۱۳-۳-۱۳۹۳, ۰۹:۴۲ صبح
ما گناه کردیم و خدا نگریست ،ما توبه کردیم و خدا پذیرفت ،ما خواندیم او اجابت کرد و باز...
من همان بنده ناسپاس دروغ پردازی هستم که متکبرانه بر گناه خود اصرار ورزیدم و خطاب آمد :
وای بر هر دروغ پرداز گناه پیشه ،که آیات خدا را که پیوسته بر او خوانده می شود ،می شنود سپس در حال تکبر
اصرار می ورزد گویی که آنها را نشنیده !پس او را به عذابی دردناک بشارت ده
اصرار می ورزد گویی که آنها را نشنیده !پس او را به عذابی دردناک بشارت ده
و وای بر ما دروغ پردازان که براستی صفتی ست برازنده ی ما .این ما هستیم که به دروغ می خوانیمش به دروغ توبه
می کنیم و به دروغ طلب غفران داریم. فقط نمی دانم به که دروغ می گوییم ؟ به خدایی که آگاه به اسرار آشکار و نهان
است یا به خود؟
می کنیم و به دروغ طلب غفران داریم. فقط نمی دانم به که دروغ می گوییم ؟ به خدایی که آگاه به اسرار آشکار و نهان
است یا به خود؟
و وای بر ما کوردلان،که اگر چشم دل داشتیم آیات الهی را به نظاره می نشستیم و در میافتیم که این آیات گویی تنها برای
ما حادث شده است و نه غیر.
ما حادث شده است و نه غیر.
و وای بر ما متکبران که تکبر ما نه از روی داشته های خود بلکه از رحمانیت خدایی است که مشتاق تر از ما برای
بازگشت به سوی خود، صمد بی همتا،ست.
بازگشت به سوی خود، صمد بی همتا،ست.
و ناگهان خوف بر من غالب شد ،نه از غذاب جهنم و نه محروم شدن از نعمات بهشتی و نه از دوری خدا بلکه از برای
تهی گشتن در دنیا، از کف دادن داشته ها و حصول نداشته ها.
تهی گشتن در دنیا، از کف دادن داشته ها و حصول نداشته ها.
و وای بر ما که معنی عذابی که عین رحمانیت است را نفهمیدیم و ترسیدیم،ترسیدیم از برای ....
پس توبه کردیم اما نه توبه نصوح و نه از ته دل و نه برای بازگشت.توبه کردیم چون خوف داشتیم از برای...
و چون رحمتی رسید و خدایمان اجابتمان کرد آنگاه سرمستانه از خدایی دور شدیم که ما را می خواند ؛نه از برای خود
بلکه تا به ما نوری دهد تا ببینیم راه را ،تا بچشیم طعم آرامش را ،وتا بفهمیم زیستن واقعی از برای چیست.
بلکه تا به ما نوری دهد تا ببینیم راه را ،تا بچشیم طعم آرامش را ،وتا بفهمیم زیستن واقعی از برای چیست.
و چه شرین گفت خدای ما:
و چون مردم را سختی و زیانی برسد پروردگار خود را در حالی که به سویش انابه و بازگشت دارند می خوانند ،سپس
چون از جانب خود رحمتی به آنها بچشاند به ناگاه گروهی از آنها به پروردگارشان شرک می ورزند.
چون از جانب خود رحمتی به آنها بچشاند به ناگاه گروهی از آنها به پروردگارشان شرک می ورزند.
ما گناه کردیم و خدا نگریست ،ما توبه کردیم و خدا پذیرفت ،ما خواندیم او اجابت کرد و ما به پروردگارمان شرک
ورزیدیم و خالق ما مشتاقانه در انتظار بازگشت ماست (گردآوری : انجمن ناجی)
ورزیدیم و خالق ما مشتاقانه در انتظار بازگشت ماست (گردآوری : انجمن ناجی)
خدایا خداوندا به رحمانیتت قسم می دهم تا مرا ببخشی و توبه مرا بپذیری توبه ای نصوح توبه ای که ناسپاسی در پی آن
نباشد توبه ای که شرک نقطه آغاز نباشد.
نباشد توبه ای که شرک نقطه آغاز نباشد.
خدایا خداوندا به توابییتت قسمت می دهم تاکه کمکم کنی قدم در راهی نگذارم که رضای تو در آن نباشد.
خدایا خداوندا به قادریتت قسمت میدهمم که اگر جز تو خواستم بر من نبخشایی تا بدانم تجارتی سودمند تر از این نیست.
به امید آن لحظه که به سوی تو بازگشت کنم،بازگشتی بازگشت ناپذیر.
انشاا...
