۲۸-۲-۱۳۹۳, ۰۳:۴۴ صبح
بهترین روش رفتار با نوجوان چیست ؟
در سراسر دوران زندگی، ارتقای بهداشت روانی کودکان و نوجوانان نقش مهمی دارد. افزایش فشارهای روزمره زندگی بر خانواده ها، تطبیق سبک مثبت فرزند پروری را برای آنها بصورت چالش بزرگی مطرح نموده است . در نوشته ذیل نمونه هایی از تکنیکهای فرزندپروری مثبت ارائه می گردد:
بهبود مهارتهای اجتماعی در فرزندان :
بهترین عامل پیش بینی کننده عملکرد سالم دوران بزرگسالی، میزان صلاحیت اجتماعی کودکان است (گردآوری : انجمن ناجی)
صلاحیت اجتماعی یعنی کودک بتواند با دیگران کنار بیاید و با آنها با مسالمت زندگی کند.
صلاحیت اجتماعی و عزت نفس در افراد با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. این موارد شامل همانندسازی، آموزش مهارتها و رفتارهای اجتماعی به کودکان و بکارگیری این آموزشها در گسترش تعاملات اجتماعی مثبت با دیگران می باشد.
اختصاص فرصتی برای مکالمه با فرزندان :
انباشت احساسات در درون کودک می تواند موجب طغیانهای خلقی، نوسانات یا حتی رفتارهای قلدرانه شود. کودکتان را تشویق کنید که کاملاً آزادانه درباره احساساتش با شما صحبت کنند.
به او تفهیم کنید که یک روش سالم برای بیان خشم، ترس، اندوه یا درد، صحبت کردن درباره این احساسات است (گردآوری : انجمن ناجی) تلاش کنید کودکتان عواطف خود را بصورت کلامی ابراز نماید و خود نیز بعنوان یک الگو، درباره احساساتتان با او صحبت کنید.
تشویق در انجام امور :
پاداش و تشویق کودکان بخاطر یک رفتار خوب و مناسب بسیار مهمتر از آنست که به انتقاد از بخشی از رفتار که ممکن است ناپخته بنظر برسد، بپردازیم.
بعنوان مثال اگر کودک شما اتاقش را مرتب نمود اما توده عظیمی ازاسباب بازیهایش را در گوشه اتاق باقی گذاشته، به جای اینکه او را برای این غفلت مورد سرزنش قرار دهید، « بگویید چقدر خوب اتاقت را تمیز و مرتب نموده ای.»
به جای تنبیه به برقراری نظم و انضباط اصرار نمایید:
نظم عبارتست از ارائه رفتاری قابل قبول که موجب یادگیری اتخاذ تصمیمات عاقلانه توسط فرد می گردد. به کودکتان برای رفتار خوب پاداش بدهید، محدودیتهایی را بسته به سن و موقعیت برای او تعیین کنید،
سعی کنید به آنها القا کنید که علاقمندید آنها خود ناظم خود باشند.
تنبیه فیزیکی و حتی کلامی می تواند برای کودک مضر بوده و منجر به تنزل عزت نفس در وی شود.
عدم انتقال استرسهای ناشی از محل کار به خانه و خانواده :
وقتی که والدین در محیط کار با انواع استرس روبرو باشند ممکن است این استرس به زندگی خانوادگی آنها انتقال یابد و نهایتاً آنها بیشتر مستعد بحث و مجادله با فرزندان خود بوده و کمتر قادر به تحمل رفتارهای نامناسب از طرف آنها باشند.
این مسئله ممکن است اثر سوئی بر روی عزت نفس کودک داشته باشد.
ضروریست که نسبت به شناسایی عوامل استرس زا در مورد خود اقدام نموده و به نیازهای بهداشت روان خود توجه کنیم.
عدم پرورش افراطی فرزندان :
این سبک فرزند پروری شامل ثبت نام کودک در تعداد زیادی از فعالیتهای فوق برنامه، آموزشی ، ورزشی و مؤسسات اجتماعی است (گردآوری : انجمن ناجی)
کودکان نیاز به زمان و فضایی برای خلاقیت، فکرکردن و کشف اشیاء توسط خود دارند. فرزندپروری افراطی ممکن است به اعتماد بنفس کودک آسیب برساند، احتمالاً باعث ایجاد و گسترش افسردگی و سوء مصرف مواد شود.
