدیکترین خویشانش را با خود آورده، بیمناک شدند و پذیرفتند که جزیه بپردازند.[۲][۳][۴][۵][۶]
علامه طباطبایی می‌گوید: رسول خدا در مقام امتثال این فرمان از «انفسنا» به غیر از علی و از «نسائنا» بجز فاطمه سلام‌اللّه‌علیها و از «ابنائنا» بجز حسنین (ع) را نیاورد، معلوم می‌شود برای کلمه اول بجز علی و برای کلمه دوم بجز فاطمه سلام‌اللّه‌علیها و از سوم بجز حسنین (ع) مصداق نیافت و کانه منظور از «ابناء» و «نساء» و «انفس» همان اهل بیت رسول خدا بوده، هم‌چنان‌که در بعضی روایات به این معنا تصریح شده، بعد از آنکه رسول خدا نام‌بردگان را با خود آورد عرضه داشت: «بارالها اینان‌اند اهل بیت من»، چون این عبارت می‌فهماند پروردگارا من به‌جز اینان کسی را نیافتم تا برای مباهله دعوت کنم.» ذکر این رویداد در کتب اهل سنت به نقل از شیعیان
قاضی نور الله شوشترى مى گويد: مفسران دراين مسئله اتفاق نظر دارند كه ابناءنا در آيه فوق اشاره به حسن و حسين (عليهماالسلام) و نساءنا اشاره به فاطمه (عليهاالسلام) و انفسنا اشاره به على (عليه‌السلام) است (گردآوری : انجمن ناجی)[۷] در پاورقى کتاب مزبور در حدود شصت نفر از بزرگان اهل سنت ذكر شده اند كه تصريح نموده اند آيه مباهله در باره اهل بيت (عليهم‌السلام) نازل شده است و نام آنها و مشخصات كتب آنها را از صفحه ۴۶ تا ۷۶ مشروحاً آورده است (گردآوری : انجمن ناجی)
از جمله شخصيت هاى سرشناسى كه اين مطلب از آنها نقل شده افراد زير هستند: مسلم بن حجاج نيشابورى صاحب صحيح معروف كه از كتب شش گانه مورد اعتماد اهل سنت است در جلد ۷ صفحه ۱۲۰ ( چاپ محمد على صبيح - مصر).احمد بن حنبل در كتاب مسند جلد اول صفحه ۱۸۵ ( چاپ مصر).طبرى در تفسير معروفش در ذيل همين آيه جلد سوم صفحه ۱۹۲ ( چاپ ميمنية - مصر).حاكم در كتاب مستدرك جلد سوم صفحه ۱۵۰ ( چاپ حيدر آباد دكن).
حافظ ابو نعيم اصفهانى در كتاب دلائل النبوة صفحه ۲۹۷( چاپ حيدر آباد).واحدى نيشابورى در كتاب اسباب النزول صفحه ۷۴ ( چاپ الهندية مصر).فخر رازى در تفسير معروفش جلد۸ صفحه ۸۵ ( چاپ البهيه مصر).ابن اثير در كتاب جامع الاصول جلد ۹ صفحه ۴۷۰ ( طبع السنة المحمدية - مصر).ابن جوزى در تذكرة الخواص صفحه ۱۷ ( چاپ نجف).قاضى بيضاوى در تفسيرش جلد ۲ صفحه ۲۲ ( چاپ مصطفى محمد مصر).آلوسى در تفسير روح المعانى جلد سوم صفحه ۱۶۷( چاپ منيريه مصر).طنطاوى مفسر معروف در تفسير الجواهر جلد دوم صفحه ۱۲۰ ( چاپ مصطفى البابى الحلبى - مصر).زمخشرى در تفسير كشاف جلد ۱ صفحه ۱۹۸ ( چاپ مصطفى محمد - مصر).حافظ احمد بن حجر عسقلانى در كتاب الاصابة جلد ۲ صفحه ۵۰۳ ( چاپ مصطفى محمد - مصر ).ابن صباغ در كتاب الفصول المهمة صفحه ۱۰۸ ( چاپ نجف).علامه قرطبى در تفسير الجامع لاحكام القرآن جلد ۳ صفحه ۱۰۴ ( چاپ مصر سال ۱۹۳۶).[۸]پانویس
^ فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمْ وَ نِساءَنَا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنفُسنَا وَ أَنفُسکُمْ ثُمَّ نَبْتهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَت اللَّهِ عَلی الْکذِبِینَ (ترجمه: به آنان (مسیحیان نجران) بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت می‌کنیم شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم شما نیز از نفوس خود را؛ آنگاه مباهله می‌کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می‌دهیم.)[۳–۶۱] انجمن ناجی