انجمن علمی عمومی ناجی

نسخه‌ی کامل: «طعم دلتنگی»
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
«طعم دلتنگی»
[تصویر:  %D8%A8%D8%B3%D9%85.gif]
 
[تصویر:  tarahaan_ir_nimehshaban_1_.gif]
شنبه‏ های تازگی، یکشنبه ‏های سردرگمی، دوشنبه‏ های روزمره گی، سه ‏شنبه‏ های پریشانی، چهارشنبه‏ های دلتنگی، پنج‏شنبه‏ های بارانی، جمعه‏ های بی‏ سرپناهی، جمعه‏ های غریبی، جمعه‏ های چشم به راهی و جمعه‏ های انتظار... .

[تصویر:  _najiforum_ir_14_14hou1768.jpg]

صدا را می‏ شنوی؟ دست‏های دعا را می‏ بینی؟ کدام دست را برای اجابت می‏ فشاری؟
بوی آشنایی به مشام می‏ رسد. برخیز! کوچه‏ ها را آب و جارو کن، چراغانی کن. شمعدانی‏ ها را قدم به قدم بچین. مهمان عزیزی در راه است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) عطر آمدنش، از سر کوچه، از آن‏ سوی شهر، از آن سمت مرزهای فاصله می‏ آید.
خواب دیده‏ ام؟! نه!
من معنای بیداری را در تک تک پلک‏ های خیس و پر اشتیاق چشیده‏ ام. کدام خواب؟ کدام رویا؟ کدام خیال؟
آقا، بی‏قراری‏ هامان رنگ اشتیاق دارند و طعم دلتنگی. دلتنگ آمدنت هستیم؛ التماس نگاهمان را ببین و بیا!
ای که تا آمدنت چیزی نمانده! تا انفجار زمان فاصله ‏ای نیست؛ زودتر بیا!
                          

 

 
لینک مرجع