برای ایجاد و برقراری نظم و انضباط به شیوه های ذیل توجه نمایید:
انتقاد سازنده :
بجای سرزنش کودک به او بگویید که چه نیازهایی ضرورت اجرا دارند. روی عمل یا رفتار متمرکز شوید. بعنوان مثال بجای گفتن « تو باز شلوغ کاری کردی؟ اسباب بازیهایت را همه جا ولو کرده ای» تمرین کنید و بگویید
« این اتاق آشفته است می خواهی آنرا مرتب کنی؟ »راهنمایی مجدد:
به فرزندتان کمک کنید تا هر رفتار ناخواسته را با یک رفتار قابل قبول جایگزین نماید. بعنوان مثال اگر فرزند شما در داخل اتاق توپ بازی می کند و آنرا به اطراف پرت می کند، با او به داخل حیاط بروید و توپ بازی کنید.
بسیاری از والدین از رفتار فرزندانشان در دوره نوجوانی شکایت می کنند و از اینکه نمی توانند ارتباط بهتری با فرزندانشان ندارند اظهار تاسف می کنند.
و اما در دوران نوجوانی فرزندان مشکل اغلب والدین آشنا نبودن با ویژگی‌های دوران نوجوانی است (گردآوری : انجمن ناجی) به همین دلیل رفتارهای ناخوشایند نوجوان را غیرطبیعی می‌پنداریم و همین امر سبب بروز عکس‌العمل‌های نادرست در ما شده و به تیرگی روابط با نوجوان می‌انجامد.
یکی از موثرترین روش‌های تربیتی در این دوره، روش تغافل یا نادیده گرفتن است (گردآوری : انجمن ناجی)
یعنی باید مسایل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم یا اورا به لحاظ رفتارهایش دایم بازخواست نکنیم.
در برخورد با مسایل نوجوان از خودش کمک بگیرید و به او نشان دهید که نخستین مسوول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام کند. والدین تنها وظیفه راهنمایی دارند و باید او را از عواقب کارش باخبر کنند.
برای کاهش ترس و اضطراب‌های نوجوانی، آموزش‌های لازم درباره بلوغ، دوست‌یابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت، برنامه‌ریزی درسی و مواردی از این قبیل باید آموزش داده شود.
والدین با مراقبت دوستان و عاقلانه خود احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان ایجاد می‌کنند.
والدین باید اعتماد نوجوان را نسبت به خودشان جلب کنند در غیر این صورت نوجوان برای حل مسایل خود به دیگران مراجعه می‌کند.
نوجوانان به ارتباطات عاطفی سخت نیازمندند. ارتباط کلامی مقدمه ایجاد ارتباط عاطفی است به همین دلیل والدین باید با تنظیم ساعات کاری خود و بسترسازی مناسب در منزل این فرصت را خود ایجاد کنند.
ارتباط با نوجوان اگر بر پایه محبت و عشق باشد، سبب تامین اعتماد به نفس در او می‌شود اما اگر با فشار و خشونت همراه شود موجب اختلالات و دشواری‌های عصبی می‌شود.
نوجوانان نیاز دارند به شخصیت والدین خود تکیه کرده و از آنان الگوبرداری کنند. به همین دلیل والدین باید سعی کنند شخصیتی مستحکم و باثبات داشته باشند.نوجوانان به محلی برای آرامش نیاز دارند. محلی امن و مستحکم. در صورتی که خانه محل مناقشات و جر و بحث‌های خانوادگی شود بهانه گریز نوجوان از خانه را فراهم می‌آورد.
رمز ارتباط موثر با نوجوان خوب گوش دادن به حرف‌های اوست پس به سخنان او با علاقه گوش فرا دهید.
با مشاهده برخی ضعف‌ها، نوجوان را تحقیر و سرزنش یا با دیگران مقایسه‌اش نکنید.
سعی کنید برای از میان بردن ضعف‌ها، بر نقاط قوت تکیه کنید.فراموش نکنید همیشه باید به اندازه توان و ظرفیت وجودی از نوجوان انتظار داشت.کاری نکنید که نوجوان به دلیل خطا کردن احساس گناه کند .
فرصت یافتن راه‌حل را به او بدهید تا او در آینده از مشکلات ریزان نباشد.نوجوانان می‌خواهند مستقل باشند. پس عقاید خود را بر آنان تحمیل نکنید. بایستی او را تحمل کرد و با ملباسمو گرفتن از او در امور خانه در کسب استقلال یاری‌اش کرد.نوجوانان به پدر بیش از هر چیز دیگری نیاز دارند. می‌خواهند که در خانواده بر او تکیه کنند. و او را الگوی خود قرار دهند.
نوجوان را همانطور که هست بپذیرید نه آن طور که در رویا تصور می‌کنید. اگر نوجوان در خانواده مورد احترام قرار بگیرد، یاد می‌گیرد خودش را همانطور که هست بپذیرد.
