۲۰-۲-۱۳۹۳, ۰۸:۰۶ عصر
رویاهایش را آسمانِ پرستاره نادیده می گیرد
و هر دانه یِ برفی به اشکی ناریخته می ماند
سکوت ، سرشار از سخنانِ ناگفته است
از حرکاتِ ناکرده
اعتراف به عشق هایِ نهان
و شگفتی هایِ بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقتِ ما نهفته است
حقیقتِ تو و من
مارگوت بیکل/ ترجمه احمد شاملو