انجمن علمی عمومی ناجی

نمیدانم از کجا شروع کنم...از آغاز گمراهــــــــــــی ،

از میانه ی سرگشتگـــــــــــــــی یا از آنچه پایانش

جز بهت و حیرت نیست ، نمیدانم از چه بگویـــــــــــم؟

از خستگی ها ، تکرار شدن ها ؟ یا از آنچه پایانش جز دریدن

حریـــــم بندگی نیست...

و نتیجه اش عصیان و گناه در حضور حاضر عالم...

خدایــــــــــــــــــــا: دیگر طاقت شنیدن این همه هیاهـــو را

ندارم...دیگر از چشمها و نگاه ها خسته ام .. دیگر از تکرار

بدون تغییر بیزارم.

دلم برای لحظه ای سکوت ، قرار از کفـــ داده و هستی اش

را برای لحظه ای تنهـــــــــایی قربانی می کند.نمیدانم همان دلی

نیــــــــست که همیشه سرخوش از جمع مستانه بود؟؟؟

وبیقرار از سکوت و تنهایی؟؟؟

پروردگارا ، ای مونس تنهــــــــــــــایی ام ... در این بیابان تنهایی

تو یاورم باش..

yasna