در سراسر دوران زندگی، ارتقای بهداشت روانی کودکان و نوجوانان نقش مهمی دارد. افزایش فشارهای روزمره زندگی بر خانواده ها، تطبیق سبک مثبت فرزند پروری را برای آنها بصورت چالش بزرگی مطرح نموده است . در نوشته ذیل نمونه هایی از تکنیکهای فرزندپروری مثبت ارائه می گردد:
بهبود مهارتهای اجتماعی در فرزندان :
بهترین عامل پیش بینی کننده عملکرد سالم دوران بزرگسالی، میزان صلاحیت اجتماعی کودکان است (گردآوری : انجمن ناجی)
صلاحیت اجتماعی یعنی کودک بتواند با دیگران کنار بیاید و با آنها با مسالمت زندگی کند.
صلاحیت اجتماعی و عزت نفس در افراد با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. این موارد شامل همانندسازی، آموزش مهارتها و رفتارهای اجتماعی به کودکان و بکارگیری این آموزشها در گسترش تعاملات اجتماعی مثبت با دیگران می باشد.
اختصاص فرصتی برای مکالمه با فرزندان :
انباشت احساسات در درون کودک می تواند موجب طغیانهای خلقی، نوسانات یا حتی رفتارهای قلدرانه شود. کودکتان را تشویق کنید که کاملاً آزادانه درباره احساساتش با شما صحبت کنند.
به او تفهیم کنید که یک روش سالم برای بیان خشم، ترس، اندوه یا درد، صحبت کردن درباره این احساسات است (گردآوری : انجمن ناجی) تلاش کنید کودکتان عواطف خود را بصورت کلامی ابراز نماید و خود نیز بعنوان یک الگو، درباره احساساتتان با او صحبت کنید.
تشویق در انجام امور :
پاداش و تشویق کودکان بخاطر یک رفتار خوب و مناسب بسیار مهمتر از آنست که به انتقاد از بخشی از رفتار که ممکن است ناپخته بنظر برسد، بپردازیم.
بعنوان مثال اگر کودک شما اتاقش را مرتب نمود اما توده عظیمی ازاسباب بازیهایش را در گوشه اتاق باقی گذاشته، به جای اینکه او را برای این غفلت مورد سرزنش قرار دهید، « بگویید چقدر خوب اتاقت را تمیز و مرتب نموده ای.»
به جای تنبیه به برقراری نظم و انضباط اصرار نمایید:
نظم عبارتست از ارائه رفتاری قابل قبول که موجب یادگیری اتخاذ تصمیمات عاقلانه توسط فرد می گردد. به کودکتان برای رفتار خوب پاداش بدهید، محدودیتهایی را بسته به سن و موقعیت برای او تعیین کنید،
سعی کنید به آنها القا کنید که علاقمندید آنها خود ناظم خود باشند.
تنبیه فیزیکی و حتی کلامی می تواند برای کودک مضر بوده و منجر به تنزل عزت نفس در وی شود.
عدم انتقال استرسهای ناشی از محل کار به خانه و خانواده :
وقتی که والدین در محیط کار با انواع استرس روبرو باشند ممکن است این استرس به زندگی خانوادگی آنها انتقال یابد و نهایتاً آنها بیشتر مستعد بحث و مجادله با فرزندان خود بوده و کمتر قادر به تحمل رفتارهای نامناسب از طرف آنها باشند.
این مسئله ممکن است اثر سوئی بر روی عزت نفس کودک داشته باشد.
ضروریست که نسبت به شناسایی عوامل استرس زا در مورد خود اقدام نموده و به نیازهای بهداشت روان خود توجه کنیم.
عدم پرورش افراطی فرزندان :
این سبک فرزند پروری شامل ثبت نام کودک در تعداد زیادی از فعالیتهای فوق برنامه، آموزشی ، ورزشی و مؤسسات اجتماعی است (گردآوری : انجمن ناجی)
کودکان نیاز به زمان و فضایی برای خلاقیت، فکرکردن و کشف اشیاء توسط خود دارند. فرزندپروری افراطی ممکن است به اعتماد بنفس کودک آسیب برساند، احتمالاً باعث ایجاد و گسترش افسردگی و سوء مصرف مواد شود.