بنام خدایی که رحمتش بزرگتر از گناهان ماست
ما گناه کردیم و خدا نگریست ،ما توبه کردیم و خدا پذیرفت ،ما خواندیم او اجابت کرد و باز...
من همان بنده ناسپاس دروغ پردازی هستم که متکبرانه بر گناه خود اصرار ورزیدم و خطاب آمد :
وای بر هر دروغ پرداز گناه پیشه ،که آیات خدا را که پیوسته بر او خوانده می شود ،می شنود سپس در حال تکبر
اصرار می ورزد گویی که آنها را نشنیده !پس او را به عذابی دردناک بشارت ده
اصرار می ورزد گویی که آنها را نشنیده !پس او را به عذابی دردناک بشارت ده
و وای بر ما دروغ پردازان که براستی صفتی ست برازنده ی ما .این ما هستیم که به دروغ می خوانیمش به دروغ توبه
می کنیم و به دروغ طلب غفران داریم. فقط نمی دانم به که دروغ می گوییم ؟ به خدایی که آگاه به اسرار آشکار و نهان
است یا به خود؟
می کنیم و به دروغ طلب غفران داریم. فقط نمی دانم به که دروغ می گوییم ؟ به خدایی که آگاه به اسرار آشکار و نهان
است یا به خود؟
و وای بر ما کوردلان،که اگر چشم دل داشتیم آیات الهی را به نظاره می نشستیم و در میافتیم که این آیات گویی تنها برای
ما حادث شده است و نه غیر.
ما حادث شده است و نه غیر.
و وای بر ما متکبران که تکبر ما نه از روی داشته های خود بلکه از رحمانیت خدایی است که مشتاق تر از ما برای
بازگشت به سوی خود، صمد بی همتا،ست.
بازگشت به سوی خود، صمد بی همتا،ست.
و ناگهان خوف بر من غالب شد ،نه از غذاب جهنم و نه محروم شدن از نعمات بهشتی و نه از دوری خدا بلکه از برای
تهی گشتن در دنیا، از کف دادن داشته ها و حصول نداشته ها.
تهی گشتن در دنیا، از کف دادن داشته ها و حصول نداشته ها.
و وای بر ما که معنی عذابی که عین رحمانیت است را نفهمیدیم و ترسیدیم،ترسیدیم از برای ....
پس توبه کردیم اما نه توبه نصوح و نه از ته دل و نه برای بازگشت.توبه کردیم چون خوف داشتیم از برای...
و چون رحمتی رسید و خدایمان اجابتمان کرد آنگاه سرمستانه از خدایی دور شدیم که ما را می خواند ؛نه از برای خود
بلکه تا به ما نوری دهد تا ببینیم راه را ،تا بچشیم طعم آرامش را ،وتا بفهمیم زیستن واقعی از برای چیست.
بلکه تا به ما نوری دهد تا ببینیم راه را ،تا بچشیم طعم آرامش را ،وتا بفهمیم زیستن واقعی از برای چیست.
و چه شرین گفت خدای ما:
و چون مردم را سختی و زیانی برسد پروردگار خود را در حالی که به سویش انابه و بازگشت دارند می خوانند ،سپس
چون از جانب خود رحمتی به آنها بچشاند به ناگاه گروهی از آنها به پروردگارشان شرک می ورزند.
چون از جانب خود رحمتی به آنها بچشاند به ناگاه گروهی از آنها به پروردگارشان شرک می ورزند.
ما گناه کردیم و خدا نگریست ،ما توبه کردیم و خدا پذیرفت ،ما خواندیم او اجابت کرد و ما به پروردگارمان شرک
ورزیدیم و خالق ما مشتاقانه در انتظار بازگشت ماست (گردآوری : انجمن ناجی)
ورزیدیم و خالق ما مشتاقانه در انتظار بازگشت ماست (گردآوری : انجمن ناجی)
خدایا خداوندا به رحمانیتت قسم می دهم تا مرا ببخشی و توبه مرا بپذیری توبه ای نصوح توبه ای که ناسپاسی در پی آن
نباشد توبه ای که شرک نقطه آغاز نباشد.
نباشد توبه ای که شرک نقطه آغاز نباشد.
خدایا خداوندا به توابییتت قسمت می دهم تاکه کمکم کنی قدم در راهی نگذارم که رضای تو در آن نباشد.
خدایا خداوندا به قادریتت قسمت میدهمم که اگر جز تو خواستم بر من نبخشایی تا بدانم تجارتی سودمند تر از این نیست.
به امید آن لحظه که به سوی تو بازگشت کنم،بازگشتی بازگشت ناپذیر.
انشاا...
http://najiup.ir/gif/6///644a_najiforum_ir_29.gif" alt="İmage" title="Larger İmage" />