۲۷-۲-۱۳۹۳, ۱۱:۱۶ عصر
دوســــت من
خودت را گم کن !
بگذار هیچ نقشی از تو بر زمین نماند.
بال هایت را باز کن به سوی معبود حقیقی پرواز کن،
از او بخواه گاهی مواقع اختیار را از دست تو گرفته و به جایت تصمیم بگیرد،
وقتی صدای ناله هایت به عرش کبریا رفت و قلبت تپید،
قطرات اشک در چشمان زیبایت حلقه زد ،آن هنگام که در گفتن
ایاک نعبد و ایاک نستعین، دلت شکست و صدایت لرزید،
بدان که گوشی را برداشته است و بشارت می دهد...
بنده ؛ به من بگو چه می خواهی تا دعایت را اجابت نمایم.
بدان که اگر به صلاح تو باشد همه چیز به تو عنایت می کند... 