برای ایجاد و برقراری نظم و انضباط به شیوه های ذیل توجه نمایید:
انتقاد سازنده :
بجای سرزنش کودک به او بگویید که چه نیازهایی ضرورت اجرا دارند. روی عمل یا رفتار متمرکز شوید. بعنوان مثال بجای گفتن « تو باز شلوغ کاری کردی؟ اسباب بازیهایت را همه جا ولو کرده ای» تمرین کنید و بگویید
« این اتاق آشفته است می خواهی آنرا مرتب کنی؟ »راهنمایی مجدد:
به فرزندتان کمک کنید تا هر رفتار ناخواسته را با یک رفتار قابل قبول جایگزین نماید. بعنوان مثال اگر فرزند شما در داخل اتاق توپ بازی می کند و آنرا به اطراف پرت می کند، با او به داخل حیاط بروید و توپ بازی کنید.
بسیاری از والدین از رفتار فرزندانشان در دوره نوجوانی شکایت می کنند و از اینکه نمی توانند ارتباط بهتری با فرزندانشان ندارند اظهار تاسف می کنند.
و اما در دوران نوجوانی فرزندان مشکل اغلب والدین آشنا نبودن با ویژگی‌های دوران نوجوانی است (گردآوری : انجمن ناجی) به همین دلیل رفتارهای ناخوشایند نوجوان را غیرطبیعی می‌پنداریم و همین امر سبب بروز عکس‌العمل‌های نادرست در ما شده و به تیرگی روابط با نوجوان می‌انجامد.
یکی از موثرترین روش‌های تربیتی در این دوره، روش تغافل یا نادیده گرفتن است (گردآوری : انجمن ناجی)
یعنی باید مسایل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم یا اورا به لحاظ رفتارهایش دایم بازخواست نکنیم.
در برخورد با مسایل نوجوان از خودش کمک بگیرید و به او نشان دهید که نخستین مسوول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام کند. والدین تنها وظیفه راهنمایی دارند و باید او را از عواقب کارش باخبر کنند.
برای کاهش ترس و اضطراب‌های نوجوانی، آموزش‌های لازم درباره بلوغ، دوست‌یابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت، برنامه‌ریزی درسی و مواردی از این قبیل باید آموزش داده شود.
والدین با مراقبت دوستان و عاقلانه خود احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان ایجاد می‌کنند.
والدین باید اعتماد نوجوان را نسبت به خودشان جلب کنند در غیر این صورت نوجوان برای حل مسایل خود به دیگران مراجعه می‌کند.
نوجوانان به ارتباطات عاطفی سخت نیازمندند. ارتباط کلامی مقدمه ایجاد ارتباط عاطفی است به همین دلیل والدین باید با تنظیم ساعات کاری خود و بسترسازی مناسب در منزل این فرصت را خود ایجاد کنند.
ارتباط با نوجوان اگر بر پایه محبت و عشق باشد، سبب تامین اعتماد به نفس در او می‌شود اما اگر با فشار و خشونت همراه شود موجب اختلالات و دشواری‌های عصبی می‌شود.
نوجوانان نیاز دارند به شخصیت والدین خود تکیه کرده و از آنان الگوبرداری کنند. به همین دلیل والدین باید سعی کنند شخصیتی مستحکم و باثبات داشته باشند.نوجوانان به محلی برای آرامش نیاز دارند. محلی امن و مستحکم. در صورتی که خانه محل مناقشات و جر و بحث‌های خانوادگی شود بهانه گریز نوجوان از خانه را فراهم می‌آورد.
رمز ارتباط موثر با نوجوان خوب گوش دادن به حرف‌های اوست پس به سخنان او با علاقه گوش فرا دهید.
با مشاهده برخی ضعف‌ها، نوجوان را تحقیر و سرزنش یا با دیگران مقایسه‌اش نکنید.
سعی کنید برای از میان بردن ضعف‌ها، بر نقاط قوت تکیه کنید.فراموش نکنید همیشه باید به اندازه توان و ظرفیت وجودی از نوجوان انتظار داشت.کاری نکنید که نوجوان به دلیل خطا کردن احساس گناه کند .
فرصت یافتن راه‌حل را به او بدهید تا او در آینده از مشکلات ریزان نباشد.نوجوانان می‌خواهند مستقل باشند. پس عقاید خود را بر آنان تحمیل نکنید. بایستی او را تحمل کرد و با ملباسمو گرفتن از او در امور خانه در کسب استقلال یاری‌اش کرد.نوجوانان به پدر بیش از هر چیز دیگری نیاز دارند. می‌خواهند که در خانواده بر او تکیه کنند. و او را الگوی خود قرار دهند.
نوجوان را همانطور که هست بپذیرید نه آن طور که در رویا تصور می‌کنید. اگر نوجوان در خانواده مورد احترام قرار بگیرد، یاد می‌گیرد خودش را همانطور که هست بپذیرد.